Αναμένοντας την κρίσιμη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Αμερικανός πρόεδρος δείχνει αποφασισμένος να αφήσει το στίγμα του.
Το CNN σε έναν εκτενές δημοσίευμα, και στο γνωστό επικριτικό ύφος απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο αναγνωρίζει ότι ο Τραμπ σχεδόν επτά μήνες μετά την έναρξη της δεύτερης θητείας του, βρίσκεται σε μπαράζ πολιτικών επιτυχιών.
Με μια ασταμάτητη ορμή να διαμορφώσει τη χώρα σύμφωνα με τη δική του εικόνα, ο Τραμπ έχει εισχωρήσει σχεδόν σε κάθε πτυχή της αμερικανικής ζωής από το εμπόριο και τη μετανάστευση έως την αρχιτεκτονική και τα τεστ φυσικής κατάστασης στα σχολεία. Ωστόσο, οι συνέπειες της αστραπιαίας του ατζέντας αρχίζουν να διαφαίνονται και οι πολιτικές και οικονομικές αντιδράσεις θα μπορούσαν σύντομα να δοκιμάσουν τα όρια της δύναμης και της δημοφιλίας του.
Η σαρωτική ατζέντα του Τραμπ
Σύμφωνα με το αμερικανικό ΜΜΕ ο Τραμπ έχει προσεγγίσει τη δεύτερη θητεία του με μία αίσθηση κατεπείγοντος.
Στο εμπόριο, ο Τραμπ έχει υιοθετήσει την πιο επιθετική προστατευτική στάση από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Καθοδηγούμενος από την προσωπική του οικονομική φιλοσοφία, επέβαλε τιμωρητικούς δασμούς στις εισαγωγές, υποσχόμενος αναγέννηση της βιομηχανίας. Θέλει να αναδιαμορφώσει τον παγκόσμιο χάρτη σε μια εποχή που ο προστατευτισμός και η δασμολογική πολιτική θα γίνουν ο νέος κανόνας. Ωστόσο οι οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι αυτοί οι δασμοί θα μπορούσαν να αυξήσουν τον πληθωρισμό, πιέζοντας τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς που ήδη πλήττονται από υψηλές τιμές τροφίμων και στέγασης.
Το μεταναστευτικό παραμένει η καρδιά της πολιτικής του ατζέντας θα μπορούσε να πει κάποιος. Έχει τηρήσει την υπόσχεσή του να «ασφαλίσει τα νότια σύνορα», χρησιμοποιώντας αυστηρές μεθόδους επιβολής που έχουν επικριθεί για τη σκληρότητά τους.
Όμως, ενώ αυτές οι κινήσεις ενθουσιάζουν την εκλογική βάση του Τραμπ, κινδυνεύουν ταυτόχρονα να αποξενώσουν τους πιο μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Δημοσκόπηση του CNN τον Ιούλιο έδειξε ότι το 55% των Αμερικανών πιστεύει πως ο πρόεδρος έχει υπάρξει υπερβολικός στην πολιτική των απελάσεων. Η αντίθεση είναι επίσης έντονη απέναντι στα μεγάλα κέντρα κράτησης και τα δισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδότησης για την ενισχυμένη επιβολή, που περιλαμβάνονται στο βασικό νομοσχέδιο του Τραμπ.
Το «μεγάλο, όμορφο νομοσχέδιο», όπως το αποκαλεί ο Τραμπ, συνδυάζει την παράταση των φορολογικών μειώσεων της πρώτης του θητείας με σαρωτικές δαπάνες. Ο Λευκός Οίκος επιμένει ότι θα εκτοξεύσει την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά οι επικριτές προειδοποιούν ότι θα μπορούσε να επιφέρει ανεπίπστρεπτες επιπτώσεις στις υγειονομικές παροχές. Επίσης, όπως σημειώνει το CNN, δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περίπου έξι στους δέκα Αμερικανούς αντιτίθενται στο νομοσχέδιο, θεωρώντας ότι θα βλάψει την οικονομία.
