Μιλάμε και πίσω μας παίζει στην τηλεόραση, στο mute, ο Νίκος Ευαγγελάτος. Υπόθεση Πισπιρίγκου στο repeat -ούτε το όνομά της δεν θέλει να πει σωστά ο Γιάννης Πρετεντέρης, χρησιμοποιεί διάφορες εκδοχές του κατά τη συζήτησή μας. Προφανώς όχι επειδή δεν το ξέρει.
Μου μοιάζει με μια άρνηση ενδεικτική της φθοράς που έχει φέρει η υπόθεση στην κοινωνία και την ενημέρωση.
Εχει μπροστά του και κοιτάζει όπως ένας πιτσιρίκος την μπάλα ποδοσφαίρου, τη Le Monde, το L’ Obs, «χθες ήρθε και ο Economist».
Από τον Σεπτέμβρη ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει επιστρέψει στο Mega -«το πήραμε το ματσάκι»- ως κεντρικός σχολιαστής στο δελτίο ειδήσεων και εντεταλμένος σύμβουλος Ειδήσεων και Ενημέρωσης στο Mega. Αλλά έχει επιστρέψει αλλαγμένος.
Μιλήσαμε για τους λόγους που επέστρεψε στην τηλεόραση, αν και το είχε αποκλείσει το 2017, τον ρόλο του Βαγγέλη Μαρινάκη, τις δύο ώρες που πέρασε μόνος με τον Αλέξη Τσίπρα πριν από λίγους μήνες, τα κόμματα που του έκαναν πρόταση να κατέβει στην πολιτική, τα σενάρια συγκυβέρνησης.
Μιλά για τη γραμμή που τράβηξε στην περίπτωση του ανταποκριτή του Mega στη Μόσχα, Δημήτρη Λιάτσου, το αν θα πάει τελικά και πότε στο Μέγαρο Μουσικής ως πρόεδρος, αλλά και για όσα ακολούθησαν μετά το περίφημο «η Φώφη γιατί δεν πήγε να ψηφίσει, ήταν άραγε κομμωτήριο;».
Aυτά τα σχεδόν τρία χρόνια που δεν ήσασταν στο Mega ποιο δελτίο ειδήσεων βλέπατε;
Εβλεπα ελάχιστα τηλεόραση και δελτία ειδήσεων. Αν χρειαζόταν να δω, έβλεπα το δελτίο του ΣΚΑΪ.
Ελάχιστα τηλεόραση, λέτε. Γιατί; Δεν σας αρέσει; Με παραξενεύει, καθώς επί δεκαετίες κάνετε τηλεόραση και είναι το μέσο που σας έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό.
Η αλήθεια είναι ότι έκανα περισσότερο από 30 χρόνια τηλεόραση πριν τη διακοπή. Ναι, δεν βλέπω τηλεόραση, σίριαλ, ενημερωτικές εκπομπές. Μόνο αθλητικά και ταινίες. Τώρα, από την αρχή της σεζόν αναγκάστηκα να επανέλθω ως τηλεθεατής.
Γιατί; Αφού δεν σας ενδιαφέρει, ή και δεν σας αρέσει η τηλεόραση ως μέσο, γιατί είστε μέρος της εδώ και τόσα χρόνια;
Είναι λάθος να πω ότι δεν μου αρέσει. Εχει μια τρομακτική αμεσότητα και παρεμβατικότητα. Μου αρέσει πολύ αυτό, με συναρπάζει, με γοητεύει.
Αλλά θα σας πω κάτι... Πρώτον, δεν κάνουμε τηλεόραση για τους εαυτούς μας και τους φίλους μας, αλλά για τους τηλεθεατές. Και δεύτερον, ό,τι εμένα δεν μου αρέσει, δεν το βλέπω και το βαριέμαι, δεν σημαίνει ότι σνομπάρω τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται γι' αυτό.
Και εγώ ως παραγωγός προγράμματος είμαι υποχρεωμένος να παρουσιάσω και την Πισπιρίγκου και άλλα θέματα που δεν θα επέλεγα να δω προσωπικά. Είμαι υποχρεωμένος να δώσω το προϊόν που ενδιαφέρει. Αλλά το βράδυ που θα βγω με την ανδρική παρέα μου θα κουβεντιάσουμε μόνο πολιτικά και τον Παναθηναϊκό.
