Η πολιτική βία στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ.
Το ερώτημα που πλανάται είναι αν αυτή η δολοφονία σηματοδοτεί ένα νέο κύμα πολιτικών επιθέσεων, αντίστοιχο με άλλες σκοτεινές περιόδους της αμερικανικής ιστορίας, ή αν η κοινωνία θα μπορέσει να αποτρέψει την καθιέρωση της βίας ως «κανονικότητα» στην πολιτική ζωή της χώρας, σύμφωνα με τον Economist.
Η Αμερική έχει μακρά παράδοση πολιτικής και κοινωνικής βίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως και στη δεκαετία του 1960, οι πολιτικές δολοφονίες και απόπειρες εναντίον ηγετών δεν ήταν σπάνιες. Οι δολοφονίες του Τζον και του Ρόμπερτ Κένεντι, όπως και η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ καθώς και η απόπειρα κατά του Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981και οι δύο απόπειρες δολοφονίας του Τζέραλντ Φορντ το 1975, συγκλόνισαν τη χώρα.
Οι ΗΠΑ μπροστά στον κίνδυνο της κανονικότητας της βίας
Σύμφωνα το σχόλιο του διεθνούς ΜΜΕ, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, η απειλή φάνηκε να μετατοπίζεται. Τα φώτα έπεσαν περισσότερο σε τρομοκρατικές επιθέσεις, είτε από εγχώριους εξτρεμιστές όπως ο Τίμοθι Μακβέι, ο οποίος ανατίναξε ένα ομοσπονδιακό κτίριο το 1995 στην Οκλαχόμα Σίτι, σκοτώνοντας περισσότερους από 150 ανθρώπους είτε από διεθνή δίκτυα μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Όμως η εικόνα αυτή αλλάζει ξανά τα τελευταία χρόνια, πολλαπλά περιστατικά υπενθυμίζουν ότι η πολιτική βία στο εσωτερικό παραμένει είναι εδώ.
Και ο πρόσφατος κατάλογος τέτοιων θλιβερών περιστατικών είναι πιο μακρύς απ' όσο νομίζουμε καθώς ο Economist υπενθυμίζει την απόπειρα εμπρησμού στο σπίτι του κυβερνήτη της Πενσυλβάνια Τζος Σαπίρο τον Απρίλιο, τη δολοφονία της πολιτειακής βουλευτού Μελίσα Χόρτμαν τον Ιούνιο, την εκτέλεση του CEO της United Healthcare, Μπράιαν Τόμσον, ακόμη και την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ πέρυσι σε προεκλογική συγκέντρωση. Και τώρα, η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, που σόκαρε τόσο τους υποστηρικτές όσο και τους επικριτές του και έγινε αντικείμενο συζήτησης παντού.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αμερικανική κοινωνία είναι η τάση να αποδέχεται τέτοια γεγονότα ως αναπόφευκτα. Όπως οι σχολικοί πυροβολισμοί θεωρήθηκαν σχεδόν «φυσικό φαινόμενο», έτσι και οι πολιτικές δολοφονίες κινδυνεύουν να περάσουν στη σφαίρα της κανονικότητας. Η ιδέα ότι «έτσι είναι τα πράγματα στην Αμερική» είναι ο πραγματικός κίνδυνος επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ σταυροδρόμι για το μέλλον
Ωστόσο οι ΗΠΑ βρίσκονται μπροστά σε τρεις πιθανές επιλογές:
Πρώτον, η αποδοχή της βίας ως κανονικότητας, με περισσότερους πολιτικούς νεκρούς ή τραυματίες.
Δεύτερον, μια αυταρχική απάντηση και μετατόπιση, με περιορισμό ελευθεριών στο όνομα της ασφάλειας.
Και τέλος μια συνειδητή επιλογή αποτροπής, μέσα από ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου, περιορισμό της ρητορικής μίσους και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Η δολοφονία του Κερκ όσο διχαστική κι αν ήταν η παρουσία του, αποτελεί υπενθύμιση ότι η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να μένει στον επίπεδο των ιδεών και ο Economist υπενθυμίζει ότι η δημοκρατία είναι ένας μηχανισμός διαχείρισης των συγκρούσεων. Για να λειτουργήσει απαιτεί όχι μόνο ενσυναίσθηση αλλά και αυτογνωσία. Η ιδέα ότι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι είναι οι θανάσιμοι εχθροί μας δεν πρέπει να γίνει πραγματικότητα προειδοποιεί χαρακτηριστικά.