Τα δελφίνια είναι πολύ πιο ομαδικά, κοινωνικά και συνεργατικά από όσο φανταζόμασταν, ειδικά εάν πρόκειται να βρουν... συντρόφους.
Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, τα θηλαστικά αυτά δημιουργούν κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς με προοπτική δεκαετίας, και ειδικά τα αρσενικά μπορεί να συνεργάζονται μεταξύ τους για την ανεύρεση συντρόφου.
«Αυτά τα δελφίνια έχουν μακροπρόθεσμες, σταθερές και ομαδικές συμμαχίες» είπε ο Δρ Richard Connor, οικολόγος συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Dartmouth και ένας από τους κύριους συγγραφείς της εργασίας. «Αλλά πριν από τη μελέτη μας, θεωρήθηκε ότι οι συνεργατικές συμμαχίες μεταξύ ομάδων ήταν μοναδικές για τους ανθρώπους».
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν τη Δευτέρα στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, φαίνεται να υποστηρίζουν την υπόθεση του «κοινωνικού εγκεφάλου»: Ο εγκέφαλος των θηλαστικών εξελίχθηκε ώστε να είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος για ζώα που αξιοποιούν τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις και τα δίκτυά τους. Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα δύο ζώα με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο σε σχέση με το μέγεθος του σώματος. «Δεν είναι τυχαίο», είπε ο Κόνορ.
Η ομάδα ερευνητών του Connor συνέλεξε δεδομένα μεταξύ 2001-2006, πραγματοποιώντας εντατικές έρευνες με σκάφη στο Shark Bay της Δυτικής Αυστραλίας. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα δελφίνια βλέποντάς τα και ακούγοντάς τα, χρησιμοποιώντας τα μοναδικά τους σφυρίγματα αναγνώρισης για να τα ξεχωρίσουν.
Η μελέτη των επιστημόνων για τα δελφίνια
Παρατήρησαν 202 ρινοδέλφινα του Ινδο-Ειρηνικού (Tursiops aduncus), ακόμη και κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής του ζευγαρώματος μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου.
Πίσω στο εργαστήριο, εξέτασαν δεδομένα που εστιάζουν σε 121 από αυτά τα ενήλικα αρσενικά δελφίνια για να παρατηρήσουν μοτίβα στα κοινωνικά τους δίκτυα. Και για την επόμενη δεκαετία συνέχισαν να αναλύουν τις συμμαχίες των ζώων.
Όπως συμπέραναν, οι κοινωνικές δομές των δελφινιών είναι ρευστές και πολύπλοκες. Οι ερευνητές βρήκαν συμμαχίες μεταξύ δύο ή τριών αρσενικών δελφινιών, σαν τους καλύτερους φίλους. Στη συνέχεια, οι ομάδες επεκτάθηκαν σε έως και 14 μέλη. Μαζί, βοήθησαν ο ένας τον άλλον να βρει θηλυκά για κοπάδια και ζευγάρωμα, και βοηθούσαν ακόμη στο να κλέψουν θηλυκά από άλλα δελφίνια, καθώς και να αμυνθούν ενάντια σε κάθε απόπειρα «κλοπής» από τους αντιπάλους.
«Αυτό που μπορεί να συμβεί σε ένα αρσενικό που ''πολιορκεί'' ένα θηλυκό είναι να έρθει κάποιος άλλος να το διεκδικήσει. Τότε, τα άλλα αρσενικά στην ομάδα του και η συμμαχία δεύτερου επιπέδου έρχονται να το βοηθήσουν» είπε η Δρ Stephanie King, καθηγήτρια Συμπεριφοράς Ζώων στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. «Αυτά τα αρσενικά έχουν μια πολύ-πολύ ξεκάθαρη ιδέα για το ποιος είναι στην ομάδα τους».
Αυτές οι ομάδες μπορούν να διαρκέσουν για δεκαετίες και σχηματίζονται όταν τα δελφίνια είναι ακόμα μικρά, αν και δεν έχουν την τάση να καρπώνονται τα οφέλη της πατρότητας μέχρι τα μέσα της εφηβείας τους, είπε ο King. «Είναι μια σημαντική επένδυση που ξεκινά όταν είναι πολύ νέα και αυτές οι σχέσεις μπορούν να διαρκέσουν όλη τους τη ζωή».
Μερικές φορές, ειδικά όταν ομάδες δελφινιών αισθάνονται ότι υπάρχει κίνδυνος για τον εαυτό τους, δύο συμμαχίες δεύτερης τάξης θα ενωθούν επίσης για να σχηματίσουν μια μεγαλύτερη ομάδα. Ως αποτέλεσμα, μεταξύ των δελφινιών που παρατήρησαν οι επιστήμονες, κάθε αρσενικό ήταν άμεσα συνδεδεμένο με 22 έως 50 άλλα δελφίνια.
Όσο πιο βαθιές οι σχέσεις των αρσενικών τόσο πιο εύκολα βρίσκουν θηλυκά
Οι παρατηρήσεις των ερευνητών δείχνουν ότι σε αυτές τις ομάδες όσο πιο στενή είναι η σχέση -και όσο ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί μεταξύ των δελφινιών- τόσο μεγαλύτερη επιτυχία έχουν να προσελκύουν τα θηλυκά.
Είναι οι σχέσεις συνεργασίας τους -και όχι το μέγεθος της συμμαχίας- που δίνουν στα αρσενικά μεγαλύτερη επιτυχία στην αναπαραγωγή, είπε ο Κινγκ.
Είναι ήδη ευρέως γνωστό ότι τα δελφίνια είναι άκρως κοινωνικά και συνεργάσιμα, καθώς και ότι είναι εξαιρετικά καλά στην προσαρμογή και τη διδασκαλία της συμπεριφοράς ειδικά στο περιβάλλον τους, δήλωσε η Stephanie Venn-Watson, πρώην διευθύντρια Μεταφραστικής Ιατρικής και Έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Θαλάσσιων Θηλαστικών στο Σαν Ντιέγκο, Καλιφόρνια, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Δεν θα απέκλειε κανείς την πιθανότητα άλλα κητώδη να αναπτύξουν παρόμοιες συμμαχίες», είπε ο Venn-Watson. «Αυτές οι σύνθετες συμπεριφορές πιθανότατα θα περιοριστούν σε θηλαστικά με μεγάλο εγκέφαλο».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό είναι το μόνο μη ανθρώπινο παράδειγμα αυτού του είδους στρατηγικών, πολυεπίπεδων συμμαχιών που έχει παρατηρηθεί. Αλλά αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν επίσης τις γνωστικές απαιτήσεις που αντιμετωπίζουν αυτά τα ζώα, υποδηλώνοντας ότι ο μεγάλος εγκέφαλος των δελφινιών τα βοηθά να παρακολουθούν τις διαφορετικές σχέσεις, είπε ο Connor.
«Θα έλεγα ότι τα δελφίνια και οι άνθρωποι έχουν συγκλίνει στην εξέλιξη των συμμαχιών μεταξύ ομάδων -ένα απίστευτα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα», είπε ο Connor. «Και είναι εκπληκτικό, γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί από τα δελφίνια»!