Τέσσερις δημοσιογράφοι της πρόσφατα ιδρυθείσας The Kyiv Independent, του ανεξάρτητου μέσου που παίζει κομβικό ρόλο στην ενημέρωση, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, βρέθηκαν στη λίστα του Forbes «30 Under 30 Europe 2022».
Οι περισσότεροι πολεμικοί ανταποκριτές επιλέγουν να βρεθούν σε περιοχές όπου μένονται συγκρούσεις. Ταξιδεύουν σε ξένες χώρες για να πουν ιστορίες για μέρη που δεν ζουν ίδιοι και για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν προσωπικά. Όμως, για τους δημοσιογράφους του The Kyiv Independent, κάθε ιστορία που λέγεται και κάθε κρίση που αντιμετωπίζεται συμβαίνει δίπλα στο σπίτι τους.
Με ιδρυτική ημερομηνία τον Νοέμβριο του 2021, η αγγλόφωνη εφημερίδα ξεκίνησε να εκδίδεται λίγους μήνες μετά την αποχώρηση δώδεκα νεαρών δημοσιογράφων από την The Kyiv Post -την παλαιότερη αγγλόφωνη εφημερίδα της Ουκρανίας. Το προσωπικό της αίθουσας σύνταξης απολύθηκε επειδή υπερασπίστηκε τη συντακτική ανεξαρτησία.
Μόλις τον Φεβρουάριο, ο ιστότοπος του Independent είχε ακόμη μόλις 27.000 επισκέψεις την εβδομάδα, σύμφωνα με τον Sorokin. Την πρώτη εβδομάδα του πολέμου η συνολική κίνηση αυξήθηκε στις 1.000.000 επισκέψεις τη εβδομάδα. Η πιο πολυσύχναστη ημέρα ήταν 600.000 επισκέψεις στις 24 Φεβρουαρίου -όταν ξεκίνησαν οι επιθέσεις- αλλά ο Sorokin λέει ότι ο Independent έχει τώρα κατά μέσο όρο περίπου 2,1 εκατομμύρια εβδομαδιαίους επισκέπτες με περίπου 10 εκατομμύρια όλο τον Μάρτιο.
«Ακόμα κι αν έγραφες για γατάκια και παμπ στο Κίεβο, τώρα είσαι πολεμικός ανταποκριτής», λέει στο Forbes ο Oleksiy Sorokin, πολιτικός συντάκτης και διευθύνων σύμβουλος του Independent.
Αν και ο Independent έχει περισσότερους από είκοσι συνιδρυτές, οι τρεις είναι κάτω των 30 ετών και έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα Forbes 30 Under 30 Europe 2022 για την κατηγορία Media & Marketing.
Τόμα Ιστομίνα, Συνιδρυτής και Αναπληρωτής Συντάκτης
Η αναπληρώτρια συντάκτρια Τόμα Ιστομίνα βοήθησε τους δημοσιογράφους να διηγηθούν ιστορίες πολέμου με λεπτομέρεια και ευαισθησία. Πρώην συντάκτρια ροής και συντάκτρια θεμάτων lifestyle στην Kyiv Post, έφερε μια ισορροπία στη φύση των θεμάτων τονίζοντας τη σημασία της προβολής της πλήρους εικόνας.
Στις αρχές του πολέμου, η συντακτική ομάδα εστίαζε περισσότερο σε ένα περιεχόμενο σύντομης μορφής, όπως περιλήψεις και ενημερώσεις. Έκτοτε, το προσωπικό έχει επικεντρωθεί περισσότερο στο να παρουσιάζει ιστορίες με βάθος αλλά και έρευνες.
Η Ιστομίνα βοηθά στο να αποφασιστεί σε ποιες ιστορίες θα επικεντρωθούν οι συντάκτες. Τα θέματα κυμένονται από ανθρωπιστικές και κοινωνικές ιστορίες έως επιτόπια ρεπορτάζ σε σημεία που συμβαίνουν σημαντικές εξελίξεις. Οι ρεπόρτερ του Independent δεν έχουν συγκεκριμένους ρυθμούς - τουλάχιστον με την παραδοσιακή έννοια όπως θα συνέβαινε πριν τον πόλεμο, αλλά κανείς δεν στέλνεται σε ζώνες συγκρούσεων εκτός και αν το επιθυμεί.
Ένα από τα κομμάτια για τα οποία είναι πιο περήφανη ήταν ένα άρθρο λίγες μέρες πριν από την εισβολή, το οποίο καλούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία ακόμη και πριν ξεκινήσουν οι επιθέσεις. Όταν οι δημοσιογράφοι άκουσαν τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να αναφέρουν το άρθρο της δημοσίευσης σε μια σύνοδο πριν ανακοινωθούν οι κυρώσεις, είπε ότι «τους έπεσαν τα σαγόνια».
