Viral στο Διαδίκτυο έχει γίνει η συγκινητική ιστορία ενός 12χρονου αγοριού και του ανάπηρου φίλου του στην Κίνα.
Ο Ζανγκ Ζε πάσχει από μια σπάνια ασθένεια των μυών που τον εμποδίζει να περπατά ή να κινείται. Αλλά το απίστευτο αυτό βάσανο δεν το αντιμετωπίζει μόνος του. Ο φίλος του, Ζου Μπινγκγιάνγκ, έχει αναλάβει εδώ και έξι χρόνια να τον κουβαλά στις πλάτες του στο σχολείο τους βρέξει -χιονίσει και μάλιστα τον βοηθά και σε άλλες δραστηριότητές του: του γεμίζει το μπουκάλι με το νερό, τον βοηθά να τρώει, τον συνοδεύει στην τουαλέτα, τον μεταφέρει σε άλλες τάξεις, για να παρακολουθεί τα διάφορα μαθήματα!
Ο 12χρονος, που είναι ψηλότερος και πιο δυνατός, λέει ότι το θεωρεί απόλαυση να χρησιμεύει ως «δεκανίκι» στον φίλο του. «Ζυγίζω πάνω από 40 κιλά κι ο Ζανγκ Ζε μόλις 25, δεν είναι πρόβλημα για μένα να τον μεταφέρω», λέει. Κι ο φίλος του συμπληρώνει με ευγνωμοσύνη: «Ο Ζου Μπινγκγιάνγκ είναι ο καλύτερος φίλος μου. Κάθε μέρα διαβάζουμε μαζί, μιλάμε και παίζουμε. Δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω για την καθημερινή του φροντίδα».
To βίντεο με τον 12χρονο αλτρουϊστή έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο / Βίντεο: YouTube
Η ιστορία των δύο μαθητών της έκτης δημοτικού από την πόλη Μεϊσάν της νοτιοδυτικής επαρχίας Σετσουάν της Κίνας έχει συγκινήσει την κοινή γνώμη της χώρας κι όχι μόνον αφού έγινε viral στο Internet. O Ζανγκ Ζε ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν διαγνώστηκε με μυασθένεια gravis, μια αυτοάνοση ασθένεια που τον έκανε να χάσει τον έλεγχο των μυών στα πόδια του σε βαθμό που να μη μπορεί να βαδίσει. Στο σχολείο κατάφερε να πάει μόνον επειδή βρέθηκε στο δρόμο του ο Ζου, που προσφέρθηκε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους να τον βοηθήσει. Το θεωρεί άλλωστε υποχρέωσή του να κάνει ό,τι μπορεί για τον «κολλητό του».
«Αν δεν τον βοηθούσα εγώ, κανείς άλλος δεν θα το έκανε...»
«Εγώ είμαι πιο εύσωμος. Σκέφτηκα ότι αν δεν τον βοηθούσα εγώ, κανένας άλλος δεν θα το έκανε», λέει.
Αλλά η αποστολή του δεν είναι εύκολη. Για να φθάσουν π.χ. στην τουαλέτα, που απέχει περίπου 70 μέτρα από την τάξη τους χρειάζονται τρία ολόκληρα λεπτά. Ο Ζου πιάνει από το χέρι τον Ζανγκ και τον συνοδεύει σιγά-σιγά. Όπου συναντούν σκαλοπάτια, τον σηκώνει στην πλάτη του.
Πέρα απ’ αυτά όμως ο Ζου βοηθά τον Ζανγκ και στα μαθήματα. Δικαιολογημένα οι δάσκαλοί του καμαρώνουν γι’ αυτόν. «Τόσα χρόνια τώρα ο Ζου συνεχίζει να κάνει το καλό και ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε μπροστά στους δασκάλους ή τους συμμαθητές του. Είναι ένα πολύ ώριμο, προσγειωμένο παιδί που δουλεύει σκληρά», είπε.
Εκείνο που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι η μητέρα του Ζου στην αρχή δεν γνώριζε τίποτε για την αλτρουιστική συμπεριφορά του γιου τους. «Είναι τόσο ντροπαλός που ουδέποτε μας είπε κουβέντα. Το μάθαμε από συμμαθητές του», είπε.
Διόλου παράξενο που το παιδί έχει βάλει, όπως λέει, στόχο της ζωής του να βοηθά τον πλησίον όταν μεγαλώσει και να μετέχει σε εθελοντικές δράσεις για να είναι ωφέλιμος στην κοινωνία...