O Xένρι Κίσινγκερ έφυγε από τη ζωή στα 100 του χρόνια χθες, αφήνοντας μια βαριά και αμφιλεγόμενη κληρονομιά στον κόσμο της διπλωματίας αλλά ήταν επίσης γνωστός για την αδυναμία του στις γυναίκες.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που περιλαμβάνει ένα Νόμπελ Ειρήνης και μια διαχρονική επίδραση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Ωστόσο ο Αμερικανοεβραίος διπλωμάτης ήταν επίσης γνωστός ως γυναικάς στα νεανικά του χρόνια στο Καπιτώλιο, γράφει η New York Post. Ο Κίσινγκερ παντρεύτηκε δύο φορές. Χώρισε την πρώτη του σύζυγο το 1964, αλλά πριν δεθεί με τα δεσμά του γάμου με τη νυν σύζυγό του, φλέρταρε αρκετές διασημότητες και επιτυχημένες γυναίκες, κερδίζοντας τον τίτλο του «μεγαλύτερου γλεντζέ της Ουάσινγκτον», σύμφωνα με ένα άρθρο του WWD από το 1971.
Ο Κίσινγκερ παντρεύτηκε την Anneliese «Ann» Fleischer στις 6 Φεβρουαρίου 1949. Απέκτησαν δύο παιδιά, την Ελίζαμπεθ και τον Ντέιβιντ, και χώρισαν το 1964.
Ο «playboy» του Λευκού Οίκου
«…Όταν πρόκειται να συζητήσει για τη ζωή του ως "Playboy της Δυτικής Πτέρυγας (σ.σ. του Λευκού Οίκου)", ο Κίσινγκερ ανάβει», αναφέρει το κομμάτι που γράφτηκε με βάση μια συνέντευξη με τον Κίσινγκερ, τότε. «Πρόκειται για ένα θέμα που του ασκεί μεγάλη έλξη», σχολίαζε το WWD.
Ο Κίσινγκερ, μετά τον πρώτο χωρισμό του, ερωτεύτηκε αρκετές γνωστές κυρίες προτού κατασταλάξει. Κατά τη διάρκεια των εργένικων ημερών του, τον είχαν δει με τις Candice Bergen, Shirley MacLaine, Jill St. John, Marlo Thomas, Liv Ullman και Samantha Eggar, καθώς και με την Diane Sawyer, τότε υπάλληλο του Λευκού Οίκου, σύμφωνα με το Reuters.
Όσοι βρίσκονταν κοντά στον διπλωμάτη, ωστόσο, είπαν ότι η περσόνα του «playboy» που είχε ο Κίσινγκερ ήταν κυρίως επινόηση των μέσων ενημέρωσης, ανέφερε το δημοσίευμα.
Παρόλα αυτά, σε μια δημοσκόπηση του 1972 μεταξύ των Playboll Club Bunnies, ο Κίσινγκερ βγήκε πρώτος στην επιλογή των κουνελιών για «τον άνδρα με τον οποίο θα ήθελα περισσότερο να βγω ραντεβού», σύμφωνα με το Associated Press.
Στη συνέντευξη του WWD ο Κίσινγκερ εμφανίστηκε να ρωτά τη δημοσιογράφο αν προσπαθούσε να τον «αποπλανήσει», απολαμβάνοντας τις εργένικες μέρες του γεμάτες φλερτ.
Ο Κίσινγκερ και η «Bond girl»
Ο Κίσινγκερ φημολογείται ότι έβγαινε μάλιστα και με ένα κορίτσι του Μποντ, οι λεγόμενες Bond girls, την Jill St. John, και ότι μάλιστα ήταν κρυφά παντρεμένος με αυτήν, την εποχή της συνέντευξης. Και οι δύο αρνήθηκαν τις φήμες, με την St. John να λέει στο WWD ότι αυτό που είχαν ήταν μια «μεγάλη φιλία» και ποτέ δεν ήταν και δεν θα ήταν ποτέ ένα «μεγάλο ρομάντζο».
Το «σύμβολο του σεξ της κυβέρνησης Νίξον», όπως τον περιέγραψε η δημοσιογράφος του WWD παντρεύτηκε τελικά το 1974 τη γεννημένη στο Μανχάταν φιλάνθρωπο και υπάλληλο του Ροκφέλερ, Nancy Magginnes. Το ζευγάρι γνωρίστηκε όταν ο Κίσινγκερ ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ, όπου η Νάνσι ήταν φοιτήτρια. Και παρ' όλο που η Νάνσι δεν ήταν ηθοποιός ή κάποια διάσημη περσόνα, κατάφερε να κερδίσει τον Κίσινγκερ, μένοντας μαζί του ως το τέλος.
Ο επιδραστικότερος διπλωμάτης των ΗΠΑ
Ο Κίσινγκερ, ο μόνος διορισμένος από τον πρόεδρο που υπηρέτησε ταυτόχρονα ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και υπουργός Εξωτερικών, ήταν ένα από τα πιο έμπιστα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Νίξον και εξασφάλισε μόνιμες αλλαγές στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τον 20ό αιώνα, δίνοντας έμφαση στον ρεαλισμό και την αποκλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων.
Όσο υπηρετούσε υπό τον Νίξον και τον πρώην πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ από το 1969 έως το 1977, διαπραγματεύτηκε μια προσέγγιση με την Κίνα που αποτέλεσε την απαρχή μιας νέας στρατηγικής συμμαχίας και ξεκίνησε μια πολιτική αποκλιμάκωσης για τη συνεργασία με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου.
Του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 1973 για τη συμβολή του στον τερματισμό της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ και ηγήθηκε των ειρηνευτικών συνομιλιών την ίδια χρονιά μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών που οδήγησαν στον τερματισμό του πολέμου του Γιομ Κιπούρ.
Ο Φορντ απένειμε επίσης στον Κίσινγκερ, ο οποίος διετέλεσε σύμβουλός του σε θέματα εθνικής ασφάλειας, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 1977, επειδή «άσκησε τη μεγάλη δύναμη της Αμερικής με σοφία και συμπόνια στην υπηρεσία της ειρήνης».