Μια τριγωνική διαδρομή όπου το ποδήλατο γίνεται διαβατήριο σε μια Ευρώπη όπου τα σύνορα συγχωνεύονται με το τοπίο, χάρη και στο πνεύμα εκείνο που γεννήθηκε πριν από σαράντα χρόνια στη μικρή πόλη Σένγκεν.
Το ποδήλατο γλιστρά πάνω σε ένα υγρό δάπεδο, ενώ οι σταγόνες βροχής σπάνε τον ήχο του χειροφρένου και της αλυσίδας.
Αριστερά υψώνονται τα αμπέλια, καμπυλώνοντας όπως ένα κύμα, και δεξιά, ο ποταμός Μοζέλλα τρέμει κάτω από τα βαριά σύννεφα.
Το ποδήλατο ως «διαβατήριο»
Και αυτό το τοπίο βρίσκεται ταυτόχρονα σε τρεις χώρες: Λουξεμβούργο, Γερμανία και Γαλλία. Σε αυτή την τριγωνική διαδρομή, το ποδήλατο γίνεται διαβατήριο σε μια Ευρώπη όπου τα σύνορα συγχωνεύονται με το τοπίο, χάρη και στο πνεύμα εκείνο που γεννήθηκε πριν από σαράντα χρόνια στη μικρή πόλη Σένγκεν.
Η ιστορία ξεκινά στην καρδιά της ηπείρου, στις πηγές του ποταμού Μοζέλλα. Αναδύεται από τα βουνά Vosges της ανατολικής Γαλλίας και κατευθύνεται βόρεια, σχηματίζοντας φυσικά σύνορα με το Λουξεμβούργο και τη Γερμανία, πριν ενωθεί με τον Ρήνο στην πόλη Κομπλενζ.
Το μονοπάτι που το συνοδεύει δεν είναι μόνο ποδηλατική διαδρομή· είναι κληρονομιά και σύμβολο ελευθερίας, καθώς επιτρέπει τη μετάβαση από χώρα σε χώρα χωρίς διαβατήριο - μια πραγματικότητα που οφείλει την ύπαρξή της στη Συμφωνία του Σένγκεν (1985), προϊόν του ομώνυμου χωριού στις όχθες του Μοζέλλα.
Η διαδρομή, όπως περιγράφει η δημοσιογράφος του BBC Emma Truscott, ξεκινά συνήθως από την περιοχή του Σένγκεν ή από γειτονικά χωριά. Εξοπλισμένοι με ένα ποδήλατο - παραδοσιακό ή ηλεκτρικό - οι ταξιδιώτες ακολουθούν ποδηλατόδρομους που ακουμπούν στον ποταμό, χαμηλών κλίσεων και εξαιρετικά σηματοδοτημένους, επιτρέποντας ακόμα και σε αρχάριους να απολαύσουν την εμπειρία.
Η αίσθηση της ελευθερίας είναι τόσο έντονη, που ακόμη και μέσα στη βροχή, μπορείς να νιώσεις την παιδική αθωότητα να επιστρέφει, όπως όταν ανοίγεις το στόμα για να πιάσεις τις σταγόνες με τη γλώσσα.
Κεντρικό στοιχείο αυτής της διαδρομής είναι το πώς η πρακτικότητα και η ιστορία συγκλίνουν. Το μονοπάτι συνδέει το δίκτυο ποδηλατοδρόμων όπως το PC 3 του Λουξεμβούργου και το “Mosel-Radweg” της Γερμανίας, αλλά και άλλες θεματικές ή τοπικές διαδρομές, δίνοντας τη δυνατότητα στους ταξιδιώτες να προσαρμόσουν τη διαδρομή τους και να μεταφέρουν ποδήλατο ή αποσκευές με ευκολία. Η συνύπαρξη ποδηλατών από διαφορετικές χώρες είναι μέρος της γοητείας: εδώ οι γλώσσες αλλάζουν από χωριό σε χωριό, αλλά το χαμόγελο είναι κοινό.
Σε έναν λόφο κοντά στο μονοπάτι, ένα ποτήρι λευκό κρασί από την οικογενειακή παραγωγή του Ρέμικ στο Λουξεμβούργο γίνεται απόδειξη της καθημερινής διασυνοριακής ζωής. «Διασχίζουμε σύνορα κάθε μέρα σαν να μην υπάρχουν», λέει η ποδηλάτης Corinne Kox, δείχνοντας τα μπουκάλια που περιέχουν σταφύλια και από τις τρεις χώρες - ένα προϊόν που εκφράζει στην πράξη την κοινή ταυτότητα αυτής της περιοχής.
Η εμπειρία της ποδηλασίας συμπληρώνεται από πολιτιστικές ανταλλαγές. Σε όλη τη διαδρομή, οι ταξιδιώτες συναντούν γιορτές τρύγου, εκδηλώσεις με μουσική και κρασί, αλλά και πεζοπορίες που ενώνουν χωριά, κάστρα και αμπελώνες. Η ατμόσφαιρα είναι γιορτινή, αλλά και οικεία, σαν να συμμετέχεις σε μια τοπική γιορτή που απλώς συμβαίνει να εκτείνεται σε τρεις διαφορετικές χώρες.
Η χάραξη της διαδρομής προσφέρεται για οικογενειακές εξορμήσεις και για ήπιες αποδράσεις. Ένα κλασικό σκέλος περιλαμβάνει την πορεία από τη Μετζ της Γαλλίας, μέσω Θριόνβιλ και Ρέμικ, έως τον Τρίερ στη Γερμανία.
Το μεγαλύτερο μέρος της είναι επίπεδο, με ασφάλτινους ποδηλατόδρομους δίπλα στο νερό και λίγες μόνο μικρές ανηφόρες. Το Mosel-Radweg είναι ιδιαίτερα φιλικό προς τον επισκέπτη, προσφέροντας ενοικιάσεις ηλεκτρικών ποδηλάτων, υπηρεσίες μεταφοράς αποσκευών και σήμανση που καθοδηγεί με ακρίβεια από χωριό σε χωριό.
Κατά μήκος της διαδρομής, η γευστική εμπειρία είναι εξίσου σημαντική με την ποδηλατική. Στο Λουξεμβούργο, τα οινοποιεία σερβίρουν τοπικά crémants και δροσερά rieslings, ενώ στις όχθες της γερμανικής πλευράς βρίσκεις Weinstuben που συνοδεύουν τα κρασιά τους με φρέσκα pretzels και τυριά.
Στη γαλλική πλευρά, μικρά μπιστρό προσφέρουν quiche Lorraine και tarte flambée, δίνοντας την αίσθηση ότι κάθε στάση είναι μια νέα κουζίνα. Για όσους θέλουν να επιβραδύνουν τον ρυθμό, υπάρχουν καφέ πάνω στο ποτάμι, ξύλινες εξέδρες για να ξαποστάσεις και πάγκοι κάτω από τις λεύκες.
Η ποδηλατική τριπλή διάσχιση της Ευρώπης δεν είναι μόνο μια διαδρομή· είναι μια βόλτα μέσα στην ιστορία της ηπείρου, μια καθημερινή απόδειξη της ελευθερίας μετακίνησης και της πολιτισμικής σύγκλισης.
Σε μια εποχή όπου τα σύνορα συχνά ξαναγίνονται θέμα πολιτικής συζήτησης, εδώ η Ευρώπη θυμίζει τον εαυτό της όπως οραματίστηκε: ανοιχτή, ποικιλόμορφη, ενωμένη.