Τον πέμπτο σε διάστημα λιγότερο των δύο χρόνων πρωθυπουργό αναζητεί ο Εμανουέλ Μακρόν, ένα πρόσωπο ικανό να πετύχει εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενοι.
Όποιον κι αν επιλέξει ο Μακρόν ως νέο πρωθυπουργό, ο διάδοχος του Φρανσουά Μπαϊρού θα πρέπει να συγκροτήσει κυβέρνηση και στη συνέχεια να βρει τρόπο να περάσει προϋπολογισμό από το βαθιά κατακερματισμένο Κοινοβούλιο, εγχείρημα που οδήγησε στην ανατροπή τους δύο τελευταίους ενοίκους του πρωθυπουργικού μεγάρου Ματινιόν.
Το Bloomberg παρουσιάζει κάποιους από τους κορυφαίους υποψήφιους για τον πρωθυπουργικό θώκο, κατηγοριοποιημένους βάσει της γενικής προσέγγισης που μπορεί να ακολουθήσει ο Γάλλος πρόεδρος κατά την επιλογή του.
Συνταγή: «Μία από τα ίδια»
Η προφανέστερη προσέγγιση θα ήταν να επιλέξει ο Μακρόν και πάλι κάποια προσωπικότητα από το Κέντρο, συμβατή με τις βασικές πολιτικές του ενοίκου του Ελιζέ, όπως ακριβώς ήταν ο Μπαϊρού.
Ο νυν υπουργός Άμυνας, ο 39χρονος Σεμπαστιάν Λεκορνί, πληροί τα κριτήρια αυτά και έχει αποδειχθεί στην πράξη ένας από τους πιο ανθεκτικούς και ευέλικτους συνεργάτες του Μακρόν, έχοντας επιβιώσει από αλλεπάλληλους ανασχηματισμούς και πολιτικές αναταράξεις από το 2017 έως σήμερα.
Ο 42χρονος Ζεράλντ Νταρμανέν θα μπορούσε να εκπέμψει ένα παρόμοιο πολιτικό μήνυμα. Όπως και ο Λεκορνί, ο Νταρμανέν προέρχεται από την Κεντροδεξιά, αλλά έχει υπηρετήσει εδώ και καιρό τον Μακρόν σε διάφορες υπουργικές θέσεις.
Συγκρίσιμο πολιτικό υπόβαθρο διαθέτει και η υπουργός Εργασίας Κατρίν Βοτρέν. Ωστόσο, το πρόβλημα της επιλογής ενός πρωθυπουργού εκ νέου από το κεντρώο-κεντροδεξιό μπλοκ δυνάμεων του Μακρόν είναι ότι πιθανότατα θα οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα: ήττα και, τελικά, αποπομπή του από την Εθνοσυνέλευση.
Στροφή στην Αριστερά
Ο Μπαϊρού πέρασε τον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους πείθοντας τους μετριοπαθείς Σοσιαλιστές βουλευτές να απόσχουν από την ψηφοφορία, και η ιδέα να γίνει ένας εξ αυτών πρωθυπουργός έχει γίνει πιο βιώσιμη αφότου οι Σοσιαλιστές απομακρύνθηκαν από την ακροαριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος είναι αποφασισμένος να ρίξει τον Μακρόν.
Άλλωστε, ο Μακρόν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ και ο νυν γ.γ. του κόμματος, Ολιβιέ Φoρ, δήλωσε την Κυριακή ότι θα δεχόταν το πόστο του πρωθυπουργού εάν του προσφερόταν.
Ωστόσο, μια σαφής στροφή προς τα αριστερά θα προκαλούσε προβλήματα με την παραδοσιακή Δεξιά των Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην ψήφιση ή στην απόρριψη προτάσεων προϋπολογισμού, και στην παραμονή στην εξουσία ή στην απομάκρυνση κυβερνήσεων.
Στροφή στη Δεξιά
Ορισμένα μέλη του κόμματος του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν με έναν πρωθυπουργό της Αριστεράς. Αλλά ο νυν ηγέτης των Ρεπουμπλικανών και υπουργός Εσωτερικών του Μπαϊρού, Μπρουνό Ρεταϊγιό, δήλωσε το Σαββατοκύριακο ότι «δεν τίθεται θέμα» να διοριστεί πρωθυπουργός κάποιος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Αλλά ο διορισμός του Ρεταϊγιό ή κάποιου άλλου από τη νυν ηγεσία των Ρεπουμπλικανών, που διαθέτουν μόλις 49 έδρες επί συνόλου 577 στην Εθνοσυνέλευση, θα αποτελούσε μεγάλο ρίσκο.
Εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα της Αριστεράς
Εφόσον ο Μακρόν θέλει να φλερτάρει με την Αριστερά χωρίς να αποξενώνει τη Δεξιά, θα μπορούσε να αναζητήσει ως πρωθυπουργό κάποιον εκτός της τρέχουσας κομματικής πολιτικής.
Τον Δεκέμβριο είχε εξετάσει την περίπτωση του 62χρονου Μπερνάρ Καζνέβ, πρώην πρωθυπουργού υπό τον Ολάντ, ο οποίος έχει αποστασιοποιηθεί από τη νέα γενιά των Σοσιαλιστών. Με παρόμοιο σκεπτικό ο Μακρόν έφερε τον 73χρονο Ντιντιέ Μιγκό στη βραχύβια κυβέρνηση του Μπαρνιέ.
Μια άλλη επιλογή, σύμφωνα με το Bloomberg, είναι ο 78χρονος Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, ο οποίος υπηρέτησε στις κυβερνήσεις τόσο του Ολάντ όσο και του Μακρόν, ή ο νυν επικεφαλής του Γαλλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο 67χρονος Πιερ Μοσκοβισί.
Τα γαλλικά ΜΜΕ έχουν, επίσης, περιλάβει στους πρωθυπουργήσιμους πολιτικούς τον νυν υπουργό Οικονομικών, τον 67χρονο Ερίκ Λομπάρντ, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση γεφυρών με τους Σοσιαλιστές προκειμένου να περάσει ο προϋπολογισμός του 2025.
Το πλεονέκτημα του Λομπάρντ είναι ότι έχει συνεργαστεί στενά με την Αριστερά πριν από δεκαετίες, αλλά είναι πιστός στη φιλοεπιχειρηματική πολιτική ατζέντα του Μακρόν.
Η επιλογή ενός τεχνοκράτη
Ο Μακρόν θα μπορούσε, επίσης, να επιλέξει για πρωθυπουργό κάποιο άτομο από την Κοινωνία των Πολιτών. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση σχεδόν τέσσερις στους δέκα Γάλλους (39%) δήλωσαν θετικοί στην προοπτική ενός πρωθυπουργού που δεν θα ανήκει σε πολιτικό κόμμα.
Πριν από τον διορισμό του Μισέλ Μπαρνιέ τον Σεπτέμβριο του 2024, στα γαλλικά ΜΜΕ είχε αναφερθεί το όνομα του ελάχιστα γνωστού επικεφαλής του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου, Τιερί Μποντέ.
Ένας πιο γνωστός τεχνοκράτης θα ήταν ο νυν διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, ο οποίος έχει συχνά τονίσει την ανάγκη να περιοριστεί το έλλειμμα με προσπάθειες που είναι δίκαιες και κοινές μεταξύ όλων.
Παρ' όλα αυτά, μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε έμμεση παραδοχή από τον Μακρόν ότι η πολιτική έχει αποτύχει, χώρια που ένας τεχνοκράτης πρωθυπουργός θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπος με συνδικάτα και πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, που θα θεωρήσουν ότι στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης.