Τους κινδύνους στην παγκόσμια πολιτική, λόγω των στρατιωτικών δεσμεύσεων Ευρώπης και ΗΠΑ στην Ουκρανία, πρέπει να αναγνωρίσουμε γρήγορα, χωρίς αυταπάτες ή ευφημισμούς, επισημαίνει το πρακτορείο Bloomberg.
Παρά τον σχεδόν έναν χρόνο σκληρών οικονομικών κυρώσεων και σοβαρών αποτυχιών στο πεδίο της μάχης, η Ρωσία δεν φαίνεται έτοιμη να διαπραγματευθεί το τέλος του πολέμου. Αντίθετα, η απάντησή της ήταν να κινητοποιήσει επιπλέον στρατεύματα και να πλήξει την πολιτική υποδομή της Ουκρανίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι πιθανό να κλιμακώσει περαιτέρω, και με περισσότερο μένος, την κατάσταση, ως απάντηση στην απόφαση της Δύσης να στείλει άρματα μάχης στην Ουκρανία.
Απούσα η δημόσια συζήτηση για τις αποφάσεις σχετικά με την Ουκρανία
Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η πλειονότητα των Ρώσων έχει θυμώσει ή έχει απογοητευθεί με τον απερίσκεπτο ηγέτη τους. Λίγοι φαίνεται να αμφισβητούν την πολύ ενισχυμένη πεποίθησή του ότι μια ηθικά παρακμιακή Δύση στρέφεται εναντίον της χώρας τους.
Ενδείξεις δεν υπάρχουν ούτε και για το ότι οι άνθρωποι και οι κυβερνήσεις του Νότου, που υποφέρουν περισσότερο από τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου, στρέφονται αποφασιστικά εναντίον του Πούτιν, ούτε ότι το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού βλέπει την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία ως ποιοτικά διαφορετική από την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Στην Ινδία, που υποτίθεται ότι είναι σύμμαχος της Δύσης, μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι περισσότεροι ερωτηθέντες κατηγόρησαν είτε το ΝΑΤΟ είτε τις ΗΠΑ, παρά τη Ρωσία, για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Δεν είναι καν ξεκάθαρο, ελλείψει δημόσιας συζήτησης, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στα δυτικά έθνη υποστηρίζουν την εμβάθυνση της αντιπαράθεσής τους με τη Ρωσία. Ουσιαστικά, η γνώμη τους σπάνια ζητείται.
Τουλάχιστον, ο πληθυσμός της Γερμανίας, έντονα διχασμένος σχετικά με το ζήτημα της αποστολής αρμάτων Leopard 2 στην Ουκρανία, διεξήγαγε μια μακρά εσωτερική συζήτηση.
Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου μετά βίας ενημέρωσαν τους πολίτες τους πριν δεσμεύσουν πιο προηγμένα όπλα για τη σύγκρουση.
Οι δυτικές κυβερνήσεις επωφελούνται σήμερα από μια ευρεία και σε μεγάλο βαθμό αδιαμφισβήτητη συναίνεση μεταξύ των think tanks και των mainstream περιοδικών: η ήττα της Ρωσίας, αν όχι η πλήρης συνθηκολόγηση, είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας και του μέλλοντος της Ουκρανίας ως κυρίαρχου έθνους. Αυτό μπορεί να είναι σωστό. Όμως, οποιαδήποτε πίστη ότι οι πολιτικές μας ελίτ και οι ελίτ των μέσων ενημέρωσης υποθέτουν σωστά και ενεργούν με σύνεση θα πρέπει να τίθεται εν αμφιβόλω, δεδομένου του ιστορικού των τελευταίων χρόνων.
Οι πολιτικοί ηγέτες αλλάζουν την ιστορία και τη γεωγραφία, χωρίς την απαραίτηση δημοκρατική εποπτεία
Όλες οι μεγάλες χώρες της δυτικής συμμαχίας ήταν συνένοχες στα στρατιωτικά φιάσκο που ρήμαξαν ολόκληρες περιοχές της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Οι πολιτικοί ηγέτες βάδισαν σε εύκολα προβλεπόμενες καταστροφές, συνοδευόμενοι από μια υποστηρικτική χορωδία μέσων ενημέρωσης, από το Fox News έως τον Economist, που έπνιξαν ή σκόπιμα απονομιμοποίησαν τις διαφωνούσες φωνές.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Bloomberg, υπάρχει λόγος να ανησυχούμε όταν, ατιμώρητοι ακόμη για τους καταστροφικούς τους διαξιφισμούς, πολλοί από το πνευματικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Δύσης επευφημούν και πάλι μια στρατιωτική επέμβαση, αυτή τη φορά εναντίον του γεμάτου ζήλο ηγέτη μιας χώρας με πυρηνικά όπλα.
