Με αφορμή τον θάνατο του 30χρονου Στέφανου στη Λευκάδα, ο Θοδωρής Κολυδάς επανέφερε στη δημοσιότητα ένα άρθρο του για τα ρεύματα έλξης στη θάλασσα.
Ο γνωστός μετεωρολόγος πήρε ως παράδειγμα τη χαμένη μάχη που έδωσε ο 30χρονος με τα κύματα στην περιοχή Κάθισμα, και τόνισε πως το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο θα πρέπει να γίνει γνωστό σε σχολεία και παραλίες, με σκοπό να σωθούν ζωές.
«Πέρσι τέτοια εποχή έγραφα το συγκεκριμένο άρθρο για τα ρεύματα έλξης, πιστεύοντας ότι το θέμα αυτό θα έπρεπε να επικοινωνηθεί σε όλο τον κόσμο, ειδικά σε σχολεία, παραλίες, μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα, ώστε να σώζονται ζωές» ανέφερε αρχικά, και εξήγησε ορισμένα πράγματα για το φαινόμενο.
«Τα ρεύματα έλξης κινούνται με ταχύτητες έως και οκτώ πόδια ανά δευτερόλεπτο (8.8 km/h), δηλαδή γρηγορότερα και από έναν Ολυμπιονίκη κολυμβητή! Οι ντόπιοι κάτοικοι και οι ψαράδες τα γνωρίζουν καλά» σημείωσε.
«Η πρόσφατη απώλεια ανθρώπινης ζωής στη Λευκάδα αποτελεί την "κορυφή του παγόβουνου" σε μια ναυτική χώρα όπως είναι η Ελλάδα, όπου οι θάνατοι στο υδάτινο περιβάλλον, κυρίως λόγω πνιγμών, αποτελούν σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Κατά μέσο όρο, περίπου 350 άτομα χάνουν τη ζωή τους ετησίως, με την πλειονότητα των θυμάτων να είναι άνδρες άνω των 60 ετών και οι περισσότεροι θάνατοι να συμβαίνουν σε παραλίες χωρίς ναυαγοσωστική κάλυψη» πρόσθεσε ο Θοδωρής Κολυδάς.
Στο άρθρο του σημειώνει πως πολλές φορές όταν κολυμβητές προσπαθούν να αποφύγουν αυτά τα ρεύματα, κάνουν ένα μοιραίο λάθος: «Οι πανικόβλητοι κολυμβητές συχνά προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ένα ρεύμα έλξης κολυμπώντας κατευθείαν πίσω στην ακτή, θέτοντας τον εαυτό τους σε κίνδυνο πνιγμού λόγω κούρασης. Μην το κάνετε! Αν πιαστείτε σε τέτοιο ρεύμα μην το παλεύετε! Κολυμπήστε παράλληλα με την ακτή και κολυμπήστε πίσω στη στεριά υπό γωνία».
Ο κ. Κολυδάς σημειώνει στο άρθρο του πως μόνο στις ΗΠΑ περίπου 100 άτομα χάνουν ετησίως τη ζωή τους.
Τα ρεύματα έλξης διαφέρουν από την παλίρροια. Για να πεθάνει κάποιος από πνιγμό σε ένα τέτοιο περιστατικό θα πρέπει να προσπαθεί να επιστρέψει στην ακτή, και σε κατάσταση πανικού και από την κόπωση χάνουν τις δυνάμεις τους.
«Ο καλύτερος τρόπος δράσης για ένα άτομο που έχει παγιδευτεί στο ρεύμα είναι να ενεργεί ήρεμα και να μη πανικοβάλλεται. Μην προσπαθείτε να κολυμπήσετε προς την ακτή, γιατί είναι αδύνατο να πάτε κόντρα στο ρεύμα» προσθέτει ο Θ. Κολυδάς.
Πώς δημιουργούνται τα θαλάσσια ρεύματα έλξης
Όπως αναφέρει στο άρθρο του, «τα ρεύματα αυτά σχηματίζονται επειδή ο άνεμος και τα κύματα σπρώχνουν τα επιφανειακά ύδατα προς τη στεριά. Αυτό προκαλεί μια ελαφρά άνοδο της στάθμης του νερού κατά μήκος των ακτών. Αυτή η περίσσεια νερού θα τείνει να ρέει πίσω στο ανοιχτό νερό μέσω της διαδρομής της ελάχιστης αντίστασης.
Όταν υπάρχει μια τοπική περιοχή που είναι ελαφρώς βαθύτερη, όπως ένας ύφαλος, αυτό μπορεί να επιτρέψει στο νερό να ρέει πιο εύκολα στην ανοιχτή θάλασσα και αυτό θα προκαλέσει ένα ρεύμα έλξης μέσω αυτού του κενού. Το νερό που έχει ωθηθεί προς τα πάνω κοντά στην παραλία ρέει κατά μήκος της ακτής προς το εξερχόμενο ρήγμα ως ''τροφοδοτικό ρεύμα''. Η περίσσεια του νερού ρέει σε ορθή γωνία προς την παραλία, σε ένα στενό ρεύμα που ονομάζεται ''λαιμός''. Όταν το νερό στο ρεύμα έλξης φτάσει έξω από τις γραμμές των κυμάτων που σπάνε, η ροή διασκορπίζεται λοξά, χάνει ισχύ και διαχέεται σε αυτό που είναι γνωστό ως ''κεφαλή'' του σχηματισμού.
Τα ρεύματα έλξης εμφανίζονται συχνά σε ακτή όπου τα κύματα πλησιάζουν την ακτή παράλληλα με αυτήν ή όπου η υποβρύχια τοπογραφία ενθαρρύνει την εκροή.
Η θέση των ρευμάτων σχηματισμού μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Μερικά τείνουν να επαναλαμβάνονται πάντα στα ίδια μέρη, αλλά άλλα μπορεί να εμφανιστούν και να εξαφανιστούν ξαφνικά σε διάφορα σημεία κατά μήκος της παραλίας.
Η εμφάνιση και η εξαφάνιση των ρευμάτων συχνώς εξαρτάται από την τοπογραφία του πυθμένα. Όταν ένα κύμα φτάσει σε ρηχά νερά αυξάνεται σε ύψος πριν σπάσει. Κατά τη διάρκεια αυτής της αύξησης του ύψους, η πίεση αυξάνεται, λόγω της δύναμης που ασκείται από το βάρος του νερού που έχει ωθηθεί προς τα πάνω. Με το εξομοιούμενο αυτό, το τοπικό μέσο επίπεδο επιφάνειας πέφτει. Όταν το κύμα σπάει και αρχίζει να μειώνεται σε ύψος, η πίεση μειώνεται καθώς μειώνεται η ποσότητα του νερού που είναι ανυψωμένη. Όταν συμβεί αυτό, το μέσο επίπεδο επιφάνειας αυξάνεται».