Ιταλία χωρίς πίτσα γίνεται; Δεν γίνεται. Κι όμως, οι Ιταλοί μολονότι καταναλώνουν τρία δισεκατομμύρια πίτσες το χρόνο γυρνούν την πλάτη στο επάγγελμα του παρασοδιακού παρασκευαστή πίτσας.
Οι γείτονες δεν είναι πλέον ιδιαίτερα πρόθυμοι να λερώνουν τα χέρια τους με σάλτσα και να βρίσκονται πάνω από τον ξυλόφουρνο όλη μέρα, διότι θεωρούν πως δεν αξίζει τον κόπο.
Κι όλα αυτά παρά την οικονομική κρίση και την ραγδαία άνοδο που γνωρίζει ο κλάδος λόγω του μικρού κόστους του προϊόντος. Σύμφωνα με τον ιταλικό επιμελητήριο για να ικανοποιηθεί η ζήτηση από τον κόσμο απαιτείται η πρόσληψη περίπου 6.000 νέων pizzaioli, όπως λέγονται χαρακτηριστικά, αλλά οι Ιταλοί δεν είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν την παράδοσή τους.
Κάπου εκεί μπαίνουν στο κόλπο οι μετανάστες και ειδικά οι Αιγύπτιοι που έχουν αναλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής. Οι Αυγύπτιοι έχουν φτάσει να θεωρούνται μάστερ στην παρασκευή της τέλειας πίτσας και πλέον ελέγχουν τις περισσότερες πιτσαρίες σε Ρώμη, Μιλάνο και Τορίνο. Θεωρείται πως το 80% των Αιγυπτίων που μεταναστεύουν στην Ιταλία εργάζονται ως παρασκευαστές πίτσας. «Είμαστε καλοί σ΄αυτό επειδή είμαστε προετοιμασμένοι να δουλέψουμε σκληρά», δήλωσε στον Telegraph ο Αμαντέο Αλ Βίκελ που διατηρεί πιτσαρία κοντά στην Φοντάνα Ντι Τρέβι στη Ρώμη και πρόσθεσε: «Οι Ιταλοί προτιμούν την άνεση ενός γραφείου που θα έχουν τη δυνατότητα να δουλεύουν για έξι ώρες, πέντε μέρες την εβδομάδα. Δεν μπορούν να δουλεύουν 12 ώρες τη μέρα».