Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της «Έρημης Χώρας», Γιώργος Γκικαπέππας, μιλά στο iefimerida για την πρώτη μίνι σειρά σε παραγωγή ERTFLIX που προβάλλεται αποκλειστικά στην ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ και έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Όσον αφορά την πλοκή, μια οδυνηρή περιπέτεια κηδεμονίας αποτελεί τον συνδετικό κρίκο που ενώνει τους ήρωες της ιστορίας. H Εύα, μια 11χρονη κοπέλα που πάσχει από εκλεκτική αλαλία και χάνει σε μία ημέρα και τους δύο γονείς της, ο Λουκάς, ο 70χρονος μοναχικός παππούς της, που αρνείται πεισματικά την επιμέλειά της, η Μαρίνα, μια 40χρονη κοινωνική λειτουργός που προσπαθεί να μην οδηγηθεί η Εύα σε ίδρυμα, και ο Μάνος, ένας 45χρονος εισαγγελέας ανηλίκων που ζει έναν «άγονο» γάμο που καταρρέει, εμπλέκονται σε μια περιπέτεια κηδεμονίας που θα τους φέρει αντιμέτωπους με τους δαίμονές τους, αλλά ταυτόχρονα θα αναγκάσει την παγωμένη καρδιά τους να ξυπνήσει ξανά.
Πρόκειται για την πρώτη σειρά σε παραγωγή ERTFLIX, ένα σύγχρονο ελληνικό γουέστερν, της οποίας τα τελευταία τέσσερα επεισόδια είναι διαθέσιμα αποκλειστικά στην ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ από σήμερα, 15 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια, η σειρά θα μεταδοθεί από την ΕΡΤ1.
Γιώργος Γκικαπέππας: Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος μάς αποκαλύπτει πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη σειρά
Η ιδέα για αυτό το εγχείρημα υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια στο μυαλό του σκηνοθέτη και σεναριογράφου της σειράς, Γιώργου Γκικαπέππα. «Ήθελα να γράψω για τις εποχές των ανθρώπων όπου η καρδιά πέφτει σε χειμερία νάρκη. Όπου στο δέρμα σου αρχίζει να φυτρώνει ένα παράξενο τρίχωμα και μεταμορφώνεσαι σιγά σιγά σε άγριο ζώο που τρέχει να κρυφτεί σε μια φωλιά, σε ένα απόμερο καταφύγιο όπου δεν θα σε βρει κανείς γιατί κατά βάθος ντρέπεσαι που δεν μπορείς να αντέξεις αυτό που σου συμβαίνει. Ήθελα να γράψω ένα έργο για την κατάθλιψη και το πένθος που με τον καιρό παίρνει τη μορφή θυμού. Μια απώλεια ή μια σειρά τραυμάτων, μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει παντού σε ένα ανοίκειο περιβάλλον», λέει στο iefimerida o κ. Γκικαπέππας. «Έτσι συνέλαβα το χαρακτήρα του εκκεντρικού Λουκά, της ψυχρής μοναχικής Μαρίνας αλλά και της Εύας, του κοριτσιού που μια μέρα βρίσκεται ξαφνικά μόνη στο πουθενά, και άρχισα να σκέφτομαι τι θα συμβεί αν αυτοί οι τρεις διαφορετικοί μοναχικοί λύκοι βρίσκονταν ο ένας απέναντι στον άλλον.», συμπληρώνει για τους χαρακτήρες της σειράς.
Ο ίδιος εξομολογείται πώς μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε «Το βραχιόλι της φωτιάς», που φέρει επίσης την υπογραφή του, το αίσθημα της ευθύνης και η πρόκληση, είναι ακόμα μεγαλύτερη. «Με κάθε έργο που καταπιάνεσαι η πρόκληση είναι πάντα μεγάλη. Η ευθύνη όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Το να ταυτίζεται η δουλειά που έχεις να κάνεις με την πρώτη παραγωγή της πρώτης ελληνικής πλατφόρμας, είναι κάτι που σε γεμίζει άγχος, αφού πρέπει να μπορέσεις να ανταποκριθείς στις προσδοκίες που δημιουργεί ο υπότιτλος «η πρώτη παραγωγή του Ertflix». Με πολιορκούσε σε πολλές φάσεις, τόσο του σεναρίου όσο και της πραγματοποίησης της παραγωγής. Από κάποιο σημείο και μετά όμως σταμάτησε η πολιορκία, γιατί το άγχος μπορεί να σε οδηγήσει σε λανθασμένα μονοπάτια και επικεντρώθηκα στη δουλειά. Και ειδικά στο κατά πόσο η κεντρική ιδέα επιζεί ύστερα από τις πολύπλοκες διαδικασίες που απαιτεί ένα τέτοιο τηλεοπτικό εγχείρημα».
Τα γυρίσματα της «Ερημης Χώρας» διήρκεσαν 48 ημέρες και περιλάμβαναν ατελείωτες ώρες προβών, όπου συμμετείχαν περίπου 50 άτομα, μεταξύ των οποίων ηθοποιοί, τεχνικοί και μέλη της ομάδας παραγωγής. Ο Γιώργος Γκικαπέππας λέει για το εξαιρετικό καστ. «Εμένα οι ηθοποιοί αποτελούν την αγαπημένη μου φυλή. Είτε κάνω παρέα εκτός δουλειάς είτε όχι, οι ηθοποιοί είναι το οικείο μου σύμπαν και κυρίως είναι οι άνθρωποι που θα ζωντανέψουν αυτό που έχω γράψει, άρα εξαρτώμαι απ’ αυτούς και γι’ αυτό δεν φοβάμαι την ομαδικότητα και να δουλεύω συνεχώς μαζί τους. Πρέπει να τους εξηγήσω με ακρίβεια αυτό που έχω γράψει, να το νιώσουν και μετά να τους ζητήσω τρόπους και μεθόδους προσέγγισης. Αν συμβεί αυτό, αν ζητήσεις δηλαδή από τους ηθοποιούς να «διαβάσουν» μια συγκεκριμένη συναισθηματική διαδρομή και δεν τους αφήσεις να χαθούν ποτέ στο δρόμο, όλα γίνονται πιο εύκολα. Στη συγκεκριμένη δουλειά, στην Έρημη Χώρα, οι ηθοποιοί αγάπησαν το σενάριο και αυτό ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για να εκφραστούν. Συνεργαστήκαμε από την αρχή των δοκιμών με πολύ μεγάλη όρεξη, με άκουγαν πολύ, άκουγα κι εγώ φυσικά τις ιδέες τους, ένιωθα την αγωνία τους να ανταπεξέλθουν σε δύσκολους χαρακτήρες και ένιωθαν κι εκείνοι τη δική μου αγωνία για το αποτέλεσμα. Η συνεργασία μας ήταν εξαιρετικά γόνιμη και νιώσαμε πολύ ωραία μαζί».
Συζητάμε για την αγαπημένη του σκηνή στην Ερημη Χώρα με τον Γιώργο Γκικαπέππα να εξομολογείται: «Μού βάζετε δύσκολα. Δηλαδή τώρα μπορώ να σας πω μια σκηνή και μετά να πω μέσα μου, λάθος έκανα, ήθελα να πω κάποιαν άλλη. Αφού επιμένετε όμως δεν θα απαντήσω ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Αγαπώ πολύ ας πούμε τη σκηνή στο 4ο επεισόδιο, όπου η Μαρίνα συνειδητοποιεί ότι ενώ ο Λουκάς έχει δεχτεί να αναλάβει την άγνωστη εγγονή του, ξαφνικά τα γυρίζει επειδή φοβάται. Είναι μια σκηνή όπου ο μέχρι τώρα άγριος λύκος γίνεται ένα τόσο δα ζωάκι στην ιδέα της εγγονής του, και η κοινωνική λειτουργός που ήταν θαρραλέα τόσον καιρό, φοβάται τώρα ότι γκρεμίζονται όλα. Παρ’ όλα αυτά όμως, η Μαρίνα ξεπερνά το φόβο της και επαναφέρει τον Λουκά στην επιλογή του επειδή κατά βάθος τον νιώθει. Εκεί είδα και στους δύο ηθοποιούς, και στη Δανάη Σκιάδη και στον Γιώργο Κέντρο, το πόσο αφέθηκαν στη σύγκρουση της σκηνής και άρχισαν να μαλώνουν σαν πατέρας και κόρη. Μια συνθήκη που επαναλήφθηκε και σε μια άλλη αγαπημένη μου σκηνή στο 5ο επεισόδιο, όπου ο «αναίσθητος» Λουκάς ζήτησε από την Μαρίνα να σταματήσει τα αντικαταθλιπτικά κι εκείνη σοκαρίστηκε γιατί κατάφερε να διαβάσει μέσα της τις αδυναμίες και τα αδιέξοδά της: ο άξεστος αγρότης ψυχολογεί τη μορφωμένη ψυχολόγο».
