“Από την αρχή που την είδα δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Ήταν το πιο αισθησιακό πλάσμα που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Είχε λευκή επιδερμίδα και χρυσά μαλλιά, μια καθαρόαιρμη Ιταλίδα. Ο αέρας γέμισε ξαφνικά με φύλλα μπανάνας. Πιάσαμε την κουβέντα και το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει. Το τόξο του έρωτα είχε ηχήσει και παλιότερα στα αυτιά μου αλλά αυτή τη φορά με χτύπησε κατευθείαν στη καρδιά και το βάρος του μου πήρε τα μυαλά.”
Έτσι περιέγραφε ο Bob Dylan το 2004 στην αυτοβιογραφία του Chronicles Volume One τη μούσα των νεανικών του χρόνων, Suze Rotolo – προφέρεται Σόζι – που πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου μετά από χρόνια μάχη με τον καρκίνο στα 67 της χρόνια. Η Rotolo είχε απαθανατιστεί ως η κοπέλα που κρατούσε αγκαζέ τον Bob Dylan στο εξώφυλλο του δεύτερου δίσκου του The Freewheelin' Bob Dylan.
Τους γνώρισε η αδερφή της σε μια φολκ συναυλία το 1961. Εκείνη ήταν 17 χρονών και στις αρχές του 1962 αποφάσισαν να συζήσουν σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. H Rotolo θεωρείται το πρόσωπο που μύησε τον Bob Dylan στην πολιτική και τον ενέπνευσε να γράψει τα πρώτα τραγούδια διαμαρτυρίας που τον έκαναν διάσημο ως στρατευμένο καλλιτέχνη. Ιταλοαμερικανικής καταγωγής, οι γονείς της, πολιτικοί ακτιβιστές, ήταν μέλη του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Τον πήγαινε στις συναντήσεις του CORE, του κινήματος κατά των φυλετικών διακρίσεων της εποχής και του μίλαγε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. “Αυτό που του έδωσα ήταν μια ιδέα για το πως ζούσε το άλλο μισό του κόσμου τότε – πράγματα για την αριστερά που δεν ήξερε.” Ο ίδιος είπε ότι “Έμενα πολλές νύχτες ξάγρυπνος. Έγραφα τραγούδια και της τα έδειχνα και τη ρωτούσα “είναι αυτό σωστό;” Ήξερα ότι η μητέρα της είχε σχέση με σωματεία και ήταν μέσα σε αυτό το ισότητα-ελευθερία πράγμα πολύ πριν από μένα. Τσέκαρα τα τραγούδια μαζί της. Της άρεσαν όλα.”
Το καλοκαίρι του 1962 όταν η Rotolo έφυγε με την μητέρα της στην Ιταλία για μεγάλο χρονικό διάστημα, έμεινε μόνος του στη Νέα Υόρκη. Τότε έγραψε μερικά από τα πιο γλυκόπικρα ερωτικά του τραγούδια, τα Don't Think Twice, It's All Right, Boots of Spanish Leather και Tomorrow Is A Long Time, όλα αφιερωμένα σε αυτήν. Μερικές βδομάδες αφότου επέστρεψε τον Ιανουάριο του 1963 φωτογραφήθηκαν από τον Don Hunstein για το διάσημο εξώφυλλο.
Το ρήγμα στην σχέση τους ήρθε όταν ο Bob Dylan άρχισε να αποκτάει απρόσμενη φήμη και μεγάλη δημοσιότητα. Η πίεση ήταν αβάσταχτη για την Rotolo που μετακόμισε στο διαμέρισμα της αδερφή της τον Αύγουστο του 1963. Μετά από ένα άσχημο καυγά, εκείνος απάντησε με ένα τραγούδι, το Ballad in Plain D που αποκαλούσε την αδερφή της παράσιτο, κάτι που μετάνοιωσε πικρά αργότερα. Χώρισαν οριστικά στα τέλη του 1963 όταν τα κουτσομπολιά ότι η σχέση του Dylan με τη Baez ήταν παραπάνω από επαγγελματική άρχισαν να οργιάζουν. Για λίγο παρέμειναν φίλοι.
Στο ταξίδι όμως που έκανε η Suze στην Ιταλία το 1962 γνώρισε το μέλλοντα σύζυγο της, τον μοντέρ Enzo Bartoccioli. Παντρεύτηκαν το 1970 και απέκτησαν ένα γιο. Πέρασε όλη της τη ζωή στη Νέα Υόρκη, δουλεύοντας ως δασκάλα, ζωγράφος και εικονογράφος.
Για αρκετά χρόνια δεν μιλούσε δημόσια για τη σχέση της με το Dylan. Δέχτηκε μόνο να μιλήσει στο ντοκιμαντέρ του Martin Scorsese, το 2005 με τίτλο No Direction Home. Στα απομνημονεύματα της που κυκλοφόρησαν το 2009, A Freewheelin' Time: A Memoir of Greenwich Village in the Sixties, έγραψε για το περίφημο εξώφυλλο “Περπατούσαμε κατά μήκος της οδού Jones απέναντι από τη West Fourth και την οδό Bleecker πίσω μας. Σε ορισμένες λήψεις είναι εμφανές ότι είχαμε παγώσει από το κρύο, σίγουρα ο Bob με αυτό το λεπτό σακάκι που φορούσε. Αλλά η εικόνα ήταν τα πάντα. Όσο για μένα, ποτέ δεν μου ζητήθηκε να υπογράψω τίποτα, ούτε με πλήρωσαν και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να ρωτήσω.”