Ηγέτης κάποτε ενός μαζικού κινήματος υπό το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έθεσε σε κίνδυνο την οικονομία της Τουρκίας υποκύπτοντας στο σύνδρομο της αρχομανίας, που προσβάλλει πολλούς ηγέτες που γαντζώνονται στην εξουσία, σημειώνουν οι Financial Times.
O Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία το 2003 κι εξελέγη τρεις φορές πρωθυπουργός της Τουρκίας προτού γίνει Πρόεδρος. Και μέχρι το 2018, που είχε διορίσει υπουργό Οικονομικών τον γαμπρό του Μπεράκ Αλμπαϊράκ, είχε ήδη μετακομίσει στο νεο-οθωμανικό παλάτι του στην Άγκυρα, περιτριγυρισμένος από συκοφάντες, όπως σχολιάζει ο δημοσιογράφος των FT, Ντέιβιντ Γκάρντνερ.
Ο Αλμπαϊράκ, που παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά προ ημερών από το πόστο του, είχε μεν μετάσχει στην προσπάθεια δηλητηρίασης της σκέψης του Ερντογάν εναντίον οποιονδήποτε αντιπάλων του και απομόνωσής του από τις αρνητικές κριτικές, αλλά κι ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος είχε ηθελημένα αποκοπεί από οποιαδήποτε ελεύθερη ροή πληροφοριών μέσα στο ελεγχόμενο τοπίο των τουρκικών media, σημειώνεται στο άρθρο. Ο γαμπρός του τον είχε ωθήσει να αποπέμψει κεντρικούς τραπεζίτες, που πήγαιναν κόντρα στις προσταγές του και η Τουρκία ξόδεψε περίπου 140 δισ. δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα την τελευταία διετία σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φρενάρει την κατρακύλα της τουρκικής λίρας. Αλλά με τον καταποντισμό της σε ιστορικά χαμηλά, ορισμένοι θεωρούν ότι ο προκάτοχος του Αλμπαϊράκ στο υπουργείο Οικονομικών, Νατσί Αγκμπάλ, ήταν αυτός που έπεισε τον Ερντογάν ότι εσφαλμένες πολιτικές ευθύνονταν για τους κλυδωνισμούς της τουρκικής οικονομίας.
Ο Αγκμπάλ είναι πλέον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας μετά την καρατόμηση από τον Ερντογάν του Μουράτ Τσετίνκαγια, ενώ στη θέση του Αλμπαϊράκ τοποθετήθηκε ο Λουτφί Ελβάν, πρώην αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, υψηλόβαθμο στέλεχος του AKP και πρώην επικεφαλής της επιτροπής Προϋπολισμού της Βουλής. Όμως ο Ερντογάν, όπως σημειώνει ο Γκάρντνερ, έχει πλέον απαλλαγεί από σχεδόν οποιονδήποτε μπορεί να γνωρίζει ποια νήματα πρέπει να κινεί στην εγχώρια πολιτική, όπως οι συνιδρυτές του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή ο πρώην πρόεδρος της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο πρώην ΥΠ ΟΙΚ Αλί Μπαμπατζάν κι ο πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου. Κι έτσι ο Τούρκος πρόεδρος και το κόμματα κατέληξαν να εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τους βουλές των ακροδεξιών εθνικιστών λαϊκιστών, υπογραμμίζουν οι FT. Το AKP, ένα απ’ τα πιο επιτυχημένα κόμματα εξουσίας της σύγχρονης εποχής, αδειάζει από στελέχη κι η κατεπείγουσα αλλαγή από τον Ερντογάν του οικονομικού του επιτελείου φαίνεται δύσκολο να αναστρέψει την κατάσταση...