Το καλύτερο φαγητό της Ελλάδας είναι το κουνέλι στιφάδο, ισχυρίζεται μια δημοσιογράφος της Guardian και εξηγεί το γιατί.
Η Σούζαν Σμάιλι επισκέφθηκε πρόσφατα την χώρας μας και βρέθηκε στην Ζάκυνθο όπου και δοκίμασε για πρώτη φορά στην ζωή της στιφάδο. Και να πως περιγράφει την εμπειρία της:
«Το καλύτερο γεύμα που είχα ποτέ στην Ελλάδα δεν ήταν δικό μου. Ήταν του φίλου μου, του Νικ. Δοκίμασα μια μπουκιά και άφησα το δικό μου για το kouneli stifado (όπως το γράφει) – κουνέλι στιφάδο, ένα απλοϊκό κλασικό ελληνικό πιάτο που ήταν πιθανώς ένα δώρο από τους Ενετούς.
Και μπορεί να θεωρούμε πως ο άνηθος, η ρίγανη και το θυμάρι είναι ελληνικές γεύσεις, αλλά αυτό το πιάτο, όπως και άλλα, χρησιμοποιούν εξωτικά μπαχαρικά – κανέλα, μπαχάρι, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλα.
Ταξίδεψα για την Ελλάδα. Είμαι ακόμη εδώ καθώς το φθινόπωρο δίνει την θέση του στον χειμώνα, όπου το αρωματικό στιφάδο παίρνει κεντρική θέση στα τραπέζια. Τα απαλά ζεστά μπαχαρικά και η ισορροπία των γλυκών και ξινών, το καθιστούν ένα αγαπημένοι οικογενειακό Κυριακάτικο γεύμα, ένα comfort φαγητό που κερδίζει όλα τα υπόλοιπα. Αυτές οι γεύσεις θα μου θυμίζουν για πάντα την Ελλάδα και ιδιαίτερα την Ελλάδα το χειμώνα.
«Το στιφάδο κατέλαβε εντελώς τις αισθήσεις μου»
Τούτου λεχθέντος, αυτή η αξέχαστη εκδοχή είναι επίσης ένα τέλειο καλοκαιρινό δείπνο, με πατάτες τηγανιτές με ρίγανη σε μια μικρή ταβέρνα στην πόλη της Ζακύνθου. Το στιφάδο δεν εμφανίζεται συχνά στα τουριστικά εστιατόρια – χρειάζεται χρόνος για να μαγειρευτεί καλά – αλλά ο «Ζωχιός» φροντίζει για τους τακτικούς και λίγους τυχερούς τουρίστες που θέλουν να το δοκιμάσουν. Ο Κώστας, ο σεφ, ένας γενειοφόρος άνδρας, κάθισε μαζί μας μετά το σερβίρισμα και προσπάθησα να τον κάνω να μου αποκαλύψει το μυστικό της συνταγής.
Όλα τα φαγητά του ήταν υπέροχα, αλλά αυτό το στιφάδο κατέλαβε εντελώς τις αισθήσεις μου. Έστειλα στους φίλους μου μια θολή φωτογραφία του πιάτου μου – μισοφαγωμένο – διακηρύσσοντας πως βρήκα το καλύτερο φαγητό στην Ελλάδα.
Όπως με πολλά ελληνικά κλασικά πιάτα, κάθε περιοχή και κάθε οικογένεια έχει το δικό της στιφάδο (μπορεί να φτιαχτεί επίσης με χταπόδια στα ψαροχώρια ενώ υπάρχουν ακόμη και χορτοφαγικές εκδοχές, όπως με μανιτάρια) και όλοι έχουν την δική τους άποψη για το πώς πρέπει να μαγειρεύεται ενώ δεν διαπραγματεύονται καν για τα συστατικά του.
«Η τελειότητα!»
Κρεμμύδια, αλλά τι είδους; Κρασί, αλλά πόσο γλυκό; Σίγουρα ντομάτες, αλλά οι ντομάτες δεν πρέπει να υπερέχουν.
Είναι άσκοπο να προσπαθείς να βρεις την απόλυτη εκδοχή, αλλά σε γενική συμφωνία, όλο και πιο σπάνιο στα μενού, το κουνέλι υπάρχει σίγουρα.
Όσο για το πιάτο που έφαγα εγώ; Το κουνέλι του Κώστα, μαγειρεμένο αργά, ήταν τόσο μαλακό που διαλυόταν. Η πλούσια σάλτσα – όχι υπερβολική – ήταν λεία χάρη στο ελαιόλαδο, ζεστή εξαιτίας των μπαχαρικών και με ένα πιο σκούρο χρώμα που προήλθε από το κρέας που είχε μαριναριστεί σε ξύδι όλη την νύχτα για να το μαλακώσει. Ντομάτες, μπαχαρικά, σκόρδο, κρεμμύδι, κρασί, πολύς χρόνος. Η Τελειότητα!
Είναι το πιάτο που θα λαχταρώ όταν ταξιδεύω σε ξένα λιμάνια».