Ολοένα και περισσότερες λεπτομέρειες βγαίνουν στο φως για το οικογενειακό δράμα που εκτυλίχθηκε χθες στο Σόλινγκεν της Γερμανίας.
Οπως αναφέρει η «Bild», η αστυνομία είχε επισκεφθεί τον περασμένο Απρίλιο το διαμέρισμα των πέντε παιδιών, που φέρεται να δηλητηρίασε η μητέρα τους, προτού αποπειραθεί να βάλει τέλος στη ζωή της. Ο λόγος ήταν ότι ο πατέρας τους προσπάθησε τότε να αυτοκτονήσει, αλλά τον εμπόδισε η 27χρονη γυναίκα του. Ειδικοί της αστυνομίας πρότειναν να προσφέρουν βοήθεια, αλλά η οικογένεια την αρνήθηκε.
Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, η Κριστίνε Κ. -όπως την ονομάζουν τα γερμανικά ΜΜΕ-, αφού δηλητηρίασε με χάπια τα πέντε παιδιά της, ηλικίας 18 μηνών έως 8 ετών, πήρε μαζί της τον μεγαλύτερο γιο της, τον 11χρονο Μαρσέλ, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ντίσελντορφ και από εκεί τηλεφώνησε στη γιαγιά των παιδιών. Της είπε τι είχε κάνει και ότι επρόκειτο να της στείλει τον γιο της. Η γιαγιά ήταν τελικά που ειδοποίησε την αστυνομία για την τραγωδία. Την ώρα του φονικού ο πατέρας των δολοφονημένων παιδιών δεν ήταν στο διαμέρισμα, όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα έρευνες της αστυνομίας.
Εγκληματολόγος: «Ασυνήθιστη ενέργεια για μητέρα»
Σύμφωνα με τον εγκληματολόγο Αξελ Πέτερμαν, η υπόθεση δείχνει ότι η μητέρα πιθανώς έπασχε από σοβαρότατα ψυχολογικά προβλήματα και είχε χάσει την ελπίδα για τη ζωή. Πιθανά προειδοποιητικά σημάδια για το έγκλημα δεν αποκλείεται να μην αναγνωρίστηκαν εγκαίρως λόγω των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία του κορωνοϊού. Οπως λέει ο ίδιος, στους άνδρες παιδοκτόνους το κίνητρο είναι συχνά η προσπάθεια να «τιμωρήσουν» με τον θάνατο των παιδιών τη μητέρα με την οποία βρίσκονται σε σύγκρουση, αλλά στην περίπτωση γυναικών αυτό είναι μάλλον απίθανο. Κατά τη γνώμη του, οι μητέρες μεταδίδουν την απόγνωσή τους στα παιδιά τους και θέλουν να τα γλιτώσουν από τους πόνους της ζωής. Δεν παύει, ωστόσο, να είναι μια ασυνήθιστη ενέργεια για γυναίκες, λέει. «Αυτή η βία σημαίνει ότι για κάθε φόνο πρέπει να πάρουν και μια νέα απόφαση». Συνήθως σε τέτοια οικογενειακά δράματα εμπλέκονται άνδρες, που σκοτώνουν τα παιδιά τους και αυτοκτονούν μετά από καυγά με τις πρώην συζύγους ή συντρόφους για την επιμέλειά τους ή για το δικαίωμα να τα επισκέπτονται.
Το εισόδημα της οικογένειας σε τέτοιες υποθέσεις δεν παίζει και τόσο αποφασιστικό ρόλο, λέει, αφού συμβαίνουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Περισσότερη σημασία έχει σε ποιον βαθμό τα άτομα είναι συνδεδεμένα μ’ ένα κοινωνικό δίκτυο κι έχουν κάποιον για να ακουμπήσουν και να μιλήσουν. Γι’ αυτό και έχει ενδιαφέρον, κατά τον Γερμανό εγκληματολόγο, αν είχε εγκαταλείψει ο σύζυγος μόνη της την 27χρονη στην ανατροφή των παιδιών τους.