Οι κάλπες στην Ιταλία πλησιάζουν και η επικρατέστερη διάδοχος του Μάριο Ντράγκι στην πρωθυπουργία, Τζόρτζια Μελόνι, ετοιμάζεται να φέρει τα πάνω κάτω στην ιταλική πολιτική σκηνή.
Αλλά ποια είναι στην πραγματικότητα η Μελόνι; «Αγκιτάτορας της ακροδεξιάς, συντηρητική υπέρμαχος των οικογενειακών αξιών, αμύντορας της Ουκρανίας ή απειλή για την ΕΕ σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας της;», διερωτώνται οι «Financial Times».
Όπως επισημαίνουν, η Μελόνι είναι ικανότατη στο να παρουσιάζει διαφορετικά πρόσωπα εντός και εκτός συνόρων, διατυμπανίζοντας ότι δεν είναι φασίστρια, καθώς επιδιώκει να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην Ιταλία.
«Σε μια δεξαμενή μη ελκυστικών χαρακτήρων στο δεξιό φάσμα της ιταλικής πολιτικής, το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί για τη Μελόνι είναι ότι δεν είναι ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας, το άστρο του οποίου έχει ξεθωριάσει. Κι ευτυχώς για τις Βρυξέλλες -που πρέπει να παρουσιάσουν ενιαίο μέτωπο κατά του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία και να διαχειριστούν τις καλπάζουσες τιμές της ενέργειας- δεν συμμερίζεται τις φιλορωσικές θέσεις του Σαλβίνι (αμφότεροι έριξαν τους τόνους του ευρωσκεπτικισμού με τη βοήθεια των 200 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ), ούτε επιβαρύνεται από την αμφιλεγόμενη προϊστορία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι», αναφέρει το άρθρο.
Επιφυλάξεις για τη Μελόνι
Μολαταύτα, παραμένουν σοβαρές επιφυλάξεις για τη Μελόνι, ειδικά σε μια περίοδο ανησυχητικής ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στη Γηραιά Ήπειρο.
Η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται κεντροδεξιά συντηρητική, αλλά αρνείται να αποκηρύξει τις ρίζες του κόμματός της και τον φασιστικό πυρσό στο έμβλημά του, τάσσεται υπέρ των ναυτικών αποκλεισμών για να αποτραπεί η έλευση μεταναστών από τη βόρεια Αφρική στην Ιταλία και κατά της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ.
Η Μελόνι ενδύθηκε τον μανδύα τής μετριοπάθειας στη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας, όπου η κύρια πηγή ανησυχίας των ψηφοφόρων είναι η ακρίβεια κι όχι το μεταναστευτικό.
Αντίθετα με τον Σαλβίνι, αρνήθηκε να μετάσχει στην κυβέρνηση Ντράγκι, ώστε να επωφεληθεί από την όποια λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά έτσι στερήθηκε πολύτιμης εμπειρίας στη διακυβέρνηση, σε μια περίοδο που είναι ζωτικής σημασίας για την Ιταλία η αξιοπιστία της τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις χρηματαγορές. Ο Ντράγκι διαπραγματεύτηκε το κονδύλι των 200 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης υπό τον όρο της προώθησης μεταρρυθμίσεων, αλλά το μανιφέστο της δεξιάς συμμαχίας υπό τη Μελόνι αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να επιδιώξει αναδιαπραγμάτευση κάποιων από τους όρους.
Αλλά η Μελόνι θα πρέπει να το ξανασκεφτεί, λένε οι «FT». Δείχνει να κατανοεί ότι η επιτυχία της συνδέεται με την οικονομική σταθερότητα της χώρας και έχει ταχθεί υπέρ της δημοσιονομικής υπευθυνότητας, τουλάχιστον προσώρας, όμως πολλά θα εξαρτηθούν από τα πρόσωπα που θα επιλέξει για τα υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών και Ενέργειας.
Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι η Ιταλία δεν μπορεί να κυβερνάται εσαεί από τεχνοκράτες, όπως ο Ντράγκι, λόγος για τον οποίο η ΕΕ θα πρέπει να ενθαρρύνει την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον αρχηγό του πρώτου κόμματος, ειδάλλως θα ωθήσει τη νέα κυβέρνηση στις σκοτεινότερες γωνιές του εθνικισμού, που θα μοιράζεται με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν.
Οι «Financial Times» καταλήγουν τονίζοντας ότι σύντομα θα μάθουμε ποια είναι πραγματικά η Μελόνι και ότι οι Ιταλοί και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να ελπίζουν ότι δεν θα αποτινάξει το σχετικά μετριοπαθέστερο προσωπείο της ενόψει των κρίσεων του πολέμου στην Ουκρανία και της αύξησης των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων.