Τα μεγαλύτερα θύματα σε κάθε πόλεμο, σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, είναι πάντα τα παιδιά. Στην περίπτωση της Ουκρανίας αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση.
Τα παιδιά της Ουκρανίας βιώνουν μια τραυματική εμπειρία, καθώς βλέπουν τον τόπο στον οποίο μεγάλωναν να παίρνει μια άλλη, πολύ πιο «άγρια» μορφή. Τα βιώματά τους μπορούν να εξωτερικευτούν και να αποτυπωθούν ξεκάθαρα μέσα από τις ζωγραφιές τους. Και αυτές περιλαμβάνουν πόλεμο, αγωνία, αλλά και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί 121 παιδιά που έχουν χάσει τη ζωή τους στη χώρα, από την ημέρα που η Ρωσία αποφάσισε να πραγματοποιήσει την εισβολή, στις 24 Φεβρουαρίου. Επίσης, όπως προειδοποίησε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Save the Children» («Σώστε τα Παιδιά»), περίπου 6 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο.
Η ιστορία του Αρτέμ και της Αναστασία Μπικόβιτς, που εγκατέλειψαν το Κίεβο, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην πατρίδα τους, είναι ενδεικτική. Στο 37ωρο ταξίδι τους προς το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας, ενθάρρυναν την 6χρονη κόρη τους να σχεδιάσει τις σκέψεις της, πυροδοτώντας την ιδέα για μια διαδικτυακή γκαλερί για παιδιά που βιώνουν με κάθε λογής τρόπο τον πόλεμο.
Έκτοτε, ο λογαριασμός τους στο Instagram με τίτλο @uakids.today έχει συγκεντρώσει κοντά στους 1.500 ακόλουθους και έχει δημοσιεύσει δεκάδες φωτογραφίες με ζωγραφιές που εστάλησαν από παιδιά που βιώνουν τον πόλεμο. Πολλές περισσότερες έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα τους.
«Γι' αυτούς είναι ένα μεγάλο θαύμα», είπε ο Αρτέμ στο Reuters. «Σαν να ζωγράφιζες μια εικόνα για τον μπαμπά ή τη μαμά σου και μετά από πέντε λεπτά μπορείς να ανοίξεις έναν ιστότοπο και η ζωγραφιά σου είναι ανάμεσα σε εκατοντάδες ζωγραφιές άλλων παιδιών από όλη την Ουκρανία και νιώθουν σαν να είναι μέρος μιας μεγαλύτερης κοινότητας».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπολογίζει ότι περίπου οι μισοί από τους 3,3 εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες που έχουν καταφύγει σε χώρες-μέλη της είναι παιδιά.
Οι Μπικόβιτς, διοργανωτές εκδηλώσεων παλαιότερα, βρίσκονται σε ένα μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου με δύο παιδιά στη δυτική Ουκρανία. Παίρνουν δύναμη από τη σταθερή ροή των ζωγραφιών που αποστέλλονται από το Κίεβο, την Οδησσό, το Τσερνίχιφ και το Λουτσκ.
Ορισμένες αποκαλύπτουν ειδυλλιακές σκηνές μιας Ουκρανίας σε καιρό ειρήνης, οικογενειών σε χωράφια που περιβάλλονται από λουλούδια και δέντρα. Άλλες απεικονίζουν τον πόλεμο με αεροπλάνα και άρματα μάχης και παύλες με κηρομπογιές για σφαίρες - μια ένδειξη για το τραύμα που υποφέρουν τα παιδιά.
Όταν τελειώσει ο πόλεμος, η Αναστασία και ο Αρτέμ σχεδιάζουν να οργανώσουν μια δια ζώσης έκθεση που θα παρουσιάζει τις ζωγραφιές. Στο μεταξύ ελπίζουν ότι η τέχνη μπορεί να βοηθήσει. «Νιώθουμε πολλά συναισθήματα μέσα σε αυτούς τους μικρούς ανθρώπους και χρειάζονται έναν τρόπο για να εκφράσουν αυτά τα συναισθήματα», είπε ο άνδρας του ζευγαριού.