H Νόνικα Γαληνέα είναι μια κοσμοπολίτισσα του θεάτρου και της ζωής. Ηθοποιός, παραγωγός, θιασάρχης, μεταφράστρια. Μητέρα, γιαγιά, προγιαγιά. Μια γυναίκα που ξέρει να γεύεται την ζωή, με χιούμορ και ποιότητα, έρωτες, φίλους, ταξίδια, διαβάσματα.
«Εχω περάσει όλη την ζωή μου στο θέατρο, υπό άλλες συνθήκες και τώρα αντιμετωπίζω με λύπη έναν καινούργιο κόσμο. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος, από χαρακτήρα, που θα κρίνει έναν βασανισμένο που μπορεί να είναι άρρωστος. Δεν μπήκαμε σε έναν άγιο χώρο που κάνουμε απλώς την προσευχή μας και προχωράμε. Το θέατρο είναι ένας υπέροχος πόλεμος, αλλά είναι πόλεμος. Αν δεν τον αντέξεις δεν θα σταθείς».
«Οι άνθρωποι με τους οποίους πραγματικά συνδέθηκα και με βοήθησαν στην ζωή μου ήταν ο Μίνως ο Βολανάκης, ο Χρήστος ο Λαμπράκης, ο Στρατής Ανδρεάδης, σύντροφος της μητέρας μου για 45 χρόνια και η Ελένη Χατζηαργύρη, την οποία και πάντρεψα και της γνώρισα και τον άντρα της.
Αλλά τελικά είναι η μόνη -ευτυχώς- που μου έχωσε ένα κοφτερό μαχαίρι στην πλάτη....»
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Bovary.gr