Ένα μοναδικής τέχνης ταφικό άγαλμα που απεικονίζει έναν Αιγύπτιο ευγενή μαζί με τη μικροσκοπική σύζυγό του και την κόρη τους ανακαλύφθηκε στην αρχαία νεκρόπολη της Σακάρα, νότια του Καΐρου.
Η ανακάλυψη, που έγινε το 2021, παρουσιάστηκε πρόσφατα σε νέα επιστημονική μελέτη, αποκαλύπτοντας πολύτιμα στοιχεία για την τέχνη, την οικογένεια και τις πεποιθήσεις των Αρχαίων Αιγυπτίων.
Το άγαλμα, ύψους 1,03 μέτρων και σκαλισμένο από ασβεστόλιθο, απεικονίζει έναν άνδρα σε όρθια στάση, με το αριστερό πόδι προτεταμένο - μια χαρακτηριστική στάση στην αιγυπτιακή τέχνη που συμβολίζει νεότητα, ζωτικότητα και ισχύ. Δίπλα του, σε αισθητά μικρότερη κλίμακα, απεικονίζεται γονατιστή μια γυναίκα, πιθανότατα η σύζυγός του, η οποία κρατά το δεξί του πόδι. Πίσω από το αριστερό πόδι του άνδρα διακρίνεται η μορφή ενός μικρού κοριτσιού, πιθανώς της κόρης του, που κρατά μια χήνα η οποία φαίνεται να κακαρίζει.
Το άγαλμα του... Μέσι
Παρότι το άγαλμα δεν φέρει επιγραφές, δίπλα του βρέθηκε μια ψευδόθυρα -ένα τελετουργικό στοιχείο που απαντάται συχνά στους αιγυπτιακούς τάφους- με την επιγραφή «Μέσι», όνομα που πιθανότατα ανήκει στον άνδρα που απεικονίζεται. Οι ερευνητές το χρονολογούν στην Πέμπτη Δυναστεία (περίπου 2465-2323 π.Χ.), περίοδος κατά την οποία κατασκευάζονταν οι πρώτες πυραμίδες στην Αίγυπτο.
Ο επικεφαλής της ανασκαφής, αρχαιολόγος δρ Ζάχι Χαουάς, εξηγεί πως η συγκεκριμένη σκηνή πιθανόν συμβολίζει την οικογενειακή ενότητα, τόσο στη ζωή όσο και στη μεταθανάτια ύπαρξη. «Η κόρη που κρατά μια χήνα αποτελεί αναπαράσταση της καθημερινότητας, όπως συναντάμε και στις τοιχογραφίες των ταφικών θαλάμων», αναφέρει.
Η διαφορά μεγέθους ανάμεσα στις μορφές δεν είναι τυχαία. Στην αιγυπτιακή τέχνη, το μέγεθος συμβόλιζε τη σημασία ή την κοινωνική θέση του απεικονιζόμενου. Έτσι, ο Μέσι -ως κύριος του τάφου- αποδίδεται σε μεγαλύτερη κλίμακα, τονίζοντας την ισχύ και την κοινωνική του επιφάνεια.
Η νεκρόπολη της Σακάρα, όπου εντοπίστηκε το άγαλμα, χρησιμοποιείτο ως χώρος ταφής για χιλιάδες χρόνια και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά σημεία της Αιγύπτου. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην ταφική πρακτική της εποχής, προσφέροντας μια σπάνια και συγκινητική ματιά στην οικογενειακή ζωή της Πέμπτης Δυναστείας.