Με γυναίκες δεν συζητάτε για πολιτικά;
(Γελάει). Συζητάω. Για ποδόσφαιρο δεν συζητάω συνήθως με γυναίκες. Πάντως, σπανίως βγαίνω μόνο με άνδρες και αυτοί είναι μια παρέα που μιλάμε κυρίως πολιτικά και Παναθηναϊκό.
Κατανοώ τι λέτε, όμως εσείς, οι σημαντικοί συντελεστές της τηλεόρασης δεν είστε αυτοί που θα δώσετε νέα κατεύθυνση στην τηλεόραση και διαφορετικά θέματα στο κοινό; Πόσες ώρες πια την ημέρα θα βλέπουμε την υπόθεση της Πισπιρίγκου και μάλιστα με αυτό τον τρόπο;
Ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ ούτε κάποιος άλλος να βγάζουμε φετφάδες τι θα δούμε και τι όχι. Ακόμα και ένα θέμα όπως η Πισπιρίγκου υπάρχει καλός τρόπος αλλά και άθλιος τρόπος να καλυφθεί.
Αν το κάλυπτα εγώ -και προσπαθώ να το περάσω και στα νεότερα παιδιά-, θα ήθελα να έχουμε απόσταση από το γεγονός, να μην έχουμε συναισθηματική εμπλοκή, να μη βγάζουμε συμπεράσματα που δεν προκύπτουν από στοιχεία, να έχουμε ψυχραιμία στην κάλυψη. Σοβαρότητα. Ευπρέπεια. Χωρίς να καταδικάζουμε ή να στιγματίζουμε ανθρώπους. Δεν είναι απαραίτητο να ξεκατινιαζόμαστε.
Στην τηλεόραση πίσω μας, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, βλέπουμε την εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου, που το τελευταίο καιρό έχει ρίξει απίστευτο βάρος και χρόνο στην υπόθεση Πισπιρίγκου.
Ναι, έτσι είναι, υπάρχει αυτή η τηλεόραση. Αλλά ξέρετε, υπάρχουν και έξι-επτά κανάλια. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει τι θέλει να δει.
Εσείς, προσωπικά, τι θα προτιμούσατε να βλέπατε στη θέση αυτού, της επέλασης Πισπιρίγκου, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στην τηλεόραση;
Θα σας πω τι θα παίξουμε στο δελτίο ειδήσεων του Mega σε δύο ώρες για να καταλάβετε: Πρώτο θέμα έχουμε ελληνοτουρκικά, μετά ενεργειακό, Ουκρανία, η υπόθεση της greek mafia. Περίπου έβδομο θέμα είναι η Πισπιρίγκου και αυτό εξαιτίας της κατάθεσης του Δασκαλάκη.
Kάθε φορά λέω στα παιδιά ότι η εφημερίδα μας είναι τα «Νεα». Τα έχουν όλα μέσα, το θέμα είναι τι σημασία δίνουμε στο καθετί και πώς το αναπτύσσουμε, πώς το σχολιάζουμε και πώς το αξιολογούμε. Δεν κάνουμε αποκλεισμούς. Για εμένα καλή τηλεόραση είναι εκείνη που τα παίζει όλα με άποψη, με συγκρότηση, με αισθητική.
Και τα νούμερα, τα σκέπτεστε; Το δελτίο που μόλις περιγράψατε, το αποψινό, τι νούμερα θα κάνει με την Πισπιρίγκου έβδομο θέμα, δεδομένου του εθισμού που έχει δημιουργηθεί σε μεγάλο μέρος του κοινού;
Νομίζω θα πάει καλά. Γιατί έχουμε αέρα.
Τι εννοείτε;
Ότι έχει πάρει αέρα το Mega. Πιστεύω ότι θα έχουμε 600.000 τηλεθεατές. Έχουμε ανέβει και μπορούμε να διαμορφώνουμε το περιεχόμενό μας όπως κρίνουμε, να ικανοποιούμε τους τηλεθεατές και να κερδίζουμε και νέους τηλεθεατές. Μπορεί να κάνω λάθος -αν και δεν πέφτω έξω συνήθως, τουλάχιστον στο πρώτο θέμα του δελτίου.
