Με την έλευση του φθινοπώρου, τα περισσότερα σαλιγκάρια εξαφανίζονται από κήπους και παρτέρια.
Παρότι συχνά θεωρούμε ότι πεθαίνουν με το κρύο, στην πραγματικότητα ακολουθούν καλά οργανωμένες στρατηγικές για να αντέξουν τον χειμώνα και ορισμένα είδη επιβιώνουν ακόμη και σε θερμοκρασίες που αγγίζουν τους -40°C.
Η πλειονότητα των χερσαίων σαλιγκαριών αναζητεί καταφύγιο κάτω από το έδαφος. Σκάβουν μικρές κοιλότητες και «σφραγίζουν» το κέλυφός τους με ένα ασβεστώδες στρώμα, το οποίο λειτουργεί ως φυσικό μονωτικό. Το προστατευτικό αυτό κάλυμμα, γνωστό ως epiphragma, κρατά το κρύο έξω, επιτρέποντας παράλληλα τη δίοδο αέρα ώστε το ζώο να αναπνέει.
Άλλα είδη προτιμούν φυσικά καταφύγια, όπως σωρούς φύλλων, βρύα ή ξύλα, τα οποία προσφέρουν θερμομόνωση και προστασία από την ξηρασία.
Γυμνοσάλιαγκες όπως ο ισπανικός και ο δικτυωτός, συχνά παραμένουν επιφανειακά, κρυμμένοι στο φύλλωμα. Σε ηπιότερες ημέρες του χειμώνα, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν και πάλι.
Πόσο διαρκεί η χειμερία νάρκη των σαλιγκαριών
Η χειμερία νάρκη των σαλιγκαριών μπορεί να διαρκέσει τέσσερις έως έξι μήνες, ανάλογα με το είδος και τις κλιματικές συνθήκες. Κατά τη διάρκειά της, ο μεταβολισμός πέφτει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, επιτρέποντας στο ζώο να επιβιώσει με ελάχιστη απώλεια ενέργειας.
Ωστόσο, δεν αντέχουν όλα τα είδη την ίδια έκθεση στο κρύο· οι γυμνοσάλιαγκες είναι πιο ευάλωτοι και συχνά χάνουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού τους μετά από σκληρούς χειμώνες.
Διαφορετική τακτική ακολουθούν τα υδρόβια σαλιγκάρια, που παραμένουν ενεργά στα βαθύτερα στρώματα νερού, όσο αυτά δεν παγώνουν πλήρως.
Η φαινομενικά απλή εξαφάνιση των σαλιγκαριών τον χειμώνα αποδεικνύεται τελικά μια εντυπωσιακή επίδειξη προσαρμοστικότητας, η οποία επιτρέπει σε αυτά τα μικρά, ευάλωτα πλάσματα να επιβιώνουν σε συνθήκες ακραίου ψύχους.