Το απόγευμα της Τρίτης, οι Γάλλοι βουλευτές ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία τα δύο νομοσχέδια για το «τέλος της ζωής» που αποσκοπούν στην επέκταση της παρηγορητικής φροντίδας και τον «υποβοηθούμενο θάνατο».
Είναι μια «ανθρωπολογική τομή» για κάποιους, ένα «νέο γαλλικό μοντέλο για το τέλος της ζωής» για άλλους. Ορισμένοι διαφωνούντες βλέπουν ένα παράθυρο η κοινωνία να εγκαταλείπει τους πιο ευάλωτους, όσοι συμφωνούν μιλούν για έναν νόμο «ελευθερίας» επιλογής του θανάτου. Αν και κατά κανόνα τα νομοσχέδια στηρίχθηκαν από το στρατόπεδο Μακρόν και την αριστερά, κανένα κόμμα δεν επέβαλε κομματική πειθαρχία και οι βουλευτές ψήφισαν κατά συνείδηση.
Μάλιστα το νομοσχέδιο για την παρηγορητική φροντίδα πέρασε παμψηφί (560 ψήφοι υπέρ, 0 κατά) ενώ αυτό που αφορούσε στη βοήθεια στον θάνατο πέρασε με 305 ψήφους υπέρ και 199 κατά.
Όπως μεταδίδει η Le Figaro, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι συζητήσεις στην αίθουσα της Εθνοσυνέλευσης πραγματοποιήθηκαν σε ήρεμη ατμόσφαιρα. Όπως συμβαίνει συχνά με κοινωνικά ζητήματα, οι βουλευτές κάθε ομάδας είχαν ελεύθερη ψήφο.
Επιχειρήματα όσων διαφώνησαν
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας των Μακρονιστών, ο Σαρλ Ροντουέλ ψήφισε κατά, θεωρώντας πως το νομοσχέδιο δεν αλλάζει επαρκώς το νομικό πλαίσιο: «Το αδίκημα της παρεμπόδισης έχει διατηρηθεί και οι ποινές γι' αυτό έχουν διπλασιαστεί», σημείωσε. Από άλλη σκοπιά αντιτάχθηκε στο νομοσχέδιο ο βουλευτής του κεντρώου MoDem, Ρομέν Ντομπιέ: «Ένα από τα καθήκοντα της κοινωνίας είναι να προστατεύει τους πιο αδύναμους, ειδικά τους ασθενείς. Αυτό το νομοσχέδιο ανοίγει μια πόρτα και δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό», είπε με πικρία.
Η Σοφία Τσικιρού, από την Ανυπότακτη Γαλλία, απείχε. «Έχω ηθικές αμφιβολίες για τις ανθρωπολογικές επιπτώσεις ενός τέτοιου νόμου, για τις επιβλαβείς επιπτώσεις σε μια κοινωνία οργανωμένη από τον αρπακτικό καπιταλισμό. Αμφιβάλλω επίσης για την ανάγκη νομοθέτησης πέρα από τον ισχύοντα νόμο, ο οποίος ήδη αντιμετωπίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των καταστάσεων», υποστήριξε η βουλευτής του Μελανσόν στη Le Figaro.
Κάποιοι, από την πλευρά τους, παραδέχτηκαν ότι άλλαξαν γνώμη κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, αφού άκουσαν τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. των άλλων. «Στην αρχή, ήμουν μάλλον αντίθετος, αλλά άφησα τον εαυτό μου να πειστεί από τους κατοίκους της εκλογικής μου περιφέρειας», δήλωσε για παράδειγμα, ο Μακρονιστής βουλευτής του στο Παρίσι, Σιλβέν Μαγιάρ.
Απέφυγαν τους όρους «ευθανασία» και «υποβοηθούμενη αυτοκτονία»
Το νομοσχέδιο για τον υποβοηθούμενο θάνατο στηρίζεται από τον πρόεδρο Μακρόν. Παρά την επιθυμία του να «κοιτάξει τον θάνατο κατάματα», το νομοσχέδιο πέρασε από 40 κύματα, αφού το πρόλαβε η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, τον περασμένο Δεκέμβριο.
Τελικά οι όροι «ευθανασία» και «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» δεν συμπεριλήφθηκαν στο νόμο, προς μεγάλη λύπη των αντιπάλων που απαίτησαν μεγαλύτερη σαφήνεια. Προτιμήθηκαν οι λιγότερο αγχωτικοί και λιγότερο διχαστικοί όροι «βοήθεια στον θάνατο» ή «αυτοχορήγηση» της θανατηφόρας ουσίας. Αλλά οι συζητήσεις ήταν οι πιο έντονες στο ζήτημα των κριτηρίων επιλεξιμότητας για αυτό τον τρόπο θανάτου.
Οι ασθενείς πρέπει να πληρούν πέντε κριτήρια για να έχουν πρόσβαση σε θανατηφόρα ουσία:
- Πρέπει να είναι ενήλικες και Γάλλοι πολίτες
- Να πάσχουν από «σοβαρή και ανίατη πάθηση»
- Η πάθηση αυτή να είναι «άμεσα απειλητική για τη ζωή, σε προχωρημένο ή τελικό στάδιο»
- Να παρουσιάζουν «σωματική ή ψυχολογική ταλαιπωρία που σχετίζεται με αυτήν την πάθηση».
- Να είναι σε θέση «να εκφράζουν τη βούλησή τους ελεύθερα και με ξεκάθαρο τρόπο».
Εφόσον το αίτημα του ασθενή λάβει έγκριση, η θανατηφόρα δόση θα χορηγείται από τον ίδιο τον ασθενή ή από έναν ιατρικό βοηθό εάν ο ασθενής δεν είναι σε θέση να το πράξει ο ίδιος. Η έγκριση θα παρέχεται από γιατρό, αλλά μόνο μετά από διαβούλευση με τους συναδέλφους του.
Το BBC σημειώνει ότι επί του παρόντος, η γαλλική εκδοχή είναι πιο αυστηρή από αυτή της Ολλανδίας ή του Βελγίου, τις πρώτες δηλαδή χώρες στην Ευρώπη που νομιμοποίησαν την υποβοηθούμενη θανάτωση.