Πέρυσι ήμασταν τελευταίοι και ξεκινήσαμε τελευταίοι. Κάπου 200.000 τηλεθεατές. Τον Σεπτέμβριο 2021 φτάσαμε 300.000 τηλεθεατές. Τον Νοέμβριο 450.000. Τον Ιανουάριο 2022 στις 500.000. Τώρα έχουμε 600.000.
Υπήρχε κάποιο peak μετά το οποίο ξεφύγατε;
Όχι, κερδήθηκε και χτίστηκε σταδιακά αυτό το κοινό. Ένα success story.
O συναισθηματικός παράγοντας πόσο ρόλο έπαιξε σε αυτό το success story που λέτε; Ο δεσμός που είχε το κοινό με το Mega.
Δεν αρνούμαι ότι έπαιξε ρόλο. Σίγουρα έπαιξε για εμένα. Δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ. Είχα πει ότι δεν θα ασχοληθώ ξανά με την τηλεόραση. Αλλά το είπα το 2017.
Και τώρα;
Με πήρε ο Μαρινάκης, συζητήσαμε, συμφωνήσαμε. Είπα εντάξει, ναι.
Λειτούργησε το συναίσθημα, όπως μου είπατε πριν;
Μπορεί και η ματαιοδοξία, δεν το αρνούμαι. Να δείξω τι μπορώ ακόμα να κάνω.
Επιστρέψατε σε ένα δελτίο, σε ένα τοπίο εντελώς αλλαγμένο. Όλα τα πρόσωπα είναι διαφορετικά.
Στην αρχή ήταν λίγο ξενέρωτο. Σιγά σιγά, συνήθισα. Αν και δεν ασχολήθηκα καθόλου με τη στελέχωση του νέου Mega, ήταν ήδη όλοι εδώ όταν ήρθα εγώ. Είναι γενικά καλοί δημοσιογράφοι και καλά παιδιά. Συνεργάσιμοι. Ανοιχτοί. Βρήκα ένα πολύ καλύτερο περιβάλλον από εκείνο που περίμενα.
Ξέρεις, στη δεκαετία της κρίσης μια ολόκληρη δημοσιογραφική γενιά έμεινε πίσω. Δούλεψαν με κακές, αμφιλεγόμενες συνθήκες. Όταν ήρθα εδώ βρήκα μια καλή στόφα ανθρώπων.
Σας λείπει εκείνο το πινγκ πονγκ, το σχεδόν συνωμοτικό που είχατε με τους συντελεστές του παλιού δελτίου; Που αρκούσε μια λέξη του ενός για να το πάει ο διπλανός σε άλλο επίπεδο;
Δεν είναι εύκολο τώρα αυτό. Έχει αλλάξει και η τηλεόραση. Έχουμε αλλάξει και εμείς.
Εχετε αλλάξει και εσείς;
Ναι, έχω αλλάξει, μου το λένε και οι φίλοι μου. Μου λένε «γλύκανες». Φαίνεται ότι στο μυαλό του κόσμου ήμουν πιο αυστηρός. Από την άλλη, έχω μεγαλύτερη ανοχή, λέω ας μην είμαστε δογματικοί. Είμαι πιο ανοιχτός.
Το 2018 γράφατε «εύχομαι οι νεότερες γενιές δημοσιογράφων και καλλιτεχνών να φτιάξουν το δικό τους Mega, αυτό που θα έχει ανάγκη η επόμενη Ελλάδα». Τελικά, ήρθε πιο γρήγορα απ’ ό,τι περιμένατε.
Ναι, ναι. Πολύ πιο γρήγορα, διότι εκ των πραγμάτων ανακατεύτηκε η αγορά, έγιναν νέα κανάλια. Απλούστατα, πιστεύω ότι πρέπει να πάρουμε μια απόσταση σε βάθος χρόνου για να κρίνουμε το νέο Mega. Μέσα σε οκτώ μήνες που είμαι εδώ, δεν μπορώ να κρίνω ακόμα. Ας αφήσουμε λοιπόν τον χρόνο να κυλήσει, να προσαρμοστούμε, να βρει η αγορά, οι τηλεθεατές και εμείς οι ίδιοι τα μέτρα μας και να κρίνουμε το νέο Mega.
Mιλήσατε για ένα ανακάτεμα της αγοράς που έφερε το νέο μιντιακό τοπίο. Κατά πόσον η έλευση Μαρινάκη στα media ήταν καθοριστική για αυτή την αλλαγή;
Ο Μαρινάκης προφανώς συνέβαλε πολύ σε αυτό. Είναι ένας άνθρωπος που επένδυσε στον Τύπο, στα μέσα ενημέρωσης. Το 2017, που τα media βρίσκονταν σε μεγάλη κρίση, έβαλε λεφτά στις εφημερίδες, στην τηλεόραση. Αυτό είχε πάρα πολλά χρόνια να συμβεί στον ελληνικό Τύπο. Είναι καλό για όλα τα μέσα ενημέρωσης και του το αναγνωρίζω.
Σας παίρνει τηλέφωνο κάποιες φορές ο κύριος Μαρινάκης όταν διαβάσει ένα κείμενό σας ή μετά από ένα σχόλιό σας στο δελτίο;
Ποτέ. Πέντε χρόνια συνεργαζόμαστε, ουδέποτε μου έχει πει να γράψω ή να μη γράψω κάτι. Ούτε παλαιότερα ο Λαμπράκης, ούτε ο Μπόμπολας, ούτε ο Ψυχάρης, ούτε ο Βαρδινογιάννης, ούτε τώρα ο Μαρινάκης.
Πόσο σας ανησυχεί η πτώση των πωλήσεων των εφημερίδων; Μοιάζουν γερασμένες, σαν να ακολουθούν τον ρυθμό και τις τάσεις των social media και του διαδικτύου. Σαν να αναπαράγουν και όχι να παράγουν.
Δεν είναι το ίδιο κοινό που διαβάζει εφημερίδες και αυτό που διαβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ακόμα χειρότερα. Το πρώτο κοινό διαρκώς συρρικνώνεται, γερνάει, το δεύτερο επεκτείνεται.
Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να συνηθίσουμε τα νέα δεδομένα και να εκπαιδεύσουμε διαφορετικά κοινά. Δεν μπορούμε να βγούμε και να πούμε ότι θα ανταγωνιστούμε το twitter.
Μας έπεσαν όλα μαζί, η κρίση η οικονομική, η επέλαση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που σίγουρα δεν είναι δημοσιογραφία. Δεν ελέγχεται, ούτε αξιολογείται από κάπου. Είναι μια μεγάλη πλατεία, και σε κάθε μεγάλη πλατεία είμαστε όλοι μέσα.
Για να επιζήσουμε όλοι, εμπορικά και επιχειρηματικά, θα πρέπει να εξειδικεύσουμε το προϊόν μας και να εκπαιδεύσουμε το κοινό μας. Δεν είμαι εγώ που θα το κάνω αυτό, είναι η επόμενη γενιά.
Αυτό ακούω να το λέτε πολύ σήμερα. Είστε από τους πιο επιδραστικούς δημοσιογράφους σήμερα στην Ελλάδα και στην εφημερίδα και στην τηλεόραση και σας ακούω πολύ έτοιμο να δώσετε τη σκυτάλη, να κάνουν τη δουλειά οι επόμενοι.
Πρέπει να έρθουν οι νεότεροι. Δεν έχω καμία πρόθεση να φύγω, σας διαβεβαιώ, όμως τα μέσα, όπως διαμορφώνονται, πρέπει να έχουν ανθρώπους με μεγαλύτερη εξοικείωση με τον τρόπο λειτουργίας τους. Ελπίζω μια νέα γενιά να διαμορφώσει το ακροατήριό της, όπως έκανα εγώ και η γενιά μου εδώ και 30 χρόνια.
Πώς τη βλέπετε αυτή τη νέα γενιά; Βλέπω συχνά νέους ανθρώπους στην τηλεόραση που κάτι μου θυμίζουν ή φοβούνται να δείξουν το δικό τους στιλ, ύφος. Κάποιοι μου θυμίζουν τον Χατζηνικολάου, τη Στάη, την Τρέμη...
Μακάρι να προσπαθήσουν κάποιοι να μιμηθούν κι αυτούς... Η άποψή μου είναι ότι ακόμα δεν έχει σταθεροποιηθεί η νέα γενιά. Θα συμβεί όμως, δεν υπάρχει περίπτωση.
Μακάρι να είμαι εδώ για να το δω και να το ζήσω. Πάντα υπάρχει μετάβαση, δεν θα κλείσει η τηλεόραση επειδή κάποιοι μιμούνται τον Χατζηνικολάου ή την Τρέμη. Το σύστημα ποτέ δεν διώχνει τους καλούς, τους νέους.
Αισιόδοξος είστε, λοιπόν;
Απολύτως αισιόδοξος.
Τι αγαπάτε να διαβάζετε εσείς;
Διαβάζω όλες τις ελληνικές εφημερίδες. Δεν απορρίπτω καμία και κανέναν.
Εχετε ποτέ ζηλέψει κείμενο, δημοσιογραφική γραφή;
Δεν είμαι ζηλότυπος. Δεν ζηλεύω. Μόνο τους γελοιογράφους ζηλεύω. Αυτούς, μάλιστα.
Τελικά, τι έγινε στο περίφημο ραντεβού με τον Τσίπρα τον Σεπτέμβρη; Ποιος το προκάλεσε
Εγώ. Θεώρησα καλό να τον επισκεφθώ λίγο πριν επιστρέψω στην τηλεόραση και να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας. Πήγα και στον Μητσοτάκη. Μίλησα με πολλούς πολιτικούς. Ηρθα σε μια καινούρια δουλειά και ήθελα να δώσω τα διαπιστευτήριά μου. Ζήτησα να δω τον Τσίπρα, πολύ ευγενικά με δέχθηκε και μιλήσαμε δύο ώρες. Ηταν ευγενέστατος και συμπαθέστατος.
Σας παραπονέθηκε;
Όχι. Ούτε μου παραπονέθηκε, ούτε του έκανα εγώ παράπονα.
Εχετε εσείς παράπονα από τον κύριο Τσίπρα;
Αν ψάξουμε, όλοι μπορούμε να βρούμε λόγους να παραπονεθούμε.
Ο δημοσιογράφος μπορεί να έχει παράπονο από έναν πολιτικό;
Δεν έχει νόημα. Δεν μπαίνω καν σε αυτή την κουβέντα, ακόμα και αν λένε διάφορα. Δεν είναι είδηση ότι ένας σημαντικός δημοσιογράφος -όπως ελπίζω ότι είμαι- συναντάει έναν γνωστό πολιτικό αρχηγό. Πρέπει να το κάνουμε.
Ναι, αλλά υπάρχει μια ολόκληρη μυθολογία για τη σχέση σας με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Σωστά. Και αυτό ήθελα να σπάσω.
Εσπασε;
Θα φανεί σε βάθος χρόνου. Εγώ το καθήκον μου το έκανα. Είναι καθήκον μου να συνομιλώ με όλους. Είναι μέρος της δουλειάς μου. Φυσικά, αξιολογώ και έχω άποψη, όμως συνομιλώ από τον καστανά μέχρι τον πολιτικό αρχηγό.
Ολοι οι δημοσιογράφοι πρέπει να το κάνουν. Πάντως, στη συζήτηση που είχα με τον Αλέξη Τσίπρα δεν φάνηκε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα μεταξύ μας. Και κάποια στιγμή θα τον ξαναδώ.
Κοιτάξτε, ουδέποτε στη ζωή μου έχω επιδιώξει πολιτικό ρόλο, άρα δεν είμαι ανταγωνιστικός με κανέναν πολιτικό. Οποιος με βλέπει ως ανταγωνιστή κάνει λάθος. Δεν επιδίωξα ποτέ να γίνω βουλευτής ή αρχηγός κόμματος.
Είχατε πολλές προτάσεις να μπείτε στην πολιτική;
Ναι, πολλές.
Από ένα κόμμα;
Από δυο-τρία κόμματα. Δεν τα μετράω.
