Η ιστορία ενός Μπονσάι εκατοντάδων ετών, που επέζησε από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, μοιάζει απίστευτη, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που το φροντίζουν, επιθυμούν η προσοχή του κόσμου να επικεντρωθεί περισσότερο στον ρόλο του δέντρου στην ειρήνη, παρά στον πόλεμο.
Το ιαπωνικό φυτό, το οποίο φυτεύτηκε το 1625, δηλαδή πριν από 395 χρόνια, ανήκε σε μια οικογένεια που ζούσε σε απόσταση δύο μιλίων, από όπου οι αμερικανικές δυνάμεις, έριξαν την ατομική βόμβα πριν από 75 χρόνια. Η οικογένεια φρόντιζε το δέντρο για πέντε γενιές, πριν το δώσει στις ΗΠΑ το 1975.
Η ιστορία του μικρού δέντρου που επιβίωσε της τρομερής έκρηξης, έγινε viral. Αλλά το μπονσάι «δεν δόθηκε λόγω της Χιροσίμα», λέει η Κάθριν Εμερσον-Ντελ, η οποία βοηθά στη φροντίδα του δέντρου, στο Εθνικό Κέντρο για Δέντρα των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, DC. «Ήταν ένα δώρο φιλίας και σύνδεσης - η σύνδεση δύο διαφορετικών πολιτισμών».
Στην πραγματικότητα, το παραπάνω κέντρο, δεν γνώριζε τη σύνδεση του συγκεκριμένου φυτού με τη Χιροσίμα μέχρι το 2001, όταν δύο εγγόνια του δασκάλου μπονσάι, Μασάρου Γιαμάκι, επισκέφτηκαν το Εθνικό Μουσείο Bonsai και Penjing, αναζητώντας το δέντρο του παππού τους. Ο Γιαμάκι, το είχε δώσει στις ΗΠΑ το 1976, με αφορμή τα 200 χρόνια από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της χώρας.
Από τότε, ο δενδρολογικός κήπος δεν έχει κρατήσει μυστικό την επιβίωση του μπονσάι από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά «δεν το φωνάζουμε και από τις στέγες», όπως λέει χαρακτηριστικά η Κάθριν Εμερσον-Ντελ.
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα ήταν μία από τις δύο επιθέσεις με ατομική βόμβα, που οδήγησαν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σκοτώνοντας περίπου 140.000 ανθρώπους και καταστρέφοντας την πόλη. Τα τέλεια κατασκευασμένα δέντρα του Γιαμάκι, συμπεριλαμβανομένου αυτού του λευκού πεύκου, προστατεύονταν σε περιτειχισμένο φυτώριο.
Σήμερα, το δεντράκι, έχει ύψος μόλις λίγα μέτρα, με έναν κοντόχοντρο κορμό και πρασινοκίτρινες βελόνες και τώρα η Ντελ, ελπίζει ότι οι άνθρωποι θα βλέπουν το δέντρο ως γιορτή επιβίωσης. «Είναι σαν να αγγίζεις την ιστορία», λέει αγγίζοντας τη γλάστρα.
Το «μπονσάι της Χιροσίμα», όπως το αποκαλούν πολλοί, συνεχίζει να ζει στο μουσείο και είναι μια ειρηνική υπενθύμιση, για το τι μπορεί να επιτύχει η τρυφερή φροντίδα και η αγάπη, ακόμη και μετά από 400 χρόνια.