Ο Γιώργος Γκικαπέππας είναι αφοσιωμένος σκηνοθέτης και του θεάτρου και του ανεξάρτητου σινεμά. Μάλιστα για τις ταινίες του, «Η πόλη των παιδιών» (2011) και «Silent» (2015), έχει διακριθεί με το Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών (Fipresci Prize). Τον ρωτάμε, λοιπόν, πώς διαφέρει ο κινηματογράφος και το θέατρο από την τηλεόραση. «Το θέατρο διαφέρει για το δια ζώσης φυσικό του χαρακτήρα. Το θέατρο είναι η αρχετυπική εδώ και τώρα δημόσια μοιρασιά μιας συνθήκης όπου ένας αφηγείται και ένας άλλος τον παρακολουθεί. Μπορεί να επιζήσει και στο δρόμο και σε μια πλατεία κάτω από το φυσικό φως. Το θέατρο είναι η γενέτειρα των πάντων», απαντά. Και συμπληρώνει για το σινεμά: «Ο κινηματογράφος ήρθε πριν εκατόν τριάντα χρόνια περίπου ως μια νέα επαναστατική τέχνη που επιβλήθηκε με τη σαρωτική της δύναμη, δημιουργώντας ένα καινούργιο «θέατρο εικόνων», γιατί πέρα από τη γοητεία του μην ξεχνάμε ότι ο κινηματογράφος έχει κι εκείνος μια αρχετυπική ταύτιση: αυτήν των ονείρων μας, του ιδιωτικού σινεμά που βλέπουμε τη νύχτα».
Βέβαια, μεγάλη αγάπη είναι και η τηλεόραση. «Η τηλεόραση είναι ένα μέσο και μέρος της καθημερινότητας του θεατή. Είναι μια συσκευή στο σπίτι του με την οποία είναι δεμένος, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, άλλος και καθόλου. Όμως, ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση, η τηλεόραση υπάρχει, όχι ως συσκευή αλλά ως μέσο. Μέσω της τηλεόρασης μπορούν να δουν τη δουλειά σου μέσα σε μια ώρα χιλιάδες άνθρωποι. Σα να έχεις συγκεντρωμένο κάτω από μια σκηνή ένα πολυάριθμο κοινό και έχεις τη δυνατότητα να τους πεις αυτό που θες. Γι’ αυτό το λόγο όμως πρέπει να είσαι πολύ σοβαρός και να σέβεσαι το κοινό που σε παρακολουθεί. Αυτό ακριβώς το γεγονός είναι τεράστια πρόκληση για έναν δημιουργό, στο βαθμό βέβαια που είναι ελεύθερος να εκφραστεί και να κάνει αυτό που θέλει. Και εγώ είχα την τύχη με τη σημερινή διοίκηση της ΕΡΤ και τους ανθρώπους που στελεχώνουν τη μυθοπλασία της, να μου δώσουν βήμα για να εκφραστώ ελεύθερα και αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο δώρο για μένα και τους ευχαριστώ βαθιά», λέει ο κ.Γκικαπέππας.
