Μελισσοκόμος, άνθρωπος της φύσης και λάτρης των μελισσών, ο Αντρέα Ρασέρα Μπέρνα αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτά τα έντομα.
Κάποτε, οι μέλισσες ήταν οι πολύτιμοι συνεργάτες του στην παραγωγή μελιού και στη φροντίδα της γης.
Σήμερα, έπειτα από μια σκληρή αναμέτρηση με την ίδια τη φύση, ο δρόμος του τον οδήγησε σε έναν διαφορετικό, αλλά εξίσου απαιτητικό ρόλο: αυτόν του... εξολοθρευτή τους.
Το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του
Ένα τσίμπημα μέλισσας -τόσο συνηθισμένο για έναν μελισσοκόμο- μετατράπηκε σε εφιάλτη: ο Αντρέα υπέστη αναφυλακτικό σοκ, η καρδιά του σταμάτησε, και έδωσε μάχη για τη ζωή του.
Όταν επανήλθε, τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Η αλλεργία στο δηλητήριο των μελισσών σήμανε το τέλος της μελισσοκομικής του δραστηριότητας, ενώ οι επιπλοκές στο ανοσοποιητικό του τον οδήγησαν σε χρόνια λευχαιμία και νεφρική ανεπάρκεια. Έτσι, αναγκάστηκε με βαριά καρδιά να πουλήσει την επιχείρηση που ο ίδιος είχε δημιουργήσει και να αποχαιρετήσει τα μελίσσια του.
Η αλλαγή πλεύσης
Παρά τις δυσκολίες, ο Αντρέα αποφάσισε να σταθεί ξανά στα πόδια του και να δώσει νέο νόημα στη σχέση του με τα έντομα. Επέλεξε το δύσκολο μονοπάτι της απεντόμωσης, όχι με διάθεση εκδίκησης, αλλά με σκοπό να προστατεύσει τους πολίτες από τους απρόσκλητους επισκέπτες.
Από τότε, εδώ και μια δεκαετία, ανεβαίνει σε σκεπές και σκάλες, απομακρύνει φωλιές και σμήνη, και πολλές φορές, όταν μπορεί, δίνει στα μελίσσια μια δεύτερη ευκαιρία, παραδίδοντάς τα σε άλλους μελισσοκόμους.
Παρά το γεγονός ότι το σώμα του δεν είναι όπως παλιά, η ψυχή του παραμένει δεμένη με τη φύση και τη γη: στο θερμοκήπιό του συνεχίζει να καλλιεργεί τομάτες και να ονειρεύεται την αναγέννηση της αγροτικής του δραστηριότητας.