Δύο, τρία; Μπορώ να υποθέσω Νέα Δημοκρατία και ΚΙΝΑΛ. Το τρίτο ποιο μπορεί να είναι άραγε; Δεν υπάρχει τρίτο, δεν μπορώ να σκεφτώ τρίτο εννοώ…
(Γελάει)... Υπάρχει τρίτο. Αλλά φυσικά δεν θα σας πω ποιο.
Πώς σας φαίνεται η επιστροφή του Σταύρου Θεοδωράκη στη δημοσιογραφία;
Πολύ καλά κάνει. Αφού δεν είναι πλέον πολιτικός, καλά έκανε και επέστρεψε στη δημοσιογραφία, τη δουλειά του. Πόσοι γιατροί πολιτικοί γυρνάνε στην ιατρική; Ο άλλος είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και έχει δικηγορικό γραφείο, για παράδειγμα. Δεν μου αρέσουν οι ανεπάγγελτοι και οι τζιτζιφιόγκοι.
Τζιτζιφιόγκοι;
Αυτοί που περιφέρονται και δεν ξέρεις ποτέ ποια είναι η δουλειά που κάνουν. Μου αρέσει ο πολιτικός που έχει επάγγελμα, και όταν φύγει από την πολιτική δεν έχει πρόβλημα να επιστρέψει σε αυτό.
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έχετε για τον Νίκο Ανδρουλάκη;
Ξεκίνησε καλά. Με το δεξί (γελάει)... Εννοώ με την έννοια ότι ξεκίνησε θετικά. Αλλά αρχή άνδρα δείκνυσι.
Μου το λέγατε αυτό και σε προηγούμενη συνέντευξη για τον Γιώργο Παπανδρέου, που υπήρξε φίλος σας στο παρελθόν.
Ναι. Και έδειξε η αρχή. Εκεί φαίνονται όλοι. Αυτή είναι ο καθρέπτης. Η εξουσία και η ζωή κρίνουν τον άνθρωπο.
Να σας πω ένα παράδειγμα: όταν ξεκίνησε ο Μακρόν το 2017 ήμουν στο Παρίσι και μου είχε φανεί λίγο ούφο. Σαν παιδάκι. Και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους ηγέτες της Γαλλικής Δημοκρατίας. Κλασική περίπτωση, ο Μακρόν. Αρχή άνδρα δείκνυσι.
Δεδομένων των συσχετισμών που αυτή τη στιγμή υπάρχουν, πόσο πιθανό είναι μετά τις επόμενες εκλογές να έχουμε συγκυβέρνηση, κατά τη γνώμη σας;
Δεν συμφέρει κανέναν η συγκυβέρνηση. Δεν συμφέρει τον Μητσοτάκη, που έχει μια στρατηγική αυτοδυναμίας και δεν έχει πρόβλημα να την υπηρετήσει. Δεν ενδιαφέρει τον Τσίπρα, γιατί δεν βλέπω πολλούς υποψηφίους να συνεργαστούν μαζί του. Και ο Ανδρουλάκης υποθέτω προτιμάει να μείνει ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός άλλα τέσσερα χρόνια, για να μπορέσει να διεκδικήσει την αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον Βελόπουλο ο Τσίπρας; Όπως είχε κάνει με τον Καμμένο;
Δεν θα το ξανακάνει αυτό ο Τσίπρας. Δεν νομίζω. Δεν είναι τρελός. Και δεν φτάνει ο Βελόπουλος. Θέλει και άλλα κόμματα για να κάνει συγκυβέρνηση. Λογικά, θα πάμε σε δεύτερες εκλογές.
Και αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία και στις δεύτερες εκλογές;
Τότε όλα είναι ανοιχτά. Δύσκολα όμως θα βγάλουν κυβέρνηση οι πρώτες εκλογές.
Μιλάμε για μια διαρκή κρίση πάλι, ανοιχτή;
Αν κάνει αμέσως τις δεύτερες εκλογές, μέσα σε έναν μήνα, δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Πάντως είμαι αισιόδοξος, πιστεύω ότι ως χώρα και κοινωνία έχουμε την κρίση πίσω μας και μάλιστα έχουμε πάρει μαθήματα από αυτήν. Βγήκαμε πιο ώριμοι.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, ως τώρα;
Οverall είναι μια μάλλον αξιοπρεπώς διαχειρίστρια κυβέρνηση. Δεν νομίζω ότι έχει κάνει μεγάλες «πατάτες».
