Η τραγωδία που εκτυλίχθηκε το πρωί της 4ης Ιουλίου στην κατασκήνωση Mystic στο Τέξας έχει σοκάρει τη χώρα, συγκλονίζοντας τον πλανήτη.
Κατά τη διάρκεια σφοδρών πλημμυρών, 27 άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλά νεαρά κορίτσια, έχασαν τη ζωή τους, όταν το ποτάμι Γκουανταλούπε υπερχείλισε και κατέκλυσε τη θερινή κατασκήνωση.
Η κατασκήνωση, που λειτουργεί από τη δεκαετία του 1980 και φιλοξενεί αποκλειστικά κορίτσια, βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σειρά από σοβαρά οργανωτικά προβλήματα που ενδέχεται να επιβάρυναν την κατάσταση.
Παρά την αρχική προειδοποίηση από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (NWS) για «απειλητικές για τη ζωή πλημμύρες», η εκκένωση της κατασκήνωσης καθυστέρησε σημαντικά.
Η προειδοποίηση και η καθυστέρηση στην εκκένωση της κατασκήνωσης
Σύμφωνα με εκπρόσωπο της οικογένειας Ίστλαντ, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής της κατασκήνωσης και βρέθηκε και ο ίδιος μεταξύ των θυμάτων, η πρώτη προειδοποίηση έφτασε στο κινητό του στις 01:14 τα ξημερώματα, ενημερώνοντάς τον για τον κίνδυνο πλημμυρών. Ωστόσο, η ειδοποίηση αυτή δεν περιλάμβανε οδηγία για εκκένωση και δεν υπήρξε σαφής εντολή από τις τοπικές αρχές για άμεση δράση.
Ο Ίστλαντ, αφού επικοινώνησε με μέλη της οικογένειάς του και συναδέλφους στην κατασκήνωση, καθυστέρησε την απόφαση για εκκένωση, περιμένοντας περαιτέρω πληροφορίες και προσπαθώντας να συνεννοηθεί με άλλους υπεύθυνους.
Μόλις στις 02:30, όταν η στάθμη του ποταμού συνέχιζε να ανεβαίνει και η βροχόπτωση ήταν αδιάκοπη, αποφασίστηκε τελικά η εκκένωση. Ωστόσο, ο χρόνος που χάθηκε είχε ήδη σημαντικές συνέπειες.
Η κατάσταση στους κοιτώνες
Στην κατασκήνωση βρίσκονταν περίπου 700 κορίτσια, πολλά από τα οποία κοιμόντουσαν σε κοιτώνες κοντά στο ποτάμι. Η έλλειψη κινητών τηλεφώνων και η αδυναμία των ομαδάρχων να επικοινωνούν άμεσα με το εξωτερικό καθιστούσε τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων ακόμη πιο δύσκολη. Οι νέοι υπεύθυνοι, χωρίς την καθοδήγηση των ενηλίκων, αναγκάστηκαν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις χωρίς πλήρη εικόνα της κατάστασης.
Η καταστροφή και οι τραγικές συνέπειες
Οι πλημμύρες έπληξαν πρώτα τους κοιτώνες που βρίσκονταν πιο κοντά στο ποτάμι, εκεί όπου κοιμόντουσαν τα νεότερα κορίτσια. Οι πρώτες αντιδράσεις, παρά την καθυστέρηση, δεν στάθηκαν ικανές να σώσουν όλες τις ζωές.
Η καθυστέρηση στην εκκένωση και η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των υπευθύνων ήταν καθοριστικά στοιχεία που οδήγησαν στην απώλεια τόσων ζωών.