Σε πεδίο αντιπαράθεσης στη Μονμάρτη έχει μετατραπεί μια μπρούτζινη προτομή της Δαλιδά λόγω της συνήθειας χιλιάδων τουριστών να αγγίζουν το στήθος του πιστεύοντας ότι θα τους φέρει καλοτυχία στον έρωτα.
Το φαινόμενο αυτό έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην φημισμένη συνοικία στην καρδιά του Παρισιού μεταξύ των κατοίκων και των δημοτικών συμβούλων, που ζητούν μέτρα προστασίας της προτομής της εμβληματικής ντίβας του γαλλικού τραγουδιού και υπενθύμιση του σεβασμού προς το γυναικείο σώμα.
Η ξεθωριασμένη πατίνα και η εμφανής φθορά στο στήθος της προτομής της Δαλιδά μαρτυρούν τη συχνότητα των αγγιγμάτων.
Έργο του Γάλλου γλύπτη Aslan η προτομή που κοσμεί την πλατεία Δαλιδά της Μονμάρτης από το 1997, έχει γίνει σύμβολο τουριστικής παράδοσης για κάποιους επισκέπτες, αλλά και αντικείμενο κριτικής για την σεξουαλικοποίηση ενός πολιτιστικού μνημείου.
«Μια μορφή κανονικοποίησης της σεξουαλικής παρενόχλησης»
Οι δημοτικοί σύμβουλοι της Πράσινης Αριστεράς χαρακτηρίζουν τη συνήθεια αυτή ως «μια μορφή κανονικοποίησης της μη συναινετικής επαφής με το γυναικείο σώμα». Και ζητούν από τον Δήμο να εξετάσει τη λήψη μέτρων προστασίας, όπως την ανύψωση του βάθρου της Δαλιδά και την τοποθέτηση διακριτικού προστατευτικού κιγκλιδώματος ή εκπαιδευτικές πινακίδες για τους επισκέπτες.
Η Karen Taïeb, αντιδήμαρχος υπεύθυνη για την πολιτιστική κληρονομιά, τόνισε ότι ο δήμος εξετάζει τρόπους αποτροπής των αγγιγμάτων χωρίς να «φυλακιστεί» η προτομή της Δαλιδά, πιθανότατα με την τοποθέτηση πινακίδων που να υπενθυμίζουν την ανάγκη σεβασμού προς το έργο. Η έννοια της «σεξουαλικής επίθεσης» αφαιρέθηκε από την επίσημη διατύπωση για να μην υπάρξει αδόκιμη σύγκριση με πραγματικά περιστατικά κακοποίησης.
«Λατρεύουμε τη Δαλιδά, είναι κατά κάποιον τρόπο φόρος τιμής»
Στην πλατεία Δαλιδά, οι απόψεις διίστανται. «Λατρεύουμε τη Δαλιδά», δήλωσε στην εφημερίδα Le Parisien μια Βελγίδα τουρίστρια υποστηρίζοντας ότι το άγγιγμα του στήθους της προτομής της αλησμόνητης ποπ ντίβας συνιστά «μια μορφή φόρου τιμής» και ένα είδος φολοκλορικής παράδοσης και πόλο έλξης για τουρίστες, όπως το Manneken Pis στις Βρυξέλλες.
Άλλοι, όπως ο 39χρονος Τζόναθαν, τονίζουν ότι «δεν αγγίζεις το στήθος μιας γυναίκας έτσι, ακόμα κι αν είναι άγαλμα».
Ντόπιοι παρατηρούν ότι η πρακτική αυτή προσβάλλει τη μνήμη της Δαλιδά και μπορεί να στέλνει λανθασμένα μηνύματα για την αποδοχή τέτοιων συμπεριφορών σε δημόσιο χώρο. Επιπλέον, τίθεται και το θέμα της υπερβολικής τουριστικής πίεσης — η Μονμάρτη γίνεται όλο και περισσότερο «σκηνικό» για φωτογραφίες και viral εμπειρίες, κάτι που ενοχλεί τους κατοίκους.
Τουριστική «παράδοση» ή υπερβολή;
Το φαινόμενο δεν είναι μοναδικό στο Παρίσι.
Άλλα μνημεία ανά την υφήλιο, όπως το άγαλμα της Ιουλιέτας στη Βερόνα ή της Molly Malone - τοπικής λαϊκής ηρωίδας - στο Δουβλίνο τυγχάνουν ανάλογης... μεταχείρισης από τουρίστες με φθορές στα μέρη που αγγίζονται.
Ο σάλος στη Μονμάρτη αφορά κάτι περισσότερο από μια απλή τουριστική «παράδοση»: αναδεικνύει τις αντιφάσεις του τουρισμού και τις εντάσεις ανάμεσα στην λατρεία, τον σεβασμό και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Το άγαλμα της Δαλιδά δεν είναι μόνο ένα αξιοθέατο, αλλά ένα πολιτιστικό σημείο αναφοράς κι η πρόκληση για τον δήμο του Παρισιού είναι να βρει τρόπους να αποτρέψει το «άγγιγμα» της προτομής χωρίς να στερήσει από τους τουρίστες την εμπειρία της τέχνης και της ιστορίας.