Συζητώντας για το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης δεν γίνεται να μην αναφέρουμε ότι το μοντέλο της μίνι σειρας έχει δουλέψει υπέροχα σε μια πλειάδα περιπτώσεων. Πώς το εξηγεί αυτό ο κ. Γκικαπέππας; «Η ελληνική τηλεόραση εξελίσσεται, ωριμάζει, δανείζεται ιδέες, μιμείται αλλά και ενίοτε αυτοσχεδιάζει και πρωτοπορεί. Σημασία έχει ότι προσπαθεί να βρει τον εαυτό της στη σύγχρονη πραγματικότητα και να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κοινού. Αυτό όμως είναι και μία παγίδα, γιατί η τηλεόραση, ειδικά όταν μιλάμε για τη μυθοπλασία που με αφορά, πρέπει και να προτείνει. Το τι θα επικρατήσει στο τηλεοπτικό τοπίο κανείς μας δεν το ξέρει. Οι σειρές πολλών επεισοδίων κάποια στιγμή έδειξαν ότι έλκουν την προτίμηση μιας μεγάλης μερίδας του κοινού αλλά μπορεί κάποια στιγμή και να πάψουν να έλκουν. Οι μίνι σειρές από την άλλη πιστεύω ότι θα είναι πάντα αρκετά βήματα μπροστά και σε ποιότητα και σε περιεχόμενο. Οι μίνι σειρές είναι έργα ολοκληρωμένα όπου αφηγούνται στο θεατή μια ιστορία σε κεφάλαια και δεν προλαβαίνουν να χάσουν το χυμό τους. Συν τοις άλλοις, οι μίνι σειρές είναι και ένα πεδίο έκφρασης πολλών δημιουργών και συντελεστών του κινηματογράφου σε διεθνές επίπεδο, γιατί οι πλατφόρμες είναι μια καινούργια πραγματικότητα που έχει υψηλές καλλιτεχνικές απαιτήσεις και ταυτόχρονα συμβαδίζει με τις συνήθειες του σύγχρονου θεατή ως προς την δυνατότητα προβολής αυτού που θέλει να δει, όταν το θέλει και σε όσες δόσεις το θέλει».
Κλείνουμε την κουβέντα μας με τη ζωή του εκτός δουλειάς που όπως λέει ταυτίζεται. «Η δουλειά μου και η ζωή μου δεν ήταν ανέκαθεν σαφώς διαχωρισμένες. Μπαίνει η μία μέσα στην άλλη απρόσκλητα. Αυτό όμως προξενεί και μάλλον μια ενδιαφέρουσα καθημερινότητα μέσα στην οποία εγώ προσωπικά δεν βαριέμαι ποτέ. Ευτυχώς δεν έχω μάθει να ζω με πολλά, οπότε νιώθω πολύ πιο ελεύθερος να διοχετεύσω τον χρόνο μου σε ό,τι αγαπάω και σε όσους αγαπάω, γιατί χωρίς αυτούς και την αγάπη τους δεν είμαι και πολλά πράγματα», καταλήγει ο Γιώργος Γκικαπέππας.
«Έρημη Χώρα»: Τα τελευταία τέσσερα επεισόδια αποκλειστικά στο ERTFLIX
Η σειρά είναι προσβάσιμη σε όλους με ακουστική περιγραφή εικόνας για άτομα με οπτική αναπηρία και δυνατότητα εμφάνισης υποτίτλων για κωφούς και βαρήκοους.
Όσα θα παρακολουθήσετε στα επεισόδια που είναι διαθέσιμα από σήμερα στο ERTFLIX…
Επεισόδιο 5ο: «Χημικές ενώσεις»
Ύστερα από δώδεκα χρόνια μοναξιάς, ο Λουκάς ζει λίγες ημέρες με τη Μαρίνα και την «άγνωστη» εγγονή του και όλα φαίνεται να αλλάζουν. Η Μαρίνα βλέπει τους φόβους των άλλων να διαψεύδονται και το ένστικτό της να βγαίνει αληθινό. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να τους αφήσει μόνους, οι φόβοι επανέρχονται. Ο Λουκάς συνεχίζει να οπλοφορεί και παίρνει μαζί του την Εύα στο βουνό, όταν μαθαίνει ότι ένας από τους δολοφόνους της γυναίκας του κυκλοφορεί ελεύθερος.
Επεισόδιο 6ο: «Όλα λάθος»
Η Ελένα, η γιαγιά της Εύας από τη Ρουμανία, φτάνει στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή μια απρόσμενη καταγγελία οδηγεί σε μια νέα έρευνα για το σκοτεινό παρελθόν του Λουκά. Ο Μάνος και η Μαρίνα βλέπουν ότι δεν μπορούν να τον προστατεύσουν πλέον κι ενώ οι αρχές ερευνούν τη στάση του μετά τη δολοφονία της γυναίκας του, η σχέση του με την Εύα δυναμώνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Μέχρι που βλέπει ότι κάποιοι παρακολουθούν το αγρόκτημα και η ζωή του με την Εύα απειλείται πραγματικά.
Επεισόδιο 7ο: «Το παρελθόν»
Ο Λουκάς βλέπει τα απειλητικά σημάδια και μπροστά στον κίνδυνο της ζωής της Εύας ζητάει τη βοήθεια του φίλου του, Στέλιου. Η Μαρίνα προσπαθεί να βρει λύση στο αδιέξοδο, ενώ ταυτόχρονα καλείται να απολογηθεί στον εισαγγελέα για την ικανότητα κηδεμονίας του Λουκά, ο οποίος αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ξανά το παρελθόν του και καταθέτει, παρά την άρνησή του, στην αστυνομία. Όταν, όμως, η Μαρίνα πηγαίνει στο αγρόκτημα μαζί με την Ελένα, ο Λουκάς και η Εύα έχουν εξαφανιστεί.
Επεισόδιο 8ο: «Το χρέος»
Ο Μάνος αποφασίζει, μόλις βρεθεί η Εύα, να φύγει για Ρουμανία και συγκρούεται με τη Μαρίνα, ενώ το ίδιο βράδυ άγνωστοι προσπαθούν να μπουν στο αγρόκτημα χωρίς επιτυχία. Την επόμενη ημέρα, οι αγνοούμενοι Λουκάς και Εύα εμφανίζονται και η Ελένα συναντά, επιτέλους, την εγγονή της. Ο Λουκάς βλέπει ότι πρέπει να πείσει την Εύα να φύγει, αλλά εκείνη αρνείται να τον αφήσει. Την ίδια νύχτα, όμως, ένοπλοι εισβάλλουν στο αγρόκτημα και ο Λουκάς αναγκάζεται να δώσει την πιο δύσκολη μάχη της ζωής του.
Παίζουν: Γιώργος Κέντρος (Λουκάς), Δανάη Σκιάδη (Μαρίνα), Γιώργος Καραμίχος (Μάνος), Άννα Μαρία Μαρινάκη (Εύα), Νίκος Αρβανίτης (Στέλιος), Αλεξάνδρα Αϊδίνη (Χριστίνα), Γιώργος Γιαννόπουλος (Σερίφης), Χρήστος Κοντογεώργης (Μάρκος), Αλεξία Σαπρανίδου (Σοφία), Στέλιος Ξανθουδάκης (Χρήστος), Κίττυ Παϊταζόγλου (Στέλλα), Δημήτρης Αριανούτσος (Ανδρέας), Κωνσταντίνος Μαγκλάρας (Στράτος) και οι Ρουμάνοι ηθοποιοίStefania Marola (Ντανιέλα), Carmen Ionescu (Ελένα), Mihai Dinvale (Βλαντ).
Συμμετέχουν οι: Ντίνα Αβαγιανού, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Δημήτρης Τοπαλίδης, Αδελαΐδα Κατσίδε, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Δέσποινα Ρεμεδιάκη, Εφη Σισμανίδου, Αγγελική Μαρίνου, Βαγγέλης Δουκουτσέλης, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Γιώργος Γκικαπέππας
Φωτογραφία: Βασίλης Μουρίκης
Σκηνογράφος: Λαμπρινή Καρδαρά
Ενδυματολόγος: Aisha Diri
Μουσική: Δημήτρης Φριτζαλάς
Ήχος: Θεόφιλος Μποτονάκης
Μοντάζ: Σταύρος Σπανός
Casting: Σοφία Δημοπούλου, Φραγκίσκος Ξυδιανός
Παραγωγή: ERTFLIX
Διεύθυνση παραγωγής: Αθηνά Βοσινάκη
Οργάνωση παραγωγής: Ελισάβετ Χατζηνικολάου
Εκτέλεση παραγωγής: Σοφία Παναγιωτάκη – NEEDaFIXER