Στη Ρωσίδα καλλιτέχνιδα Αλιόνα Καζίνσκαγια άρεσε να γεμίζει τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χαρούμενες αναρτήσεις και πολύχρωμες ζωγραφιές, αλλά για 30 λεπτά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής οι λογαριασμοί αυτοί μετατράπηκαν σε ένα χρονολόγιο τρόμου στη Μόσχα.
Η Καζίνσκαγια και μία φίλη της είχαν αγοράσει την τελευταία στιγμή εισιτήρια για να δουν από κοντά το ροκ συγκρότημα «Picnic» να τραγουδάει μπροστά σε 6.200 ανθρώπους, σε μια αίθουσα συναυλιών κοντά στη Μόσχα. Σκέφτηκαν να πάρουν τις κόρες τους μαζί τους, όμως τελικά αποφάσισαν να πάνε μόνες τους.
Το ρολόι έδειχνε 20:01 όταν η Καζίνσκαγια ανήρτησε ένα πρώτο ηχητικό μήνυμα, διαρκείας 10 δευτερολέπτων, στον λογαριασμό της στο Telegram, στο οποίο ακουγόταν λαχανιασμένη και τρομοκρατημένη, την ώρα που αντηχούσαν πυρά.
«Σας αγαπάω όλους. Βρίσκομαι στο Crocus City Hall - Picnic. Εδώ πυροβολούν, στη συναυλία. Βρίσκομαι στην αίθουσα. Τηλεφωνήστε στην αστυνομία».
Την ώρα που τέσσερις ένοπλοι με Καλάσνικοφ περιφέρονταν στο κτίριο πυροβολώντας αδιακρίτως, η Καζίνσκαγια εγκλωβίστηκε στους χώρους του, κατά τη διάρκεια της πλέον πολύνεκρης επίθεσης στη Ρωσία τα τελευταία 20 χρόνια.
Έως σήμερα, ο απολογισμός των θυμάτων στο μακελειό ανέρχεται σε 143 νεκρούς. Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε η τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, με τη Ρωσία να επιχειρεί, παρά τις διαψεύσεις από το Κίεβο, να συνδέσει το χτύπημα με την Ουκρανία.
Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Reuters, η Καζίνσκαγια ανέφερε πως σύντομα κατάλαβε ότι οι ήχοι που άκουγε ήταν πυροβολισμοί, όχι ειδικά εφέ. Μαζί με τη φίλη της επιχείρησαν να σηκωθούν από τις θέσεις τους και να τρέξουν για να γλιτώσουν.
«Προσπαθήσαμε να σηκώσουμε τον κόσμο, τους σηκώσαμε, όμως άνθρωποι έτρεχαν ήδη προς την έξοδο και δεν μπορούσαμε να περάσουμε. Εκείνη τη στιγμή (οι ένοπλοι) μπήκαν στην αίθουσα. Έριξα τη φίλη μου στο πάτωμα και είπα ''ας πάμε έρποντας''».
Το χρονικό των μηνυμάτων
Η πρώτη σκέψη της, όπως περιέγραψε η ίδια, ήταν να βγει από την αίθουσα, με οποιοδήποτε τίμημα.
«Η δεύτερη σκέψη μου ήταν "φοράω λευκά, είμαι καλός στόχος"».
«Τελικά, η τρίτη σκέψη μου ήταν να γράψω κάτι εκείνη τη στιγμή - ναι, φοβόμουν, αλλά θα ανεβάσω αυτά τα μηνύματα στον λογαριασμό μου (στο Telegram), διότι με αυτόν τον τρόπο, κάποιος, κάπου θα ακούσει σίγουρα, θα τα βρει και θα τηλεφωνήσει σε κάποιον».
Στις 20.08 έγραψε τρία μηνύματα, το ένα πίσω από το άλλο, μπερδεύοντας τα γράμματα, καθώς τα δάχτυλά της έτρεμαν από τον φόβο, ενώ προσπαθούσε να γράψει.
«Παρακαλώ τηλεφωνήστε στην αστυνομία!!!!!».
«Crocus City Hall»
«Πυροβολισμοί».
Έως εκείνη τη στιγμή, οι δυο τους είχαν καταφέρει να φύγουν από την αίθουσα, όμως παρέμεναν εγκλωβισμένες μέσα στο κτίριο. Οι πυροβολισμοί σταμάτησαν, ωστόσο υπήρχε μία ακόμη απειλή.
Στις 20:17 αναρτά ένα μήνυμα με μία λέξη: «Φωτιά!».
Οι ένοπλοι είχαν χρησιμοποιήσει βενζίνη για να βάλουν φωτιά στην τεράστια αίθουσα της συναυλίας. Οι δύο φίλες βρήκαν καταφύγιο σε μια τουαλέτα. Υπήρχε παντού καπνός. Προσπάθησαν έξι φορές να βγουν, όμως δεν έβλεπαν τίποτα. Η Καζίνσκαγια έχανε κάθε ελπίδα.
Στις 20:23 άφησε ένα ακόμη ηχητικό μήνυμα, διαρκείας τεσσάρων δευτερολέπτων, το οποίο πίστευε ότι θα ήταν το τελευταίο.
«Σας αγαπώ. Αντίο».
Έχοντας χάσει τον προσανατολισμό τους, οι δύο γυναίκες κατέφυγαν σε μια άλλη τουαλέτα, όπου κρύβονταν περισσότεροι άνθρωποι. Εκεί ήταν ένας άνδρας, ο οποίος τους είπε πως πίστευε ότι θα μπορούσε να βρει μια έξοδο διαφυγής. Τον ακολούθησαν και κατάφεραν να βγουν εκτός του κτιρίου, όμως ακόμη και τότε η Καζίνσκαγια δεν ένιωθε ασφαλής.
«Σκεφτόμουν μονάχα δύο πράγματα. Πρώτον, χρειαζόμουν πρώτες βοήθειες, διότι δεν μπορούσα να ανασάνω. Είχα εγκαύματα στους πνεύμονές μου και μια κρίση άσθματος. Και η δεύτερη σκέψη μου ήταν ότι έπρεπε να απομακρυνθώ από το κτίριο όσο πιο μακριά μπορούσα».
Στις 20:31 ανήρτησε ένα νέο ηχητικό μήνυμα. «Είμαι ζωντανή, μου προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Βγήκα έξω. Σας ευχαριστώ».
Μόλις επέστρεψε στο σπίτι της, η Καζίνσκαγια είπε ότι, απλώς, «αγκάλιασε τους πάντες». Τώρα λέει ότι για πολύ καιρό δεν θα πάει σε κλαμπ ή μεγάλες συναυλίες. Όμως, την παρηγορεί το κύμα συμπαράστασης που έχει δεχθεί.