Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πανηγυρίζει τη μεγαλύτερη εμπορική νίκη του μετά τις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις με την Κίνα.
Η δασμολογική προσέγγιση του Τραμπ, που προκάλεσε σοκ και δέος, απειλούσε να προκαλέσει ρήξη στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και να οδηγήσει την αμερικανική οικονομία σε ύφεση.
Όπως σημειώνει το CNN σε ανάλυσή του, ο Αμερικανός πρόεδρος κατάλαβε ότι έπρεπε να πετύχει μια μεγάλη διπλωματική και εμπορική νίκη στις συνομιλίες με το Πεκίνο στη Γενεύη, και φαίνεται να το πέτυχε.
Η εμπορική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίστηκε από σκληρότητα, αιφνιδιαστικές κινήσεις και διαρκείς μεταβολές στρατηγικής. Με αιχμή του δόρατος τους υψηλούς δασμούς και το δόγμα της «στρατηγικής αβεβαιότητας», η διοίκησή του επιδίωξε να ασκήσει πίεση στην Κίνα, αλλά και σε άλλους εμπορικούς εταίρους, με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση των όρων εμπορίου υπέρ των ΗΠΑ.
Η αρχική στρατηγική του Τραμπ δημιούργησε αναταράξεις στις παγκόσμιες αγορές, φόβους για ύφεση και ανησυχία για τυχόν ελλείψεις σε προϊόντα.
Παρά τις αρχικές δηλώσεις για αμετακίνητες θέσεις, η πίεση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τους επιχειρηματικούς κύκλους και τις εφοδιαστικές αλυσίδες οδήγησε τελικά σε μια εντυπωσιακή αποκλιμάκωση με την Κίνα, επισημαίνει το αμερικανικό μέσο ενημέρωσης.
Η απόφαση για αμοιβαία μείωση των δασμών κατά 115 ποσοστιαίες μονάδες αποτέλεσε τη σημαντικότερη εξέλιξη σε μια κατά τα άλλα μαξιμαλιστική πολιτική, η οποία είχε φτάσει στα όριά της.
Ο Τραμπ έστειλε τους καλύτερους στη Γενεύη
Στην πράξη, η στροφή αυτή δεν έγινε τυχαία. Ο Τραμπ απέστειλε στη Γενεύη μια ομάδα σοβαρών και έμπειρων διαπραγματευτών, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ και τον εμπορικό αντιπρόσωπο Τζέιμσον Γκριρ. Η παρουσία αυτών των προσώπων έδωσε αξιοπιστία στις συνομιλίες και δημιούργησε γόνιμο έδαφος για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.
Οι συνομιλίες δεν αφορούσαν μόνο την Κίνα, καθώς η προσέγγιση του Τραμπ περιλάμβανε και άλλες χώρες, με πρότυπο την πρόσφατη εμπορική συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ιδέα του Τραμπ ήταν ξεκάθαρη: να κρατήσει υψηλούς δασμούς ώστε να έχει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, προσφέροντας ταυτόχρονα «διεξόδους» μέσω ταχέων διμερών συμφωνιών.
Αν και η στρατηγική του κατηγορήθηκε ως χαοτική, οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι βασιζόταν σε θεωρίες παιγνίων και στη δημιουργία ελεγχόμενης αβεβαιότητας, που θα ανάγκαζε τους εμπορικούς εταίρους να επιστρέψουν στο τραπέζι με ουσιαστικές προτάσεις.
Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν ότι οι εταίροι των ΗΠΑ άρχισαν να αποδέχονται -ή να ανέχονται- το νέο καθεστώς δασμών, με το 10% να θεωρείται πλέον ως δεδομένο. Ορισμένοι μάλιστα διπλωμάτες παραδέχονταν ότι ήταν πρόθυμοι να διαπραγματευτούν κάτω από αυτούς τους όρους, παρά την αρχική τους αντίδραση. Αυτό αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο για το πού κατέληξε η παγκόσμια εμπορική πολιτική μετά την πρώτη θητεία Τραμπ.
Τελικά, έκανε πίσω και η Κίνα
Η ίδια η Κίνα, αν και σκληρός διαπραγματευτής, έδειξε σημάδια ευελιξίας, κατανοώντας τις εσωτερικές πολιτικές πιέσεις και οικονομικές ανησυχίες στις ΗΠΑ.
Η αποκλιμάκωση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου ανακούφισε τις διεθνείς αγορές και έδωσε την εντύπωση ότι η παγκόσμια οικονομία απέφυγε προς το παρόν τον «γκρεμό».
Ωστόσο, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Η βιωσιμότητα των συμφωνιών αυτών, η αληθινή πρόθεση για πλήρη διευθέτηση και η προθυμία των μερών να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους θα φανούν στους επόμενους μήνες.
Προς το παρόν, πάντως, ο Τραμπ μπορεί να υποστηρίξει ότι πέτυχε μια σημαντική εμπορική νίκη, έστω κι αν ο δρόμος μέχρι εκεί ήταν γεμάτος κινδύνους και παλινωδίες.
Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Οι άνθρωποι δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το εμπόριο με τον τρόπο που το χρησιμοποιώ εγώ».
Με άλλα λόγια, ο Τραμπ μετέτρεψε το εμπόριο σε διαπραγματευτικό όπλο και επιδίωξε να το επιβάλει ως τον κεντρικό άξονα της εξωτερικής του πολιτικής.