Ένας Ιάπωνας έχει καταφέρει να πληρώνεται για να μην κάνει απολύτως τίποτα και αυτή είναι η δουλειά του.
Ο Μοριμότο κάνει αυτό που κάποιοι θα έβλεπαν ως ονειρεμένη δουλειά. Δηλαδή πληρώνεται βασικά για να μην κάνει σχεδόν τίποτα.
Και αυτή η εντυπωσιακή δουλειά είναι που βρήκε ο 38χρονος κάτοικος του Τόκιο. Πολύ απλά πρέπει να συνοδεύει έναν πελάτη στη βόλτα του, στον καφέ του και όπου αλλού.
Ο 38χρονος κάτοικος του Τόκιο χρεώνει 10.000 γεν (71 $) ανά κράτηση για να συνοδεύσει τους πελάτες και απλώς υπάρχει ως σύντροφος.
Ένας Ιάπωνας πληρώνεται για να μην κάνει τίποτα
«Η δουλειά μου είναι να βρίσκομαι όπου θέλουν οι πελάτες μου και να μην κάνω τίποτα συγκεκριμένο»
Εκπληρώνει αυτή την επιθυμία που πολλές φορές έχουμε με πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους στη ζωή μας, να έχουμε τη δυνατότητα να μη μιλάμε μεταξύ μας και να μη νιώθουμε άβολα γι' αυτό. Αυτό κάνει ο Μιραμότο, που αναλαμβάνει να συντροφεύει ανθρώπους χωρίς απαραίτητα να μιλάνε ή να πρέπει να προχωρούν σε συζητήσεις για να αποφεύγεται η άβολη σιωπή. Ο Μιραμότο ενοικιάζεται για να είναι ο δικός σου άνθρωπος.
«Βασικά, νοικιάζομαι. Η δουλειά μου είναι να βρίσκομαι όπου θέλουν οι πελάτες μου και να μην κάνω τίποτα συγκεκριμένο» είπε ο Mοριμότο στο Reuters, προσθέτοντας ότι είχε πραγματοποιήσει περίπου 4.000 συναντήσεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
O 38χρονος Ιάπωνας έχει το παρουσιαστικό ενός μέσου ανθρώπου. Μπορεί πλέον όμως να υπερηφανεύεται για τους σχεδόν 250.000 ακολούθους του στο Twitter, όπου βρίσκει τους περισσότερους από τους πελάτες του. Περίπου το ένα τέταρτο από αυτούς είναι μάλιστα τακτικοί πελάτες, συμπεριλαμβανομένου ενός που τον έχει προσλάβει 270 φορές.
Η δουλειά του τον οδήγησε σε ένα πάρκο με ένα άτομο που ήθελε να παίξει σε μια τραμπάλα.
Το να μην κάνεις τίποτα σημαίνει ότι ο Μοριμότο δεν θα κάνει τίποτα. Είναι τόσο απλό.
Έχει απορρίψει προσφορές να μετακινήσει ένα ψυγείο και να πάει στην Καμπότζη και δεν δέχεται κανένα αίτημα σεξουαλικής φύσης.
Την περασμένη εβδομάδα ο Μοριμότο κάθισε απέναντι από την Αρούνα Τσίντα, μια 27χρονη αναλύτρια δεδομένων ντυμένη με ένα σάρι, κάνοντας μια σποραδική συζήτηση για τσάι και κέικ.
Η Τσίντα ήθελε να φορέσει το ινδικό ένδυμα δημοσίως, αλλά ανησυχούσε ότι μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση τους φίλους της. Έτσι, στράφηκε στο Μοριμότο για συντροφιά. «Με τους φίλους μου νιώθω ότι πρέπει να τους διασκεδάσω, αλλά με τον "ενοικιαστή" δεν νιώθω την ανάγκη να είμαι φλύαρη», είπε.
Κάνει τη δουλειά που του ταιριάζει
Πριν ο Μοριμότο βρει την αληθινή του κλήση, εργαζόταν σε μια εκδοτική εταιρεία και συχνά τον επέπλητταν επειδή «δεν έκανε τίποτα».
«Άρχισα να αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν παρείχα την ικανότητά του να "μην κάνω τίποτα" ως υπηρεσία στους πελάτες», είπε.
Η επιχείρηση συντροφιάς είναι πλέον η μοναδική πηγή εισοδήματος Μοριμότο, με την οποία συντηρεί τη γυναίκα και το παιδί του. Αν και αρνήθηκε να αποκαλύψει πόσα βγάζει, είπε ότι βλέπει περίπου έναν ή δύο πελάτες την ημέρα. Πριν από την πανδημία, ήταν τρεις ή τέσσερις την ημέρα.
Καθώς πέρασε μια Τετάρτη χωρίς να κάνει τίποτα αξιοσημείωτο στο Τόκιο, ο Μοριμότο σκέφτηκε την περίεργη φύση της δουλειάς του και φάνηκε να αμφισβητεί μια κοινωνία που εκτιμά την παραγωγικότητα και χλευάζει την αχρηστία.
«Οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι το "να μην κάνω τίποτα" είναι πολύτιμο επειδή είναι χρήσιμο (για άλλους)… Αλλά είναι καλό να μην κάνουμε τίποτα. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να είναι χρήσιμοι με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο», είπε.