Οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν γλείφουν τις πληγές τους μετά το ιστορικό στραπάτσο στις εκλογές στη Βρετανία, το χειρότερο αποτέλεσμά τους εδώ και δεκαετίες, με απώλειες δεκάδων προπυργίων τους που πέρασαν έπειτα από πολλά χρόνια στα χέρια των Τόρηδων του Μπόρις Τζόνσον.
Ο Κόρμπιν δήλωσε τα ξημερώματα πως θα συνεχίσει να ηγείται για ένα χρονικό διάστημα του κόμματος, αλλά δεν θα ηγηθεί των Εργατικών στις επόμενες εκλογές -δηλώσεις που δείχνουν ότι ο ίδιος και το περιβάλλον του θα προσπαθήσουν να ελέγξουν την κατεύθυνση που θα πάρει το κόμμα. Όμως η οργή στο κόμμα είναι τόσο μεγάλη μετά την ήττα, που δεν αποκλείεται οι επικριτές του να προσπαθήσουν να τον αποπέμψουν πολύ νωρίτερα.
Ποιοι ήταν όμως οι λόγοι που οδήγησαν σε τέτοιας έκτασης ήττα τους Εργατικούς;
Τα αριστερά σχέδια του Τζέρεμι Κόρμπιν
Ο συνδυασμός λαϊκισμού - σοσιαλισμού του Τζέρεμι Κόρμπιν δεν βρήκε απήχηση στο εκλογικό σώμα, ακόμη και σε μια χώρα κουρασμένη από τη λιτότητα, με μεγάλη ανασφάλεια για τις θέσεις εργασίας και την πρόσβαση σε υπηρεσίες, όπως στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Οι ψηφοφόροι προτίμησαν ένα σίγουρο Brexit παρά τη σοσιαλιστική ατζέντα των Εργατικών, που προέβλεπε -μεταξύ άλλων- κρατικοποιήσεις όχι μόνον στους σιδηροδρόμους, αλλά και στις εταιρείες ενέργειας και υδάτων. Για τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές ο περιορισμός της οικονομικής ελευθερίας ήταν πολύ υψηλό τίμημα για την προοπτική μιας στενότερης συνεργασίας της Βρετανίας με την ΕΕ.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο Κόρμπιν έκανε σχέδια για αυξήσεις φόρων -μεταξύ άλλων και του εταιρικού- καθώς και μια ανακατανομή των μετοχών επιχειρήσεων εις βάρος των υφιστάμενων μετόχων. Για πολλούς στον χώρο της οικονομίας, ως εκ τούτου, μια κυβέρνηση των Εργατικών υπό τον Κόρμπιν ήταν σαφώς χειρότερο σενάριο από ένα σκληρό Brexit.
Κόρμπιν: Ο λιγότερο δημοφιλής ηγέτης αντιπολίτευσης εδώ και δεκαετίες
Ο Κόρμπιν ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία με τα ποσοστά της δημοτικότητάς του σε ιστορικά χαμηλά. Ουδείς άλλος ηγέτης αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε τόσο χαμηλά ποσοστά αποδοχής από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ipsos Mori. Η υποστήριξή του παλαιότερα προς τους Ιρλανδούς Ρεπουμπλικανούς προκαλούσε ρίγη ανατριχίλας στους μεγαλύτερους σε ηλικία οπαδούς των Εργατικών.
Αρνητικό ρόλο, ειδικά στις εκλογικές περιφέρειες του Λονδίνου, έπαιξαν και οι τάσεις αντισημιτισμού στο κόμμα και το γεγονός ότι ο Κόρμπιν δεν έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη, με πολλούς υποψηφίους βουλευτές των Εργατικών να αποδίδουν στον ηγέτη τους την ευθύνη για τις αποτυχίες τους.
H ασαφής στάση του Κόρμπιν αναφορικά με το Brexit
Ο Κόρμπιν και οι περί αυτόν υποστήριξαν ότι το Brexit επισκίασε τη ριζοσπαστική, μεταρρυθμιστική τους ατζέντα, όμως άλλα ηγετικά στελέχη τον κατηγορούν ότι η προσέγγισή του στο θέμα αυτό ήταν εξαιρετικά ασαφής. Στο κόμμα επικρατούσε διχασμός αναφορικά με την πρόθεση του Κόρμπιν να επαναδιαπραγματευτεί εντός τριμήνου με την ΕΕ τη συμφωνία για το Brexit και να τη θέσει σε δημοψήφισμα σε έξι μήνες, χωρίς ο ίδιος να παίρνει θέση. Και οι οπαδοί τους, ειδικά στα προπύργια των Εργατικών, απογοητεύτηκαν με τη στάση του κόμματος που αγνόησε τις επιθυμίες 17,4 εκατ. ψηφοφόρων.
Η κατάρρευση του «Κόκκινου Τείχους»
Οι Συντηρητικοί αλλά και το Κόμμα του Brexit του Νάιτζελ Φάρατζ έλεγαν στη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας ότι οι Εργατικοί θεωρούσαν δεδομένη την παραδοσιακή τους βάση των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και ότι θα διαψευσθούν στην κάλπη, όπως και έγινε. Παρά τις υποσχέσεις του Κόρμπιν να φορολογήσει βαριά τους εκατομμυριούχους για να χρηματοδοτήσει επενδύσεις στις δημόσιες υπηρεσίες που θα βελτίωναν τη ζωή εκείνων με τα χαμηλότερα εισοδήματα, οι Εργατικοί δεν κατάφεραν να πείσουν τους ψηφοφόρους στις εκλογικές περιφέρειες στα Μίντλαντς, στη Βόρεια Αγγλία και στην Ουαλία, το αποκαλούμενο «Κόκκινο Τείχος», με αποτέλεσμα τα προπύργιά τους να περάσουν στα χέρια των αντιπάλων. Πολλοί κατηγορούν τον Κόρμπιν ότι ως Λονδρέζος της μεσαίας τάξης αδυνατούσε να αφουγκραστεί τις ανησυχίες κοινοτήτων της εργατικής τάξης, παρά τις ακραίες για πολλούς αριστερές πολιτικές του.