Το απρόβλεπτο, όταν επαναλαμβάνεται συχνά, γίνεται κανονικό. Οι συνεχείς ανατροπές στις θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με την πολιτική του για την Ουκρανία έχει φτάσει στο σημείο να μοιάζει με μια νέα κανονικότητα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος υποστήριξε ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακαταλάβει όλα τα κατεχόμενα εδάφη λόγω των όπλων που προμηθεύει το ΝΑΤΟ, του ηθικού της, αλλά και της οικονομικής αδυναμίας της Ρωσίας. Σύμφωνα με ανάλυση του CNN, όλα αυτά γίνονται από έναν άνθρωπο που κάποτε είχε δηλώσει ότι η Ουκρανία θα πρέπει να παραχωρήσει εδάφη στον επιτιθέμενο και που είχε στρώσει κόκκινο χαλί για τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν.
Αυτές οι ανατροπές της πολιτικής Τραμπ, αν και αρχικά μπορεί να φαίνονται σοκαριστικές, σήμερα μοιάζουν καθημερινές. Αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο σκηνικό στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που έρχεται από την πιο ισχυρή φωνή στη Δύση, σε ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πολεμικά μέτωπα των τελευταίων δεκαετιών, είναι πλέον κοινό φαινόμενο.
Τι σημαίνει η τελευταία στροφή του Τραμπ για την Ουκρανία;
Αν και δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα γίνει στη συνέχεια, η δήλωση του Τραμπ, παρά την ασάφεια και τις συχνές ανατροπές του, έχει και θετικά σημεία για την Ουκρανία. Η υποστήριξή του προς την Ουκρανία τονίζει την «αντίσταση» των Ουκρανών και υποστηρίζει τις πιο ακραίες θέσεις της κυβέρνησης Ζελένσκι για την ανακατάληψη όλων των κατεχόμενων εδαφών.
Ωστόσο, η νέα θέση του Τραμπ έρχεται με μια σοβαρή επιφύλαξη: Δεν θέλει τον πόλεμο να τελειώσει άμεσα. Αντίθετα, προτείνει ότι η σύγκρουση θα μπορούσε να συνεχιστεί μέχρι η Ουκρανία να ανακτήσει όλη την κατεχόμενη από τη Ρωσία περιοχή, κάτι που φαίνεται μάλλον αδύνατο, δεδομένων των αργών και επίπονων αντεπιθέσεων της Ουκρανίας.
Όπως αναφέρει στην ανάλυσή του το CNN, ο Τραμπ φαίνεται να αγνοεί τη δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει το Κίεβο, όπως τις σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και τις περιορισμένες προόδους του ουκρανικού στρατού. Η νέα του θέση μπορεί να ενισχύσει το ηθικό της Ουκρανίας, αλλά και να την οδηγήσει σε μια αδιέξοδη στρατηγική, με υπερβολικές απαιτήσεις για την ανακατάληψη εδαφών που είναι δύσκολο να ανακτηθούν.
Έχει οικονομική αδυναμία η Ρωσία;
Ο Τραμπ, αναφερόμενος στην οικονομική αδυναμία της Ρωσίας, παραμένει επικριτικός απέναντι στη Μόσχα, υποστηρίζοντας ότι η χώρα του Πούτιν αδυνατεί να συνεχίσει τον πόλεμο λόγω των οικονομικών της δυσχερειών. Ωστόσο, αυτή η θέση στηρίζεται σε έναν ασταθή και αβέβαιο παράγοντα: Στην εκτίμηση ότι η Ρωσία θα υποχωρήσει λόγω των οικονομικών πιέσεων, κάτι που δεν φαίνεται να έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Η Ρωσία, κάτω από την ηγεσία του Πούτιν, φαίνεται αποφασισμένη να αντέξει τις οικονομικές συνέπειες, ακόμα και αν αυτές περιλαμβάνουν σοβαρές ελλείψεις καυσίμων και πληθωριστικά φαινόμενα.
Ο Πούτιν, άλλωστε, διαχειρίζεται αυτόν τον πόλεμο ως υπαρξιακή μάχη για το καθεστώς του και, ακόμα και αν η οικονομία της Ρωσίας υφίσταται πλήγματα, το Κρεμλίνο είναι σε θέση να αντέξει για μεγάλο διάστημα, ενδεχομένως με τη βοήθεια της Κίνας.
Προβληματισμός στην Ευρώπη για την πολιτική αστάθεια του Τραμπ σχετικά με την Ουκρανία
Η πολιτική αστάθεια του Τραμπ, ο οποίος, ενώ αναφέρει ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακαταλάβει εδάφη, επίσης δηλώνει ότι θα αφήσει το NATO να αποφασίσει τι θα κάνει με τα όπλα, δεν προσφέρει μια σαφή κατεύθυνση για τη Δύση. Αυτή η αβεβαιότητα δεν επιτρέπει στους συμμάχους να προχωρήσουν με σαφή στρατηγική και τους αφήνει σε μια κατάσταση αναμονής.
Η στάση του Τραμπ προκαλεί αμηχανία και στους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ, οι οποίοι πασχίζουν να κατανοήσουν πώς να ερμηνεύσουν την αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής σε μια κρίσιμη στιγμή για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Ο Τραμπ αδυνατεί να προσφέρει μια σταθερή και μακροπρόθεσμη στρατηγική για το Ουκρανικό
Η ασυνεπής εξωτερική πολιτική του Τραμπ, αν και συχνά προκαλεί απορίες, φαίνεται να έχει καταστεί μέρος της πολιτικής πραγματικότητας για την Ουκρανία και τη Ρωσία. Η Δύση, και ειδικότερα οι ΗΠΑ, βρίσκονται σε μια συνεχιζόμενη διαδικασία επαναπροσδιορισμού, με τον Τραμπ να παραμένει στο επίκεντρο της συζήτησης, παρά την αδυναμία του να προσφέρει μια σταθερή και μακροπρόθεσμη στρατηγική για την επίλυση της σύγκρουσης. Το ερώτημα παραμένει: Θα συνεχίσει αυτή η πολιτική αστάθεια ή θα υπάρξει κάποια στιγμή μια νέα στρατηγική συνεννόηση;