«Αυτό σημαίνει ότι διαβάζουν, ξέρουν, ακούνε και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αντίκτυπος», λέει στο Forbes.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο, η πατρίδα της Istomina, η Sumy - μόλις 40 χιλιόμετρα από τα σύνορα στη βορειοανατολική Ουκρανία - ήταν μια από τις πρώτες που δέχθηκαν επίθεση. Θυμάται ότι μιλούσε στο τηλέφωνο με τη μητέρα της και άκουγε εκρήξεις στο βάθος
«Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα δημοσιεύω ειδήσεις για την πόλη μου - όπου είναι οι γονείς μου - για το πώς βομβαρδίζεται», λέει. Η Ιστομίνα ήταν ένα από τα πολλά άτομα που κατέφυγαν στους σταθμούς του μετρό του Κιέβου, οι οποίοι έχουν χρησιμοποιηθεί ως καταφύγια βομβών.
Ολέξι Σορόκιν, Συνιδρυτής, Πολιτικός Συντάκτης και Γενικός Διευθυντής
Παράλληλα με το ρεπορτάζ και την αρθρογραφία για την The Kyiv Independent, ο Oleksiy Sorokin ηγείται της εφημερίδας και με άλλους τρόπους, όπως η εξεύρεση χρηματοδότησης για το προσωπικό και τις υπόλοιπες άλλες λειτουργίες με μεγάλη επιτυχία.
Μέχρι στιγμής, έχουν συγκεντρώσει 1,9 εκατομμύρια δολάρια στο GoFundMe από 26.200 δωρητές και έχουν επίσης 6.800 υποστηρικτές στο Patreon που συνεισφέρουν συλλογικά 72.000 δολάρια το μήνα.
Οι υποστηρικτές μπορούν να συνεισφέρουν μόλις 5 $ το μήνα για να λαμβάνουν ένα εβδομαδιαίο πακέτο από email ή μπορούν να πληρώσουν έως και 100 $ για πρόσθετα οφέλη που κυμαίνονται από αποκλειστικό περιεχόμενο έως αλληλεπίδραση με τη συντακτική ομάδα.
Δέχονται επίσης δωρεές σε κρυπτονομίσματα
Το περασμένο φθινόπωρο, όταν οι συνιδρυτές του Independent προσπαθούσαν να βρουν να ένα όνομα για την εφημερίδα ο Sorokin λέει ότι έπεσαν πολλές ιδέες στο τραπέζι. Ωστόσο, οι εμπειρία στην Kyiv Post και η επιθυμία να ενισχύσουν τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης στην Ουκρανία τους βοήθησαν να επιλέξουν το The Independent. Και να που ο τρέχων αγώνας της χώρας ενάντια στη Ρωσία δίνει στο όνομα της νέας έκδοσης ένα ακόμη βαθύτερο νόημα.
«Θέλουμε να είμαστε 100% εξαρτημένοι από το αναγνωστικό κοινό, ώστε να είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι και να εξυπηρετούμε μόνο το συμφέρον των αναγνωστών μας», λέει.
Στις 12 Απριλίου, ο Sorokin και η συνιδρύτρια Anna Myroniuk μετέβησαν για ρεπορτάζ στην οεριφέρεια Chernihiv που έπεσε θύμα αεροπορικών επιδρομών. Οι τοπικοί αξιωματούχοι δήλωσαν τότε ότι σκοτώθηκαν τουλάχιστον 700 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 200 αμάχων. Εκεί, οι δημοσιογράφοι πήραν συνεντεύξεις από ανθρώπους που επέζησαν ενώ κρύβονταν σε καταφύγια για εβδομάδες.
Ο Sorokin και ο Myroniuk δημοσίευσαν επίσης φωτογραφίες που τράβηξαν και οι δύο κατά τη διάρκεια της αποστολής τους, οι οποίες παρείχαν τρομακτικά πορτρέτα από τη φρίκη του πολέμου. Όταν ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σαρλ Μισέλ επισκέφθηκε τον τόπο των ρωσικών επιθέσεων τον περασμένο μήνα, ο Σορόκιν του πήρε συνέντευξη για ένα άρθρο σχετικά με το ενδεχόμενο νέων κυρώσεων και τους ισχυρισμούς για τα ρωσικά εγκλήματα πολέμου.
«Ελπίζω ότι οι άνθρωποι δεν θα μουδιάσουν μπροστά στα εγκλήματα πολέμου, στις τραγωδίες που συμβαίνουν», λέει ο Sorokin.
Anna Myroniuk, Συνιδρυτής και Επικεφαλής Ερευνών
Η Τρέχουσα εισβολή δεν είναι η πρώτη που βρίσκει την Άννα Μιρόνιουκ σε εμπόλεμη ζώνη. Από το 2014 έως το 2017, ενώ εργαζόταν ως τηλεοπτική δημοσιογράφος, βρέθηκε συχνά στην πρώτη γραμμή στο Ντονμπάς κατά τον προηγούμενο πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία.
Πριν από μερικές εβδομάδες, η Μιρόνιουκ μετέδωσε αναφορές για Ρώσους στρατιώτες που φέρεται να βίαζαν και να βασάνιζαν Ουκρανούς στη Μπούκα, μια πόλη βορειοδυτικά του Κιέβου.
