Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία φαίνεται ότι οσμίστηκε η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία.
Το ότι η Ακροαριστερά αρνείται να καταδικάσει ως τρομοκρατική οργάνωση τη Χαμάς προκαλεί φόβο στην εβραϊκή κοινότητα της χώρας, σε μια περίοδο κατά την οποία η τελευταία βρίσκεται στο σταυρόνημα αντισημιτικών επιθέσεων και απειλών.
Την ώρα που η γαλλική Ακροαριστερά προσπαθεί να μη δυσαρεστήσει ένα κομμάτι των ψηφοφόρων της αποτελούμενο από μετανάστες και μουσουλμανικές κοινότητες, η Λεπέν επιτίθεται κατά του άσου της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Καρίμ Μπενζεμά για ανάρτησή του υπέρ των άμαχων θυμάτων των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα και υιοθετεί μια ξεκάθαρα αντι-ισλαμική ατζέντα. Ίσως όχι τόσο για να προσελκύσει τις ψήφους της τρίτης μεγαλύτερης εβραϊκής κοινότητας ανά την υφήλιο ενόψει των ευρωεκλογών και των προεδρικών εκλογών σε τέσσερα χρόνια, αλλά περισσότερο σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της εικόνας του κόμματός της -γνωστού για τις παλαιότερες αντισημιτικές θέσεις του- και αποτίναξης του τοξικού του παρελθόντος.
«Βλέπουμε να συμβαίνουν τα χειρότερα, βλέπουμε μια τρομοκρατική οργάνωση να εξαπολύει με απερίγραπτη κτηνωδία πογκρόμ σε ισραηλινό έδαφος. Πρέπει να επιτραπεί στο Ισραήλ να εκριζώσει τη Χαμάς», δήλωσε η Λεπέν στον απόηχο των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου με τους πάνω από 1.400 νεκρούς Ισραηλινούς. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, Τζορντά Μπαρντελά, συμπλήρωσε: «Ο Εθνικός Συναγερμός είναι για πολλούς Γαλλο-εβραίους ασπίδα ενόψει της ισλαμιστικής ιδεολογίας».
Κι όλα αυτά την ώρα που η «Ανυπόταχτη Γαλλία» του νεοκομμουνιστή Ζαν Λικ Μελανσόν αντέδρασε διφορούμενα στις φονικές επιθέσεις της Χαμάς, αποκαλώντας την σε κάποιες περιπτώσεις «κίνημα αντίστασης» ή υπονοώντας ότι το Ισραήλ ευθύνεται για τις επιθέσεις.
Πώς ερμηνεύεται η στροφή της Λεπέν
Η στροφή της γαλλικής Ακροδεξιάς αιφνιδιάζει, σχολιάζει το Politico, καθώς ο «Εθνικός Συναγερμός» ήταν για πολλά χρόνια συνώνυμος του αντισημιτισμού και ο ιδρυτής του «Εθνικού Μετώπου», όπως λεγόταν το κόμμα πριν αλλάξει όνομα, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν είχε χαρακτηρίσει κάποτε «λεπτομέρεια της Ιστορίας» το Ολοκαύτωμα. Αλλά η κόρη του, η Μαρίν Λεπέν, μόχθησε να αλλάξει την εικόνα του κόμματος, διώχνοντας τον πατέρα της το 2015 και μετονομάζοντάς το σε «Εθνικό Συναγερμό».
Για τον Ζαν-Υβ-Καμί, ειδικό στην Ακροδεξιά και στη ριζοσπαστικοποίηση, η σταθερή υποστήριξη από την Ακροδεξιά προς το Ισραήλ συνιστά «μια νέα προσπάθεια εξομάλυνσης» του Εθνικού Συναγερμού. «Η Μαρίν Λεπέν», λέει, «γνώριζε εδώ και πολύ καιρό ότι ο αντισημιτισμός του Ζαν-Μαρί Λεπέν την έβγαζε εκτός του πλαισίου της γαλλικής Δεξιάς... και για τους Γάλλους αυτό σήμαινε ότι της έκλειναν τις πόρτες της εξουσίας».
Συμμετοχή συνεργατών της Λεπέν σε πορείες υπέρ του Ισραήλ
Χιλιάδες Γάλλοι κατέβηκαν στους δρόμους του Παρισιού μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, ενώ πολιτικοί άφησαν στην άκρη της διαφορές τους και μετείχαν στην πορεία υπέρ του Ισραήλ. Και, μολονότι οι ηγέτες των κομμάτων του κυρίαρχου πολιτικού τόξου ήταν παρόντες, η Μαρίν Λεπέν κι ο Τζορντάν Μπαρντελά δεν εμφανίστηκαν, στέλνοντας σχετικά άγνωστους βουλευτές του κόμματός τους, που, σε αντίθεση με το παρελθόν, αυτή τη φορά ούτε τους «κυνήγησαν» από την πορεία, αλλά ούτε και τους επευφήμησαν.
Η παρουσία τους ήταν διακριτική και σε κάποιον βαθμό η στάση αυτή των μελών του Εθνικού Συναγερμού απέδωσε. «Ήταν αξιοπρεπής η στάση τους», λέει ο Σερζ Νταχάν, αντιπρόεδρος της εβραϊκής ομοσπονδίας CRIF, που οργάνωσε την πορεία. «Δεν είδαμε κάποια εργαλειοποίηση ή προβολή πολιτικών μηνυμάτων. Ήταν μια συγκέντρωση των ανθρώπων», είπε, προσθέτοντας πάντως ότι στην CRIF εξακολουθούν να ανησυχούν για τον αντισημιτισμό στις τάξεις του κόμματος της Λεπέν.
Επιχείρηση εξωραϊσμού της γαλλικής Ακροδεξιάς
Η προσεκτική στάση των μελών του Εθνικού Συναγερμού στην πορεία αυτή συνιστά άλλη μια απόδειξη της προσπάθειάς του να μπει στο «κανονικό» γαλλικό πολιτικό τοπίο. Από τα ιστορικά ποσοστά που κατέγραψε το κόμμα της Λεπέν στις περσινές βουλευτικές εκλογές, ένα σημαντικό κομμάτι των ακροδεξιών βουλευτών προσπαθεί να τηρήσει τους κοινοβουλευτικούς κανόνες και έχει υπερψηφίσει νομοσχέδια της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα τα κόμματα του κυρίαρχου τόξου να δυσκολεύονται να κρατήσουν όρθιο το ανάχωμα που αποκλείει τον Εθνικό Συναγερμό από την άσκηση της καθημερινής πολιτικής.
Την ίδια ώρα, η ακροαριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν αντιτίθεται σε κάθε ευκαιρία στην κυβέρνηση Μακρόν, προσπαθεί να καθυστερήσει την ψήφιση μεταρρυθμίσεων, ενώ η άρνησή της να καταδικάσει ξεκάθαρα τις επιθέσεις της Χαμάς κατά του Ισραήλ έχει προκαλέσει ρήγματα με τους Σοσιαλιστές και άλλους εντός της Αριστερής Συμμαχίας Nupes. Και για πολλούς Εβραίους στη Γαλλία αυτό που φοβούνται περισσότερο αυτή την περίοδο είναι η Ακροαριστερά και όχι η Ακροδεξιά της Λεπέν.
«Η Ευρώπη δεν είναι ομογενής. Σε κάποιες χώρες ανησυχούμε για τους νεοναζί στην Ακροδεξιά, αλλά στη Γαλλία και στο Βέλγιο στη ρίζα του αντισημιτισμού βρίσκονται ισλαμικά κινήματα, σκοτώνουν Εβραίους επειδή είναι Εβραίοι. Εδώ ο αντισημιτισμός οικοδομείται γύρω από την ισλαμο-αριστερή συμμαχία», λέει ο Νταχάν του CRIF.
Η Λεπέν είναι μάλλον απίθανο να προσεταιριστεί τις περίπου μισό εκατομμύριο ψήφους των Γαλλοεβραίων, εκτιμά ο Ζαν-Ιβ-Καμί, αφού το φλερτ της με την εβραϊκή κοινότητα έχει μάλλον «συμβολικό» χαρακτήρα και εντάσσεται στην προσπάθειά της να αποκτήσει το κόμμα της διαπιστευτήρια εντός του κυρίαρχου πολιτικού τόξου. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Ipsos η πλειονότητα των ερωτηθέντων Γάλλων έκριναν πιο επικίνδυνο το κόμμα του Μελανσόν από εκείνο της Λεπέν. Η δημοτικότητά της έχει ανέβει τις τελευταίες εβδομάδες στις σφυγμομετρήσεις, καθώς η Λεπέν αποφεύγει συστηματικά τις προκλήσεις και επιμένει στα προνομιακά ακροδεξιά πεδία της ασφάλειας και του μεταναστευτικού, με το βλέμμα της προσανατολισμένο σταθερά στις προεδρικές εκλογές του 2027.