Με άρθρο γνώμης στους Financial Times o διάσημος ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι παραθέτει τους λόγους για τους οποίους κατά τη γνώμη του η Ουκρανία επικρατεί στην πολεμική αναμέτρηση με τη Ρωσία.
Ο Χαράρι σημειώνει ότι ακόμη κι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, που καλούσε μέχρι πρότινος τον Βολόντιμιρ Ζελένσκι να ενδώσει στις εδαφικές αξιώσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι «η Ουκρανία με την υποστήριξη της ΕΕ είναι σε θέση να πολεμήσει, να νικήσει» και να ανακτήσει τα κατεκτημένα εδάφη της.
Όπως αναφέρει ο Ισραηλινός ιστορικός, φιλόσοφος και συγγραφέας. όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022 πολλοί είχαν ξεγραμμένη την Ουκρανία και ανέμεναν να υψώσει μετά από λίγα 24ωρα λευκή σημαία. Στο Κρεμλίνο θεωρούσαν βέβαιη την κατάληψη εντός ημερών του Κιέβου κι ακόμη κι οι δυτικοί υποστηρικτές της Ουκρανίας πρότειναν στον Ζελένσκι να τον φυγαδεύσουν στο εξωτερικό. Αλλά εκείνος επέλεξε να μείνει αντιτείνοντας στους Αμερικανούς ότι «αυτό που χρειάζεται είναι πυρομαχικά, όχι μέσο φυγάδευσης».
Απέναντι σε έναν υπέρτερο αριθμητικά και σε εξοπλισμό αντίπαλο ο ουκρανικός στρατός εξέπληξε την παγκόσμια κοινή γνώμη αποκρούοντας την επίθεση στο Κίεβο και στη συνέχεια με μια αντεπίθεση στα τέλη του καλοκαιριού του 2022 κατάφερε μεγάλες νίκες στις περιφέρειες του Χαρκόβου και της Χερσώνας ανακτώντας πολλά από τα εδάφη που κατέκτησαν οι δυνάμεις του Πούτιν στην πρώτη φάση της εισβολής.
Χαράρι: Με τον τρέχοντα ρυθμό ο ρωσικός στρατός θα χρειαστεί έναν αιώνα για να κατακτήσει ολόκληρη την Ουκρανία
«Έκτοτε, παρά τα περιορισμένα κέρδη και από τις δύο πλευρές, η πρώτη γραμμή δεν έχει μετακινηθεί πολύ. Οι Ρώσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι προελαύνουν αδιάκοπα, αλλά το γεγονός είναι ότι, από την άνοιξη του 2022, δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν κανέναν στόχο μεγάλης στρατηγικής σημασίας, όπως η ουκρανική πρωτεύουσα ή μεγαλουπόλεις όπως το Χάρκοβο ή η Χερσώνα.
Το 2025 και με απώλειες περίπου 200.000 έως 300.000 στρατιωτών σε νεκρούς και τραυματίες ο ρωσικός στρατός έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να καταλάβει μόνο ένα λεπτό κομμάτι της συνοριακής ζώνης, που αντιστοιχεί, σύμφωνα με τις πιο αξιόπιστες πηγές, σε περίπου 0,6% του συνολικού εδάφους της Ουκρανίας. Με τον ρυθμό που προχωρούν το 2025, οι Ρώσοι θα χρειαστούν θεωρητικά περίπου 100 χρόνια και δεκάδες εκατομμύρια θύματα για να κατακτήσουν την υπόλοιπη Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, τον Αύγουστο του 2025, η Ρωσία ήλεγχε λιγότερα εδάφη της Ουκρανίας από ό,τι τον Αύγουστο του 2022», γράφει ο Χαράρι.
Η σύγκριση με το Δυτικό Μέτωπο τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο συγγραφέας μπεστ σέλερ όπως το «Sapiens» και το «Νexus» συγκρίνει την κατάσταση στις εμπόλεμες ζώνες της Ουκρανίας με το Δυτικό Μέτωπο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν στρατηγοί θυσίαζαν δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες για να κατακτήσουν λίγα χιλιόμετρα λασπωμένης, βαλτώδους γης και οι εφημερίδες στις εμπόλεμες χώρες πρόβαλαν χάρτες που υποτίθεται ότι κατέγραφαν σημαντικές προελάσεις, αλλά απείχαν πολύ από την πραγματικότητα.
Όπως αναφέρει ο Χαράρι από στρατιωτικής τακτικής έχει νόημα για την Ουκρανία να αποσύρει από διάφορα σημεία δυνάμεις της για να διατηρήσει την ισχύ τους και να μη θυσιάζει άδικα ζωές στρατιωτών της αφήνοντας τους Ρώσους να αιμορραγούν για ασήμαντα οφέλη.
Παραθέτει δε την άποψη του Αυστραλού υποστράτηγου Μάικ Ράιαν, σύμφωνα με τον οποίο είναι σαν να είχαν καταφέρει οι ΗΠΑ να καταλάβουν μόλις το 20% των εδαφών του Ιράκ τρία χρόνια μετά την έναρξη της εισβολής το 2003 κι αφού μετρούσαν απώλειες ενός εκατομμυρίου. «Θα το θεωρούσε κανείς αυτό νίκη των Αμερικανών;», διερωτάται.
Τα κατορθώματα των Ουκρανών σε θάλασσα και αέρα
Ο Χαράρι εκτιμά οι Ουκρανοί δεν υστερούν σε νίκες στη θάλασσα και στον αέρα.
Με την έναρξη της εισβολής ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας είχε πλήρη ναυτική υπεροχή, αλλά στο μεταξύ έχει χάσει τη ναυαρχίδα του και πολλά άλλα πολεμικά πλοία και με τη χρήση πυραύλων και drones οι Ουκρανοί τον υποχρέωσαν να αποσυρθεί σε ασφαλή λιμάνια μακριά από τα μέτωπα.
Αλλά και στους αιθέρες έχει αποτύχει η Ρωσία, αφού δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τον έλεγχο των ουρανών πάνω από την Ουκρανία, χώρια που έχει υποστεί σημαντικές απώλειες, όπως τον Ιούνιο, όταν ουκρανικά πλήγματα κατέστρεψαν δεκάδες στρατηγικά βομβαρδιστικά πολύ βαθιά εντός της ρωσικής επικράτειας.
Κι όπως σημειώνει ο Χαράρι, οι Ουκρανοί τα κατάφεραν όλα αυτά χωρίς άμεση στρατιωτική παρέμβαση από το εξωτερικό, σε αντίθεση με τη Ρωσία, στο πλευρό της οποίας ο Κιμ Γιονγκ Ουν έστειλε πάνω από 10.000 Βορειοκορεάτες στρατιώτες. Κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν παράσχει μεγάλη υποστήριξη με οπλικά συστήματα και πολεμοφόδια στο Κίεβο, αλλά δεν έχουν εμπλακεί νατοϊκές δυνάμεις στις μάχες.
Κι ίσως η Ουκρανία να είχε νικήσει στον πόλεμο μέχρι τα τέλη του 2022 ή το καλοκαίρι του 2023, πριν προλάβει να ανασυντάξει τις δυνάμεις η Ρωσία και να μετατρέψει σε πολεμική την οικονομία της, αν οι σύμμαχοι είχαν παράσχει στο Κίεβο βαρέα όπλα μεγάλου βεληνεκούς ή δεν περιόριζαν τη χρήση άλλων.
Η Μόσχα προσπαθεί να πείσει τη Δύση να αποσύρει τη στήριξή της από την Ουκρανία
Για τον Χαράρι στην παρούσα φάση του πολέμου «ο πιο αδύναμος κρίκος στην άμυνα της Ουκρανίας εξακολουθεί να βρίσκεται στο μυαλό των δυτικών φίλων της. Καθώς η Ρωσία δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει αεροπορική και ναυτική υπεροχή ή να διασπάσει την ουκρανική άμυνα στην ξηρά, η στρατηγική της επιδιώκει να υπερκεράσει την ουκρανική θέση επιτιθέμενη στη βούληση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων. Διαδίδοντας προπαγάνδα περί αναπόφευκτης νίκης τους οι Ρώσοι ελπίζουν ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα αποθαρρυνθούν, θα αποσύρουν την υποστήριξή τους από την Ουκρανία και θα την αναγκάσουν να παραδοθεί».
Γι’ αυτό και προειδοποιεί τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να μην υποκύψουν στη ρωσική προπαγάνδα, αφού πέραν των καταστροφικών συνεπειών για την Ουκρανία θα απολέσουν μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας τους, καθώς και την καλύτερη άμυνά τους που αναπτύσσεται ενάντια στις ρωσικές απειλές.
Την ώρα που η Ρωσία ανασυντάσσει και επεκτείνει τις ένοπλες δυνάμεις της και την πολεμική της οικονομία η Ευρώπη πασχίζει να επανεξοπλιστεί, αλλά ο πιο ετοιμοπόλεμος και μπαρουτοκαπνισμένος στρατός, που ορθώνεται ως ανάχωμα μεταξύ των δυνάμεων του Πούτιν και της Βαρσοβίας, του Βερολίνου ή ακόμη και του Παρισιού είναι ο ουκρανικός, που διαθέτει σχεδόν ένα εκατομμύριο στρατιώτες, όταν οι ένοπλες δυνάμεις της Πολωνίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, αριθμούν έκαστη από 200.000 άνδρες, γράφει ο Χαράρι.
Και στον απόηχο και των πρόσφατων παραβιάσεων του εναέριου χώρου της Εσθονίας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας και ίσως και της Δανίας προτρέπει τους Ευρωπαίους να αναλογιστούν ότι σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης στην Ευρώπη -και εφόσον οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ αποφασίσουν να μην εμπλακούν – το μεγαλύτερο στρατιωτικού ατού τους θα είναι ο εμπειροπόλεμος ουκρανικός στρατός, που διαθέτει τεράστια πείρα στη διεξαγωγή πολέμου με drones.
O Πούτιν απέτυχε στον βασικό πολεμικό του στόχο
Ο Χαράρι σημειώνει ότι είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς την εξέλιξη του πολέμου, αφού εξαρτάται από μελλοντικές αποφάσεις. Αλλά όπως λέει, η νίκη της Ουκρανίας είναι ήδη αποφασιστική και ανεπίστροφη, αφού ο πόλεμος δεν κερδίζεται από εκείνον που κατακτά περισσότερα εδάφη, καταστρέφει περισσότερες πόλεις ή σκοτώνει τους περισσότερους , αλλά από εκείνο που επιτυγχάνει τους πολιτικούς του στόχους. Και στην περίπτωση της Ουκρανίας «είναι ήδη σαφές ότι ο Πούτιν απέτυχε στον βασικό πολεμικό του στόχο: την καταστροφή του ουκρανικού έθνους».
Ο διάσημος ιστορικός θυμίζει ότι ο Πούτιν έχει υποστηρίξει κατ’ επανάληψη ότι η Ουκρανία δεν είναι πραγματικό έθνος, αλλά «μια ψεύτικη οντότητα, που ενθαρρύνθηκε από ξένες δυνάμεις ως τέχνασμα για την αποδυνάμωση της Ρωσίας. Ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο για να αποδείξει στον κόσμο ότι το ουκρανικό έθνος δεν υπάρχει, ότι οι Ουκρανοί είναι στην πραγματικότητα Ρώσοι και ότι, αν τους δινόταν η ευκαιρία, οι Ουκρανοί θα δέχονταν με χαρά να τους απορροφήσει η Μητέρα Ρωσία.
Ουδείς γνωρίζει πόσοι ακόμη άνθρωποι θα πεθάνουν εξαιτίας της αυταπάτης και των φιλοδοξιών του Πούτιν, αλλά ένα πράγμα που έχει καταστεί απολύτως σαφές σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ότι η Ουκρανία είναι ένα πραγματικό έθνος και ότι εκατομμύρια Ουκρανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν με νύχια και με δόντια για να παραμείνουν ανεξάρτητοι από τη Ρωσία», καταλήγει.