Παρά τις αντιδράσεις, η ψήφιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου με οριακή πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή ήταν ένα σημαντικό πολιτικό κατόρθωμα, χαρακτηριστικό της κυριαρχίας του Τραμπ στο κόμμα του. Οι Ρεπουμπλικανοί παραμένουν σχεδόν ομόθυμα πίσω του, ενώ οι Δημοκρατικοί δεν έχουν ακόμη βρει ενιαία στρατηγική για να τον αντιμετωπίσουν, τονίζεται χαρακτηριστικά.
Η εξωτερική πολιτική και ο Πούτιν
Ο Τραμπ στρέφεται σε αυτό που ίσως είναι η πιο καθοριστική του δοκιμασία στην εξωτερική πολιτική. Αυτό δεν είναι άλλο από την επικείμενη συνάντηση με τον πρόεδρο Πούτιν στην Αλάσκα, σε μια προσπάθεια να αναβιώσει την προσπάθεια για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Μια συμφωνία θα μπορούσε να ενισχύσει την εικόνα του ως «προέδρου της ειρήνης» και ίσως να του χαρίσει το Νόμπελ που επιθυμεί.
Αλλά τυχόν παραχωρήσεις στον Πούτιν θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τη ρωσική επεκτατικότητα και να υπονομεύσουν την αξιοπιστία των ΗΠΑ στο διεθνές στερέωμα. Οι σύμμαχοι και εταίροι των ΗΠΑ είναι αναγκασμένη να παρακολουθούν έναν απρόβλεπτο Αμερικανό ηγέτη που δίνει πολύ έντονα την εντύπωση ότι δεν θα πρέπει να τον θεωρεί κανείς δεδομένο ακόμα και μπροστά στα χειρότερα σενάρια. Αυτό από μόνο αλλάζει για παράδειγμα τα πάντα στην Ευρώπη που παραδοσιακά βρίσκονταν σε κοινή πορεία με τις ΗΠΑ, σφυρηλατημένη στην ενιαία ασφάλεια και την υπεροχή της Ουάσιγκτον.
Αν και οι τακτικές του στο εξωτερικό, με παράδειγμα το εμπόριο, έχουν αποφέρει συμβολικές εμπορικές νίκες με εταίρους όπως η Ιαπωνία, η Ινδονησία και η Ε.Ε., πολλές συμφωνίες είναι λιγότερο ουσιαστικές από όσο παρουσιάζονται, με ασαφείς δεσμεύσεις και αμφίβολες ξένες επενδύσεις, τονίζει το δημοσίευμα.
Η αποτυχία του να αποσπάσει σημαντικές παραχωρήσεις από την Κίνα αναδεικνύει τα όρια της εμπορικής του επίθεσης.
Τα όρια και το στοίχημα
Η προθυμία του Τραμπ να χρησιμοποιεί την εξουσία σε αμφίβολες νομικές βάσεις έχει γίνει χαρακτηριστικό της προεδρίας του. Έχει κηρύξει εκτεταμένες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, έχει στοχοποιήσει πολιτικούς αντιπάλους και έχει επιτεθεί στη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια και πρώην αξιωματούχους. Οι επικριτές του βλέπουν σε αυτό μια αυταρχική τάση. Τελευταίο επεισόδιο, η ανακοίνωση για την χρήση της Εθνοφρουράς στην Ουάσιγκτον και ο ομοσπονδιακός έλεγχος των αστυνομικών αρχών στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Παρά τις νομοθετικές και πολιτικές του νίκες, ο Τραμπ παραμένει σε χαμηλά επίπεδα στις περισσότερες δημοσκοπήσεις. Η άρνηση της κυβέρνησης να δημοσιοποιήσει τα αρχεία του Τζέφρι Έπσταϊν έχει προκαλέσει την πρώτη σημαντική ρωγμή στη βάση στήριξής του, περιπλέκοντας το σκηνικό ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών, υπογραμμίζει το CNN.
Ο επόμενος χρόνος, ενόψει της 250ής επετείου της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, θα είναι κρίσιμος για το αν η κληρονομιά του Τραμπ θα έχει το αποτύπωμα που τελικά ο ίδιος ήθελε. Κι αυτό θα κριθεί από το αποτέλεσμα και όχι από το τι λέει και πιστεύει ο ίδιος ή οι πολιτικοί του αντίπαλοι.