Άλλες πρόσφατες ιστορίες περιλαμβάνουν ισχυρισμούς για εγκλήματα πολέμου στην Μποροντιάνκα —μια πόλη 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Κιέβου— ιστορίες και φωτογραφίες άλλων χωριών που καταστράφηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα και μια αναφορά για Ουκρανούς πεζοναύτες που απαιτούν περισσότερη υποστήριξη από τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelenskyy στην πολιορκημένη πόλη Μαριούπολη . Για τη Μιρόνιουκ και τους άλλους, είναι πολύ επίπονο να είσαι θύμα ενός πολέμου, ενώ παράλληλα κάνεις ρεπορτάζ για αυτόν.
«Όταν ζεις σε εμπόλεμη ζώνη», λέει στο Forbes. «Δεν υπάρχει πουθενά να πας για να μείνεις ασφαλείς. Δεν είναι ταξίδι εργασίας».
Μία από τις πρώτες ιστορίες που έγραψε η Myroniuk μετά την έναρξη του τρέχοντος πολέμου αφορούσε μια ομάδα φίλων γύρω στα 20 τους που σκοτώθηκαν από ρωσικά στρατεύματα ενώ παρέδιδαν φαγητό σε ένα καταφύγιο σκύλων στην Μπούκα, την ίδια πόλη στην οποία ζούσε η μητέρα της πριν μετακομίσει.
«Για να είμαστε δίκαιοι, κάθε ιστορία είναι συγκλονιστική», λέει. «Και δεν είμαι (μόνο) εγώ. Κάθε ιστορία είναι συγκλονιστική και φρικτή και σου ταράζει το μυαλό. Σου σπάει την καρδιά σε κομμάτια».
Ο Myroniuk έχει επίσης γράψει άρθρα γνώμης για εφημερίδες όπως η The Washington Post, οι New York Times και το OpenDemocracy.
Αναστασία Λαπατίνα, Ρεπόρτερ σε εθνικά θέματα
Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, η Αναστασία Λαπατίνα προσπάθησε να αναφέρει ιστορίες για παγκόσμια γεγονότα εμπλουτίζοντάς τα με μία τοπική οπτική.
Όταν η Λαπάτινα επιθυμούσε να γίνει πολεμική ανταποκρίτρια, δεν περίμενε ποτέ πως μία μέρα θα γίνοταν πολεμική ανταποκρίτρια στην ίδια της τη χώρα.
Η 20χρονη φοιτήτρια διεθνών σπουδών, τελειώνει τώρα το πρώτο της έτος στο Πανεπιστήμιο του British Columbia στον Καναδά και έχει γράψει μια σειρά από ιστορίες για την Kyiv Independent, συμπεριλαμβανομένης μιας τον Δεκέμβριο με θέμα τους Ουκρανούς πολιτικούς κρατούμενους στην περιοχή του Ντοναμπάς.
Εκτός από τις ιστορίες της για την Kyiv Independent, έχει γράψει επίσης άρθρα γνώμης για την The Guardian και τους New York Times, συμπεριλαμβανομένου ενός κομματιού για την προσφυγική κρίση στα σύνορα Πολωνίας-Ουκρανίας. Ως φοιτήτρια διεθνών σπουδών, λέει ότι είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πώς βαραίνουν τα γεγονότα τους ανθρώπους που τα βιώνουν, ακόμη και όταν τα διαβάζουμε απλώς ως πληροφορίες. «Είναι ένας από τους λόγους που έχω εμμονή με τη Μέση Ανατολή. Είναι ένα τρομακτικά εμπόλεμο μέρος, αλλά έχει επίσης τόση ομορφιά και ελπίδα και αγάπη και επιμονή».
Στην αρχή, έκανε tweet για τον πόλεμο όπως πολλές άλλες, αλλά τώρα δημοσιεύει και τις δικές της σκέψεις και συναισθήματα. Το tweet της στις 4 Απριλίου που απεικόνιζε μια φωτογραφία της πλάτης ενός παιδιού, στην οποία η μητέρα του είχε γράψει στοιχεία επικοινωνίας και άλλες πληροφορίες σε περίπτωση που η ίδια σκοτωνόταν έγινε viral.
«Οι Ουκρανές μητέρες γράφουν τις οικογενειακές τους επαφές στα σώματα των παιδιών τους σε περίπτωση που σκοτωθούν και το παιδί επιζήσει», έγραψε η Λαπατίνα στο tweet. «Και η Ευρώπη εξακολουθεί να συζητά για το φυσικό αέριο».
Η Λαπατίνα αστειεύεται λέγοντας ότι «έχει το παρατσούκλι της ρεπόρτερ των ανθρώπων που υποφέρουν», αλλά λέει ότι ίσως να υπάρχει και κάποια αλήθεια σε αυτό.
Για παράδειγμα, θυμάται ότι έγραψε μια ιστορία για έναν ολιγάρχη με ένα εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής που φέρεται να μολύνει πολύ, αλλά αντί να εστιάζει μόνο στο περιβαλλοντικό κόστος, έγραψε επίσης για ανθρώπους που επηρεάστηκαν από αυτό.
«Είμαι εδώ μόνο για να δώσω μαρτυρία», λέει. «Είμαι εδώ μόνο για να περάσω αυτή την ιστορία στην επόμενη γενιά».