Διακόπτοντας την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ο Πούτιν θα έχει συνέπειες παρόμοιες με τα εμπάργκο πετρελαίου του Κόλπου πριν από πέντε δεκαετίες -την απώλεια μεριδίου στην αγορά ενέργειας.
Η καταστροφή του ρωσικού στρατού στη βορειοανατολική Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες έχει κάνει πολλούς να ελπίζουν ότι ο ρους των πραγμάτων έχει αλλάξει αποφασιστικά κατά της Μόσχας.
Στον ενεργειακό πόλεμο, όμως, οι ταξιαρχίες του Βλαντίμιρ Πούτιν φαίνονται όντως σε καλύτερη κατάσταση. Η Ευρώπη πληρώνει πολύ περισσότερο από το κανονικό για τις προμήθειες φυσικού αερίου, θέτοντας το νόμισμά της σε πτώση και την οικονομία στα πρόθυρα της ύφεσης.
Αλλά, αν κοιτάξουμε πέρα από αυτόν τον χειμώνα, είναι πιθανό να δούμε πως η χρήση της ενέργειας ως όπλο από τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν, θα αποτύχει, υποστηρίζει ο αναλυτής του Bloomberg, David Fickling.
Εμπάργκο φυσικού αέριου: Όφελος για τον Πούτιν ή για τους ανταγωνιστές του;
Είναι δύσκολο να το θυμηθούμε τώρα, αλλά οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι από τα εμπάργκο πετρελαίου της δεκαετίας του 1970 δεν ήταν το Ριάντ ή η Τεχεράνη. Η παραγωγή πετρελαίου από χώρες της Μέσης Ανατολής μειώθηκε κατά περίπου 4,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως μεταξύ 1972 και 1982. Κατά ειρωνικό τρόπο, η Μόσχα ήταν ο μεγαλύτερος νικητής: η σοβιετική παραγωγή αυξήθηκε κατά 4,3 εκατομμύρια βαρέλια.
Διακόπτοντας σχεδόν όλη την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ο Πούτιν θα έχει, εγγυημένα, ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με αυτό του Κόλπου πριν από πέντε δεκαετίες -θα χάσει μερίδιο της αγοράς από εναλλακτικούς προμηθευτές και νέες πηγές ενέργειας.
Οι τρόποι με τους οποίους ο Πούτιν σπαταλά την ενεργειακή του κυριαρχία είναι το θέμα μιας συναρπαστικής συνέντευξης μεταξύ του ενεργειακού εμπειρογνώμονα του Πανεπιστημίου της Georgetown, Thane Gustafson, και του ρεπόρτερ του Bloomberg, Liam Denning.
Μακροπρόθεσμα, οι καταναλωτές των διάφορων εμπορευμάτων έχουν πάντα τη δυνατότητα υποκατάστασης, γεγονός που τα κράτη παραγωγής υδρογονανθράκων υποτιμούν διαρκώς κατά την προσπάθεια μόχλευσης των εξελίξεων.
Το τίμημα για την εργαλειοποίηση της ενέργειας είναι η ύφεση
Η Μόσχα δεν αντιμετωπίζει απλώς αντιπάλους με τη μορφή τεράστιων εξαγωγέων φυσικού αερίου από το Κατάρ και τις ΗΠΑ -προμήθειες που θα ρέουν ακόμα πιο γρήγορα μόλις αρχίσουν να ανοίγουν νέοι τερματικοί σταθμοί εισαγωγής-, αλλά αμφισβητείται επίσης και από πιο προσιτές εναλλακτικές λύσεις.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το υδρογόνο. Η διαθεσιμότητα του φθηνού φυσικού αερίου από τον αγωγό της Ρωσίας ήταν ένας λόγος για τον οποίο το πράσινο υδρογόνο φαινόταν απίθανο να εκτοπίσει το μεθάνιο στο ενεργειακό σύστημα της Ευρώπης -ακόμη και στη στοχευμένη τιμή του 1,80 ευρώ ανά κιλό έως το 2030 ή λίγο λιγότερο από 17 ευρώ τη μεγαβατώρα.
Σήμερα, έχουν περάσει περίπου 18 μήνες από τότε που είδαμε τόσο φθηνά συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου αναφοράς.
Η Μέση Ανατολή πλήρωσε το τίμημα για τη χρήση της ενέργειας ως όπλο στη δεκαετία του 1970 με τιμωρητικές υφέσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τις οποίες ακολούθησε ένας αγώνας πολλών δεκαετιών για να πάρει και πάλι το «πάνω χέρι».
Η Ρωσία αντιμετωπίζει την προοπτική μιας ακόμη πιο ηχηρής οικονομικής ήττας.