Διαχειρίστρια... Όχι οραματίστρια ή καινοτόμα;
Όπως έλεγε ο Σρέντερ, όποιος βλέπει οράματα στην πολιτική να πάει στον οφθαλμίατρο. Όλες οι κυβερνήσεις κάνουν διαχείριση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει κάνει μεγάλα λάθη, δεν διαισθάνομαι ότι την πάτησε ο Μητσοτάκης σε κάποιο σημείο. Ακόμα δεν το έχει κάνει.
Λάθη τύπου Μάτι, εννοείτε;
Ναι. Το Μάτι σφράγισε τον Τσίπρα. Τον τελείωσε. Ήταν τελειωμένος, αλλά το Μάτι του έκοψε κάθε δίοδο επιστροφής.
Παραλίγο να συμβεί το καλοκαίρι με τις φωτιές φέτος.
Δεν υπήρχαν νεκροί. Ελληνική τραγωδία χωρίς νεκρούς δεν υπάρχει. Ελληνική τραγωδία με το «γ@@@@σαι Μητσοτάκη» δεν υπάρχει. Δεν μπάταρε η κυβέρνηση. Αν και αυτό μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Ζούμε στη χώρα του αιώνιου περίπου. Ένα «περίπου» που ανακυκλώνεται.
Η λίστα Πέτσα πόσο έκανε πιο θολή τη δουλειά των δημοσιογράφων στα μάτια του κοινού;
Δεν πιστεύω ότι υπήρξαν συναλλαγές περίεργες. Υπήρχαν σάιτ και μέσα που τα είχαν ανάγκη για να επιβιώσουν. Εμείς στην Αλτερ Εγκο δεν πήραμε τίποτα, τα επιστρέψαμε, σας θυμίζω με απόφαση Μαρινάκη. Και δεν γουστάρω που βγαίνουν τώρα και μας κάνουν από πάνω μαθήματα διάφοροι που πήραν τα χρήματα.
Όπως;
Η «Αυγή». Η «Εφημερίδα των Συντακτών». Κι άλλοι. Πήραν λέει λιγότερα από ό,τι ήθελαν. Χαίρω πολύ, τα πήραν όμως. Δεν μπορεί μετά να βγαίνουν και να μου κάνουν μάθημα.
Τι έγινε τελικά με το Μέγαρο Μουσικής; Όντως σας προτάθηκε να γίνετε πρόεδρος;
Έγινε μια κουβέντα, αλλά δεν μπορούσα να το κάνω. Αυτό θα είχε μια λογική μόνο αν αποχωρούσα από τη δημοσιογραφία. Δεν μπορείς να είσαι δημοσιογράφος πρώτης γραμμής και να διοικείς δημόσιο οργανισμό Πολιτισμού.
Σας ενδιέφερε όμως. Το θέλατε.
Εγώ αγαπάω το Μέγαρο. Αν λοιπόν μεγαλώσω ακόμα και αποσυρθώ από τη δημοσιογραφία θα μου άρεσε να αναλάβω μια τέτοια θέση. Και με τον αθλητισμό θα μπορούσα να ασχοληθώ. Πάω και πρόεδρος στον Παναθηναϊκό αν θέλετε (γελάμε).
Και τι θα πει ο κύριος Μαρινάκης;
Θα ελέγχουμε δύο ομάδες, καλύτερα (γελάει). Αστειεύομαι φυσικά.
Πώς είναι να συνυπάρχετε και να συνομιλείτε στο δελτίο ειδήσεων με τον ανταποκριτή του Mega στη Μόσχα, τον κύριο Λιάτσο, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις με την κάλυψη που κάνει;
Εντάξει, προσπαθείς να το μαζέψεις.
Πώς μαζεύεται αυτό; Ποια είναι η συνταγή που ακολουθείτε;
Η συνταγή είναι απλή: Θα πεις αυτό που θέλεις, αλλά θα το αποδώσεις. Το λέει η Μόσχα.
