Το παλαιότερο γνωστό εικονογραφημένο έργο τέχνης στον κόσμο που αφηγείται μια ιστορία είναι μια σπηλαιογραφία σχεδόν 6.000 χρόνια παλαιότερη από την προηγούμενη κάτοχο του ρεκόρ.
Και οι δύο βρίσκονται στο ίδιο νησί στην Ινδονησία, σύμφωνα με διεθνή ομάδα αρχαιολόγων. Η τοιχογραφία, που πιστεύεται ότι είναι τουλάχιστον 51.200 ετών, βρέθηκε στο σπήλαιο Leang Karampuang στο νησί Σουλαουέζι σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Griffith, το Πανεπιστήμιο Southern Cross και την Ινδονησιακή Εθνική Υπηρεσία Έρευνας και Καινοτομίας.
Δείγματα συλλέχθηκαν το 2017, αλλά δεν χρονολογήθηκαν μέχρι το 2024. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν μια εικόνα σε φυσικό μέγεθος ενός άγριου χοίρου που πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από τουλάχιστον 45.500 χρόνια σε μια σπηλιά στο Leang Tedongnge.
Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα τοιχογραφία απεικονίζει τρία υβρίδια ανθρώπου-ζώου και έναν άγριο χοίρο.
Ο Adhi Agus Oktaviana, επικεφαλής συγγραφέας και διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Griffith, δήλωσε πως τα ευρήματα ήταν «πολύ εκπληκτικά (…) Καμία από τις διάσημες ευρωπαϊκές τέχνες της εποχής των παγετώνων δεν είναι τόσο παλιά όσο αυτή, με εξαίρεση ορισμένα αμφιλεγόμενα ευρήματα στην Ισπανία». Ισπανοί επιστήμονες έχουν ισχυριστεί προηγουμένως ότι έργα τέχνης σε τρεις τοποθεσίες -στην Κανταβρία, στην Ανδαλουσία και στην Εξτρεμαδούρα- ήταν άνω των 64.000 ετών. Ωστόσο, σύμφωνα με τη δρα Tristen Jones, ειδικό στη βραχογραφία στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, αυτά τα ευρήματα «απορρίφθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα».
Η Jones δήλωσε ότι δεν ήταν σαφές εάν οι Ισπανοί ερευνητές χρονολόγησαν τον ασβεστόλιθο που είχε σχηματιστεί πάνω στην τέχνη ή εάν ο ασβεστόλιθος είχε σχηματιστεί αλλού. Τα ευρήματα ήταν επίσης αμφιλεγόμενα, επειδή οι ερευνητές υποστήριξαν πως τα έργα τα έκαναν Νεάντερταλ. Προηγουμένως θεωρούνταν ότι μόνο οι σύγχρονοι άνθρωποι παρήγαγαν τέχνη.
Το εύρημα έρχεται σε αντίθεση με την ακαδημαϊκή άποψη ότι η πρώιμη εικονιστική τέχνη των σπηλαίων αποτελούνταν από πάνελ μεμονωμένων μορφών και όχι από σκηνές όπου οι μορφές αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν σειρές χρονολόγησης ουρανίου για να χρονολογήσουν τα στρώματα ανθρακικού ασβεστίου που είχαν σχηματιστεί πάνω από την τέχνη.
Η ηλικία του δείγματος υπολογίστηκε μετρώντας την αναλογία θορίου προς ουράνιο. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αυτή η μέθοδος επέτρεψε την ακριβέστερη χρονολόγηση των στρωμάτων, διασφαλίζοντας ότι δεν αναμειγνύονταν νεότερα και παλαιότερα υλικά.
Οι ερευνητές χρονολόγησαν, επίσης, έργα τέχνης σε κοντινό σπήλαιο όπου προηγουμένως θεωρούνταν ότι βρισκόταν η αρχαιότερη σπηλαιογραφία στον κόσμο. Διαπίστωσαν ότι το έργο τέχνης, που κάποτε πίστευαν πως ήταν τουλάχιστον 44.000 ετών, ήταν τουλάχιστον 48.000 ετών. Ωστόσο, η χρονολόγηση δεν κατέστη δυνατό να γίνει με τη νεότερη μέθοδο, καθώς δεν είχε απομείνει ανθρακικό ασβέστιο.
Ο Άνταμ Μπραμ, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ και συνεπικεφαλής της μελέτης, δήλωσε πως στις πολυάριθμες ανασκαφές που είχε πραγματοποιήσει στην περιοχή υπήρχαν συχνές απεικονίσεις του κονδυλωτού χοίρου. «Μπορούμε να δούμε ότι ήταν επίσης σημαντικά για αυτούς συμβολικά και ίσως ακόμη και πνευματικά». Ωστόσο, οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα γεγονότα που λάμβαναν χώρα στο έργο τέχνης ήταν «δύσκολο να ερμηνευθούν» και δεν ήταν σαφές ποια ζώα ενέπνευσαν τα υβρίδια ανθρώπου-ζώου.
«Για κάποιον λόγο οι πρώιμοι άνθρωποι σπάνια απεικονίζονται με οποιαδήποτε μορφή που θα μπορούσε εύλογα να ερμηνευτεί ως άνθρωπος», ανέφερε. «Τα ζώα συχνά σχεδιάζονταν με απίστευτη ανατομική πιστότητα, αλλά [οι πρώιμοι ζωγράφοι των σπηλαίων] κατέβαλαν λιγότερη προσπάθεια για να το κάνουν αυτό», συνέχισε και εξήγησε ότι οι ερευνητές πιστεύουν πως ένα από τα υβρίδια ανθρώπου-ζώου ήταν άνθρωπος με κεφάλι πουλιού, ενώ ένας άλλος είχε ουρά, που πιστεύεται ότι ήταν μοσχογαλή. «Η αφήγηση ιστοριών είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό μέρος της ανθρώπινης εξέλιξης και πιθανώς βοηθά ακόμη και στην εξήγηση της επιτυχίας μας ως είδους, αλλά η εύρεση στοιχείων για αυτό στην τέχνη, ειδικά στην πολύ πρώιμη τέχνη των σπηλαίων, είναι εξαιρετικά σπάνια» σημείωσε.