Ιταλία και Δανία αποφάσισαν να απευθύνουν έκκληση, για να ξεκινήσει συζήτηση για τις διεθνείς συνθήκες που θα αφορούν τη μετανάστευση.
Τζόρτζια Μελόνι και Μέτε Φρεντέρικσεν συναντήθηκαν στη Ρώμη, με στόχο να ξεκινήσει πολιτική συζήτηση για το μέλλον των διεθνών συνθηκών πάνω σε αυτό το ζήτημα.
«Θέλουμε να ξεκινήσουμε μια πολιτική συζήτηση με αντικείμενο κάποιες ευρωπαϊκές συνθήκες και να αναρωτηθούμε αν, τώρα που έχουν περάσει δεκαετίες από την συγγραφή τους, αποτελούν ακόμη αποτελεσματικά εργαλεία για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων της εποχής μας» τόνισε η Μελόνι, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο μεταναστευτικό.
Επιστολή εννιά χωρών για την μετανάστευση
Πάντα με τον συγκεκριμένο στόχο, όπως δήλωσε η Ιταλίδα πρωθυπουργός, έχει υπογραφεί κοινή επιστολή από μέρους διαφόρων ευρωπαίων ηγετών, και ειδικότερα των αρχηγών κυβερνήσεων της Αυστρίας, του Βελγίου, της Λιθουανίας, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Πολωνίας, της Τσεχίας, όπως και της Ιταλίας και της Δανίας, οι οποίες ανέλαβαν τη σχετική πρωτοβουλία.
Στην επιστολή αναφέρεται ότι οι συγκεκριμένες χώρες βασίζονται και στηρίζουν τις ευρωπαϊκές αξίες, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά, παράλληλα, «συμμερίζονται την άποψη ότι πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πώς οι διεθνείς συνθήκες αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της σημερινής εποχής». Υπογραμμίζεται, επίσης, ότι «στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία οι άνθρωποι μεταναστεύουν μέσω των συνόρων σε μια εντελώς διαφορετική κλίμακα».
Οι ηγέτες των συγκεκριμένων χωρών θεωρούν ότι «πρέπει να διαπιστωθεί «αν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να επέκτεινε υπερβολικά την σημασία της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σε σχέση με τις αρχικές προθέσεις» και αν «μετέβαλε καθοριστικά την ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων που πρέπει να προστατευθούν».
Στην επιστολή τους, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων των εννέα ευρωπαϊκών χωρών που προαναφέρθηκαν, σημειώνουν τέλος, ότι «η εξέλιξη της ερμηνείας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σε ορισμένες περιπτώσεις περιόρισε την δυνατότητά τους να λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις στις χώρες τους» και ότι «επηρέασε κατά συνέπεια τον τρόπο με τον οποίο, ως ηγέτες μπορούν να προστατεύουν τις δημοκρατικές κοινωνίες τους και τους πολίτες τους από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες».