H πρώτη και η μεγαλύτερη γυναίκα στιχουργός, στο λαϊκό τραγούδι. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έζησε μια ζωή με πάθη, λάθη, τραγωδίες και θριάμβους. Και υπέροχες, μικρές στιγμές.
O θρύλος λέει -ή τουλάχιστον έτσι το κατέγραψε στην βιογραφία της η εγγονή της Ρέα Μανέλη- πως η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν υιοθετημένη, με κάποιου είδους «ρητή συμφωνία», ανάμεσα στη θετή και την πραγματική της μάνα «Θ’αφήσω το παιδί την τάδε ώρα στην πόρτα, έχε το νου σου…». Την άλλη μέρα το πρωί, όταν η μητέρα της, η κόνα Μαριόγκα Οικονόμου άνοιξε την πόρτα, έβαλε τις φωνές: «Αχ ένα μωρό είναι στην πόρτα μας, η ευτυχία μπήκε στο σπίτι μας…».
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν έξυπνη, ατίθαση, ζωηρή προσωπικότητα. Από μικρή της άρεσε να μιλάει με ρίμες (Της ζητούσαν να κάνει κάτι κι αυτή τους απαντούσε με ομοιοκαταληξία. «Ευτυχία, δώσε μου ένα νερό σε παρακαλώ…» «Θα δω αν μπορώ… Α, στο καλό»). Πανέξυπνη, είχε μια αστείρευτη δίψα για μάθηση –στο σχολείο περνούσε τις τάξεις δυo δυo...
Διαβάστε στο Bovary άγνωστες ιστορίες από τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου