Ολοένα και πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις στη Γαλλία για μια πιθανή υποψηφιότητα στις προεδρικές του 2022 του δημοφιλούς πλην αμφιλεγόμενου τηλεοπτικού σχολιαστή Ερίκ Ζεμούρ, γνωστού για τις ακραίες συντηρητικές απόψεις του για τη μετανάστευση, τον σεξισμό, το Ισλάμ και τα θέματα φύλου, που βγαίνει από τα δεξιά στη Μαρίν Λεπέν.
«Ίσως πρέπει να περάσω στη δράση. Κάνω ολοένα και περισσότερες προτάσεις», είπε ο ίδιος σε βίντεο που κυκλοφόρησε προ ημερών στο YouTube. Η προοπτική μιας υποψηφιότητας του δημοσιογράφου της Figaro και σταρ του δελτίου ειδήσεων του δικτύου Cnews προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στη Λεπέν, που δήλωσε ότι μια τέτοια εξέλιξη απειλεί να αποδυναμώσει «το εθνικό στρατόπεδο» και «θα βοηθούσε τον Εμανουέλ Μακρόν να επικρατήσει». Η επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού έχει κάθε λόγο να ανησυχεί αφού ο Ζεμούρ φαίνεται να είναι το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε να διασπάσει την ψήφο στα δεξιά και τα ακροδεξιά και εκ των πραγμάτων να εμποδίσει την Λεπέν να φτάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών μαζί με τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ποιος είναι ο Ζεμούρ – Η εμπρηστική ρητορική και το μένος για τον Ερντογάν
Γόνος Εβραίων μεταναστών από την Αλγερία, ο Ζεμούρ γεννήθηκε το 1958 στο Montreuil, προάστιο του Παρισιού. Παρά την καταγωγή του, ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά της Γαλλίας, το ‘Le Nouvel Observateur’, τον παρουσίασε το 2014, ως έναν από τους τρεις «πιο ρατσιστές» και «αντισημίτες» ανθρώπους στη Γαλλία! Δημοσιογράφος που στην πορεία έγινε τηλεπερσόνα με δικές του εκπομπές, ο Ζεμούρ, τοποθετεί ιδεολογικά τον εαυτό του στη Δεξιά και αυτοπροσδιορίζεται ως «Γκολικός» ή «Βοναπαρτικός». Έχει κατά καιρούς ασκήσει έντονη κριτική στην μετανάστευση, το νεοφιλελευθερισμό, τον καπιταλισμό, τον φεμινισμό, την ‘gay ιδεολογία’ και στην υπερβολική ενοχή για τους διωγμούς των Εβραίων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Από τα πυρά του δεν έχει γλιτώσει ούτε ο Πάπας Φραγκίσκος, τον οποίο χαρακτήρισε «μετα-Χριστιανικό», που «βρίσκεται στη διαδικασία της μετατροπής της (καθολικής) Εκκλησίας σε μια απλή ΜΚΟ, κάτι μεταξύ ‘Greenpeace’ και ‘Terre d'ASILE’ (ΜΚΟ «για τα δικαιώματα των μεταναστών»)», επειδή στην επίσκεψή του το 2014 στο ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο ο Ποντίφικας παρέλειψε να επισκεφθεί το μεγάλο καθεδρικό ναό της πόλης και επειδή στην ομιλία του ενώπιον των Ευρωβουλευτών μίλησε για τις ρίζες της Ευρώπης χωρίς να καταστήσει σαφές «ότι είναι Χριστιανός».
Βέλη από τη φαρέτρα του εξαπολύει ο Ζεμούρ και κατά του Ερντογάν, με αφορμή τις κινήσεις της Τουρκίας στη Λιβύη, αλλά και την προσπάθειά της να εκμεταλλευτεί τις κοινότητες των μουσουλμάνων στη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες: «…Η Τουρκία του Ερντογάν δαπανά τεράστια ποσά για να διαβρώσει σχολεία, μέσα επικοινωνίας και μουσουλμανικές κοινότητες με αντιευρωπαϊκά συνθήματα και ισλαμικές φαντασιώσεις.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας αδίστακτος ισλαμιστής, αποφασισμένος να κάνει ό,τι μπορεί για τον εξισλαμισμό της Ευρώπης… Επίσης, οι Ευρωπαίοι, δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η παρουσία του στη Λιβύη και η στήριξη του καθεστώτος της Τρίπολης, ένα και μόνον στόχο έχει: τον απόλυτο έλεγχο της αφρικανικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Αυτό είναι το ατομικό του υπερόπλο και κάποιοι στην Ένωση περί άλλα τυρβάζουν», έχει πει.
Ο Ζεμούρ έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για την ρητορική μίσους και τα σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλιά του. Όσα λέει είναι μία ανθολογία σκληρής δεξιάς ρητορικής. Μόλις προ ημερών, π.χ. συνέκρινε τις θεραπείες καθυστέρησης της εφηβείας, που χορηγούνται σε διεμφυλικά παιδιά, με τα ιατρικά πειράματα των ναζί. Το ύφος του είναι έχει γίνει τόσο σκληρό που οι εκπομπές του μαγνητοσκοπούνται και ελέγχονται πριν βγουν στον αέρα.
Θα κάνει ο Ζεμούρ το «μεγάλο βήμα» ;
Για την ώρα, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για τον Ζεμούρ. Το 13% λένε ότι μπορεί να τον ψήφιζαν και μόλις το 4% θα το έκαναν σίγουρα. Με αυτές τις επιδόσεις δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει στον δεύτερο γύρο, αλλά ενδεχομένως θα μπορούσε να βγάλει εκτός «τελικού» τη Λεπέν, λόγος για τον οποίο η τελευταία αναγκάστηκε με βαριά καρδιά να αποτανθεί στον πατέρα της, Ζαν Μαρί Λεπέν σε μια προσπάθεια να μεταπείσει τον Ζεμούρ. Η ίδια είχε παραδεχτεί σε ιδιωτική συνομιλία ότι «ο Ζεμούρ με κάνει να φαίνομαι λογική», προσθέτοντας ότι «αυτός υποστηρίζει ότι υπάρχει σύγκρουση πολιτισμών, ενώ εγώ λέω ότι το Ισλάμ είναι συμβατό με τη Γαλλική Δημοκρατία».
Η εκτίμηση της Λεπέν ήταν ότι ο Ζεμούρ την σπρώχνει προς τα κεντροδεξιά. Κατά κάποιο τρόπο, η νίκη του Μακρόν στις εκλογές του 2017 έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι μπορεί να φτάσει κανένας μέχρι και το Προεδρικό Μέγαρο χωρίς να ανήκει σε κάποιο κόμμα, αλλά και χωρίς να διαθέτει ουσιαστικά εμπειρία από την πολιτική. Ο Ζεμούρ δεν έχει ούτε κόμμα ούτε καν την (περιορισμένη) εμπειρία του Μακρόν σε αξιώματα, οπότε επενδύει αλλού. Για την ώρα μοιάζει να χτίζει τη δική του βάση υποστηρικτών, η οποία θα είναι πολλαπλώς χρήσιμη ακόμη και αν δεν κάνει το μεγάλο βήμα προς τις κάλπες. Μια τέτοια βάση θα είναι χρήσιμος μοχλός, λέει το Politico, όταν ζητήματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια θα είναι κομβικής σημασίας για τους ψηφοφόρους.
Η «Γαλλική µελαγχολία» έγινε µπεστ σέλερ!
Θραύση έχει κάνει στη Γαλλία το βιβλίο του Ζεμούρ «Γαλλική μελαγχολία» που αποδίδει την «παρακµή» της χώρας στη Βρετανία και την επερχόµενη κατάρρευση, στον «πόλεµο» ανάµεσα στους χριστιανούς και τους µουσουλµάνους «βαρβάρους». «Η ελίτ επιβάλλει µια πολιτική ορθότητα, που ο κόσµος δεν µπορεί να τη δεχθεί». Ο αλγερινοεβραϊκής καταγωγής συγγραφέας υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι η µοίρα της Γαλλίας ήταν η δόξα, αλλά όλα πήγαν στραβά όταν ο Λουδοβίκος ΙΔ έχασε τον πόλεµο από τη Βρετανία. Με τη βρετανικής έµπνευσης εγκαθίδρυση του ελεύθερου εµπορίου και της κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας, άρχισε η γαλλική παρακµή. «Πιστεύω βαθύτατα ότι η Βρετανία προκάλεσε τους δυο παγκόσµιους πολέµους», γράφει σε κάποιο άλλο σηµείο. Μετά τη Βρετανία, ο άλλος «µεγάλος εχθρός» είναι οι µετανάστες. Ο Ζεµούρ νοσταλγεί τη Γαλλία του Ναπολέοντα και του Ντε Γκολ, των λευκών παιδιών που λέγονται Ζακ και Φρανσουά. Δηλώνει, επίσης, ότι τάσσεται κατά των αµβλώσεων, αλλά για διαφορετικούς λόγους από τους υπόλοιπους: «Εξαιτίας τους η Γαλλία έχει χάσει 7 εκατ. πολίτες».