«Το χειρότερο, μάλιστα, είναι», υποστηρίζει ο Pankaj Mishra, «ότι οι υπόλοιποι από εμάς δεν φαινόμαστε αρκετά ενοχλημένοι από το θέαμα των επιρρεπών σε γκάφες ελίτ να λαμβάνουν και πάλι αποφάσεις που αλλάζουν την ιστορία και τη γεωγραφία χωρίς επαρκή δημοκρατική εποπτεία. Στις χώρες όπου σημειώθηκαν οι πολιτικοί σεισμοί των τελευταίων ετών, τα ρήγματα μεταξύ των κυβερνώντων και των κυβερνώμενων θα μπορούσαν εύκολα να διευρυνθούν ξανά. Όπως έχει επιδείξει χαρακτηριστικά ο Ντόναλντ Τραμπ, οι δημαγωγοί είναι πάντα έτοιμοι να εκμεταλλευθούν τη δυσαρέσκεια με ατελείωτους, δαπανηρούς και μη νικηφόρους πολέμους».
Επιπλέον, το μέλλον της Ουκρανίας ως δημοκρατίας γίνεται πιο θολό αν σκεφτεί κανείς την πρόσφατη μοίρα των χωρών που πλημμύρισαν με όπλα και δολάρια.
Μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία, φαίνεται πιο μακριά από την προοπτική μιας έντιμης και υπεύθυνης ελίτ. Όσον αφορά την ενδεχόμενη καταγραφή οικονομικών και ηθικών παραπτωμάτων κατά τη διάρκεια του πολέμου, το πρόσφατο σκάνδαλο με αξιωματούχους κοντά στον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα αποδειχθεί πιθανότατα ήσσονος σημασίας.
Προς αναζήτηση συμμάχων, η Δύση ξεχνά την Ιστορία
Υπάρχουν πάρα πολλά σημάδια ότι η αναζήτηση συμμάχων σε αυτό που ουσιαστικά είναι τώρα ο πόλεμος της Δύσης εναντίον της Ρωσίας επηρεάζει την πολιτική και ηθική κριτική ικανότητα. Έτσι, η Ινδία παρουσιάζεται συστηματικά στη Δύση ως αντίβαρο στους Κινέζους και Ρώσους απολυταρχικούς, ακόμη και όταν η ινδουιστική κυβέρνησή της εντείνει την επίθεσή της στη δημοκρατία και η χώρα αυξάνει τις αγορές ρωσικού πετρελαίου. Επικρατεί, επίσης, μια παράξενη λήθη για τους δύο παγκόσμιους πολέμους, καθώς, με έντονες επευφημίες στη Δύση, η Γερμανία επανεξοπλίζεται και αποστέλλει στρατιωτικό υλικό στα πεδία όπου κάποτε δολοφονούσε.
Μεταξύ των απλών ιστορικών διδαγμάτων που παραγκωνίζονται είναι ότι οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο τείνουν να γίνουν πιο απερίσκεπτες, καθώς η στρατιωτική κλιμάκωση αρχίζει να φαίνεται η μόνη οδός προς την ειρήνη.
Οι ηγέτες της Ιαπωνίας, ενός άλλου μιλιταριστικού τρόμου του 20ού αιώνα, επανεξοπλίζουν τη χώρα τους σε δραματική κλίμακα, ακόμη και με το κόστος να διογκώσουν το ήδη ασυνήθιστο δημοσιονομικό της έλλειμμα.
Περιττό να προσθέσουμε ότι η ιαπωνική κυβέρνηση δεν έχει προσφέρει λεπτομερή περιγραφή των κινδύνων που ενέχει αυτή η στρατιωτικοποίηση (από την Κίνα και τη Ρωσία, δύο χώρες με τις οποίες έχει πολεμήσει), πόσω μάλλον να εξηγήσει πώς μια χώρα με έντονη έλλειψη νέων ανθρώπων θα γεμίσει τις τάξεις ενός μεγαλύτερου και πιο εξελιγμένου στρατού.
Τέτοια σημάδια ανευθυνότητας είναι εξίσου εμφανή στα δυτικά πολιτικά κατεστημένα, τα οποία προσπαθούν να επεκτείνουν το στρατιωτικό τους αποτύπωμα στο εξωτερικό, ακόμη και όταν αγωνίζονται ενάντια στις οικονομικές κρίσεις στο εσωτερικό. Είναι η πιο σαφής προειδοποίηση που έχουμε για μια βαθύτερη και πιο εκτεταμένη πυρκαγιά μπροστά μας.