Αρα, ήταν κάτι που σας προβλημάτισε;
Ναι, ομολογώ ότι με προβλημάτισε. Αυτό συμβαίνει με πολλούς ανταποκριτές, λιγότερο βέβαια στις δυτικές χώρες. Αλλά σε μια χώρα όπου ουσιαστικά υπάρχει χούντα, προφανώς ο άνθρωπος ζει εκεί και δεν μπορεί να κάνει επανάσταση μέσα από το Mega. Γι' αυτό πάντα λέω στους ανταποκριτές να αποδίδουν συγκεκριμένα εκείνο που λένε. Αυτή ήταν εξαρχής η γραμμή μου.
Άλλη γραμμή έχετε βάλει αυτούς τους μήνες.
Όχι. Ποτέ δεν χρειάστηκε. Αλλά δεν θέλω να νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο. Δεν είχαμε ποτέ συγκρούσεις, σας διαβεβαιώ.
Θυμώνετε εύκολα;
Ναι, αλλά κρατάει για μια μέρα... Και με τον εαυτό μου.
Θέλετε να ζητήσετε συγγνώμη για κάτι που έχετε γράψει, πει;
Δεν έχω βρίσει ποτέ κάποιον, δεν συκοφάντησα κανέναν. Ποτέ. Δεν είναι ποτέ προσωπικά υβριστικό το ύφος μου, ειρωνικό ναι, μερικές φορές, αλλά αυτό είναι άλλο.
Έχετε μετανιώσει γι' αυτό που είπατε «η Φώφη είχε πάει κομμωτήριο;», τότε στην ψηφοφορία στη Βουλή για τον Παπαγγελόπουλο;
Το είπα στο ραδιόφωνο και για την ακρίβεια είχα πει «γιατί δεν πήγε να ψηφίσει η Φώφη, είχε πάει άραγε κομμωτήριο;». Δεν είχε πει γιατί απουσίαζε. Το πήρε προσωπικά η Φώφη. Πιστεύω ότι υπερέβαλε πολύ. Την επομένη είπα ότι αποδέχομαι πως απλώς έλειπε.
Είχατε σχέση με τη Φώφη Γεννηματά πριν από αυτό το περιστατικό;
Ναι, με τη Φώφη μιλούσαμε. Είχαμε καλές σχέσεις. Λυπάμαι πολύ που δεν είναι πια ανάμεσά μας. Αυτό, δυστυχώς, είναι το σημαντικό.
Ποια είναι η είδηση που ανυπομονείτε να ανακοινώσετε; Να σχολιάσετε;
Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Έχω λήξει πέντε-έξι πολέμους στην τηλεόραση. Ελπίζω να μην είναι αυτός ο Παγκόσμιος και να μην έχω την ευκαιρία να τον λήξω.
Δεν έχω κάτι άλλο να με συνεπαίρνει. Ξέρεις, τα χρόνια σου προσθέτουν μια απόσταση από τα πράγματα. Δεν έχω τον ενθουσιασμό, το πάθος, την εμπλοκή που είχα πριν από 30 χρόνια.
Είναι καλό αυτό;
Είναι καλό με την έννοια ότι σου επιτρέπει να κρίνεις τα γεγονότα πιο ψύχραιμα και κατευναστικά και για σένα και για το γεγονός. Πολλές φορές μου έχει συμβεί να κρίνω πράγματα πάνω στην έξαψη, όταν ήμουν νεότερος.
Θα γράψετε και άλλο βιβλίο;
Προφανώς. Θα γράψω για τις σχέσεις πολιτικής και Τύπου.
Θεωρητικό ή με ονόματα και διευθύνσεις;
Δεν είμαι θεωρητικός εγώ.
Είχατε δηλώσει ότι θα πείτε τα ονοματεπώνυμα εκείνων που έκλεισαν το Mega.
Tώρα δεν έχει νόημα. Αυτοί ξέρουν. Όμως, επειδή το πήραμε το ματσάκι, άνοιξε ξανά το Mega, δεν μπορώ να κάθομαι να συζητάω ποιος έκανε φάουλ στο πρώτο ημίχρονο.