Η μαζική αναδάσωση στην Κίνα αναδιαμορφώνει τον υδρολογικό κύκλο της χώρας.
Οι τεράστιες πρωτοβουλίες αναδάσωσης στην Κίνα τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν επηρεάσει μόνο το τοπίο, αλλά και την ίδια την κατανομή του νερού σε ολόκληρη τη χώρα, τονίζει σε δημοσίευμά του το livescience.
Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Earth's Future, η εκτεταμένη φύτευση δέντρων και η αποκατάσταση λιβαδιών έχουν ενεργοποιήσει ξανά τον υδρολογικό κύκλο, μετακινώντας τεράστιες ποσότητες υδάτων με τρόπους που οι επιστήμονες αρχίζουν μόλις τώρα να κατανοούν.
Μεταξύ 2001 και 2020, οι αλλαγές στη φυτοκάλυψη μείωσαν τη διαθεσιμότητα γλυκού νερού στην ανατολική περιοχή των μουσώνων και στη βορειοδυτική άνυδρη ζώνη, περιοχές που καλύπτουν περίπου το 74% της κινεζικής επικράτειας.
Παράλληλα, η διαθεσιμότητα νερού αυξήθηκε στο οροπέδιο του Θιβέτ, μια περιοχή που αποτελεί πηγή για πολλούς από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ασίας.
Αυτές οι διαφορές αποδίδονται στη δυναμική των ανέμων και στη μεγάλη απόσταση που μπορεί να ταξιδέψει η υγρασία στην ατμόσφαιρα, ακόμη και έως 7.000 χιλιόμετρα.
Η Κίνα έχει αυξήσει τη δασική της κάλυψη από 10% το 1949 σε πάνω από 25% σήμερα
Ο Arie Staal, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και συν-συγγραφέας της μελέτης, εξηγεί ότι οι μεταβολές στη χρήση γης έχουν ενισχύσει την εξατμισοδιαπνοή, τη διαδικασία με την οποία το νερό εξατμίζεται από το έδαφος και αποβάλλεται από τα φυτά.
Τα δέντρα, με τις βαθιές ρίζες τους, αντλούν νερό ακόμη και σε περιόδους ξηρασίας, αυξάνοντας σημαντικά την ποσότητα υγρασίας που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα.
Αν και αυτός ο μηχανισμός συμβάλλει στην ενίσχυση του κύκλου του νερού, δεν οδηγεί παντού σε περισσότερες βροχοπτώσεις.
Η μεγαλύτερη αναδασωτική πρωτοβουλία της Κίνας, το περίφημο Μεγάλο Πράσινο Τείχος, ξεκίνησε το 1978 για την αντιμετώπιση της ερημοποίησης στις βόρειες περιοχές.
Η Κίνα έχει αυξήσει τη δασική της κάλυψη από 10% το 1949 σε πάνω από 25% σήμερα, μια έκταση μεγαλύτερη από το μέγεθος της Αλγερίας.
Άλλα μεγάλα έργα, όπως το πρόγραμμα «Σιτάρι για Πράσινο» και το Πρόγραμμα Προστασίας των Φυσικών Δασών, έχουν μετατρέψει εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργήσιμης γης σε δάση και λιβάδια, μειώνοντας την υλοτομία και αποκαθιστώντας φυσικά οικοσυστήματα.
Παρά τις περιβαλλοντικές επιτυχίες, οι ερευνητές τονίζουν ότι η αναδάσωση έχει και ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Η εξατμισοδιαπνοή έχει αυξηθεί πολύ περισσότερο από τις βροχοπτώσεις στις περισσότερες περιοχές. Έτσι, αν και ο συνολικός κύκλος του νερού έχει γίνει πιο ενεργός, τοπικά χάνονται περισσότερα υδάτινα αποθέματα στο έδαφος και τις λίμνες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Κίνα, όπου ο βορράς διαθέτει μόλις το 20% του νερού της χώρας, αλλά φιλοξενεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό.