Πολλοί γονείς γνωρίζουν την εικόνα: οι έφηβοι έχουν το κινητό τους σαν προέκταση του χεριού τους, αλλά όταν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν απαντούν.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το theconversation.com, αυτό το φαινόμενο δεν είναι απλά θέμα απροθυμίας ή ασυνεννοησίας, αλλά αντανακλά μια βαθύτερη αλλαγή στον τρόπο που οι νέοι ηλικίας 13-18 ετών επικοινωνούν.
Το τηλεφώνημα ως εξαίρεση, όχι κανόνας
Για τους εφήβους, οι φωνητικές κλήσεις δεν αποτελούν πλέον την προεπιλεγμένη μορφή επικοινωνίας. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε επείγουσες καταστάσεις ή όταν υπάρχει λόγος για άμεση συναισθηματική υποστήριξη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, προτιμούν τα γραπτά μηνύματα, τα φωνητικά σημειώματα ή τα social media, που τους δίνουν τον έλεγχο του χρόνου και της έκφρασης.
Έλεγχος χρόνου και συναισθημάτων
Η άμεση απάντηση σε μια κλήση απαιτεί παρουσία και άμεση ανταπόκριση χωρίς δυνατότητα προετοιμασίας. Αυτό μπορεί να προκαλεί άγχος, φόβο λάθους ή εκφραστικής αστοχίας. Αντίθετα, η γραπτή επικοινωνία επιτρέπει τη σκέψη, την επεξεργασία και τη διαχείριση του συναισθήματος πριν την απάντηση - μια μορφή αυτοπροστασίας στον ψηφιακό κόσμο.
Η σιωπή ως νέος κανόνας της ψηφιακής ευγένειας
Το να μην απαντούν άμεσα ή καθόλου δεν θεωρείται πλέον αγένεια, αλλά μια συνειδητή επιλογή για οριοθέτηση της προσωπικής τους ελεύθερης διαθεσιμότητας.
Ταυτόχρονα, οι έφηβοι επικοινωνούν με τους φίλους τους μέσω «προειδοποιητικών» μηνυμάτων πριν από μια κλήση, κάτι που συμβολίζει το νέο πρωτόκολλο ψηφιακής ευγένειας και σεβασμού.
Η τηλεφωνική σιωπή ως έκφραση σεβασμού και προστασίας
Η αποφυγή της τηλεφωνικής συνομιλίας δεν σημαίνει αδιαφορία ή απόρριψη, αλλά μια ανάγκη για ψυχικό χώρο και διαχείριση της ενέργειας. Αντί να αναζητούμε στην άμεση φωνητική επαφή το αληθινό ενδιαφέρον, πρέπει να μάθουμε να ερμηνεύουμε τη σιωπή και τα έμμεσα μηνύματα ως νέους τρόπους έκφρασης φροντίδας.
Πώς μπορούν οι γονείς να ανταποκριθούν σε αυτήν την αλλαγή;
Η γέφυρα της γενιάς δεν περνάει μέσα από την επιστροφή στο σταθερό τηλέφωνο, αλλά μέσα από την κατανόηση των νέων κωδίκων επικοινωνίας των εφήβων.
Συζητήσεις για τις προτιμήσεις, αποδοχή της σιωπής και χρήσης των μηνυμάτων ως εργαλείου σύνδεσης μπορούν να δημιουργήσουν έναν πιο ήρεμο και λειτουργικό διάλογο.
Η επικοινωνία των εφήβων δεν αφορά την αποφυγή της επαφής, αλλά την επιθυμία να γίνεται με τρόπους που σέβονται τον χρόνο, τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους. Αν οι ενήλικες μάθουν να εκφράζουν το ενδιαφέρον τους και με έναν emoji, μια φωτογραφία ή ένα μήνυμα, η γέφυρα του ψηφιακού χάσματος μπορεί να κτιστεί καλύτερα.