Το τελευταίο «αντίο» στον Ηλία Νικολακόπουλο, που έφυγε από τη ζωή αιφνίδια, σε ηλικία 75 ετών είπαν στο Α' Νεκροταφείο συγενείς και φίλοι.
Με ένα θερμό χειροκρότημα δεκάδες πολίτες αποχαιρέτησαν τον Ηλία Νικολακόπουλο στο Α' Κοιμητήριο Αθηνών. Φοιτητές του, συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τις δημοσκοπήσεις - παρότι ο ίδιος απεχθανόταν να τον αποκαλούν «δημοσκόπο» - άνθρωποι της Τέχνης (ο Γιάννης Ψυχοπαίδης ήταν μόνον ένας από αυτούς), συνεργάτες και συνοδοιπόροι του στη ζωή και την επιστήμη, πολιτικοί και απλοί πολίτες, αφού ο Ηλίας Νικολακόπουλος εδώ και τέσσερις δεκαετίες, «έμπαινε» σε κάθε ελληνικό σπίτι το βράδυ των εκλογών, όλοι βρέθηκαν εκεί για έναν τελευταίο χαιρετισμό στον Ηλία Νικολακόπουλο, αν και, όπως επισημάνθηκε στους επικήδειους, με το έργο και την προσωπικότητά του, ο εκλιπών θα συνεχίζει να είναι παρών.
Τους επικήδειους εκφώνησαν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας - του οποίου ο αποθανών υπήρξε στενός συνεργάτης επί σειρά ετών - , ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης (και παλαιός συνεργάτης του) Θοδωρής Λιβάνιος, ο κοινωνιολόγος και πανεπιστημιακός Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ο ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής, Δημήτρης Πλουμπίδης, ο διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Κώστας Καρπόζηλος και ο διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, Παναγιώτης Κουστένης.
Παρόντες επίσης, ήσαν ο τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Παναγιώτης Θεοδωρικάκος, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Βίτσας, ο τ. πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Νίκος Βούτσης κ.ά..
Στεφάνια απέστειλαν μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ, το Ipsos - Opinion, η εφημερίδα «Αυγή» και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» του οποίου ήταν συνεργάτης, οι εκδόσεις «Θεμέλιο», το Ινστιτούτο Πουλαντζά.
Ο αγαπητός 75χρονος δημοσκόπος έφυγε από ανακοπή, λίγο μετά τη 1 το μεσημέρι της Πέμπτης, ενώ κολυμπούσε στην παραλία Αχλάδι, στη Σύρο, μπροστά από μια ταβέρνα, λίγο πριν καθίσει στο τραπέζι με την παρέα του για φαγητό. Στην παραλία ακολούθησαν σοκαριστικές στιγμές, όπως περιέγραψε αυτόπτης μάρτυρας στο iefimerida.gr.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συγκλονίστηκε από τον αδόκητο θάνατο του γνωστού αναλυτή εκλογικών αποτελεσμάτων.
Ο επικήδειος Αλέξη Τσίπρα στην κηδεία του Ηλία Νικολακοπουλου
Στον επικήδειο που εκφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε τον τελευταίο διάλογο που είχαν πριν φύγει για το μοιραίο ταξίδι στη Τζιά.
«Αποχαιρετούμε σήμερα με οδύνη έναν ξεχωριστό σύντροφο, εναν σπουδαίο επιστήμονα, εναν γλυκό άνθρωπο.
Έναν άνθρωπο που μας έδωσε και μας δίνει με τη ζωή και το έργο του ένα έξοχο παράδειγμα αρμονίας ανάμεσα στη γνώση και τη σεμνότητα.
Ανάμεσα στην πρωτοπόρα σκέψη και την περίσκεψη.
Ανάμεσα στη βαθιά μελέτη της πραγματικότητας και την καθημερινή πράξη για να αλλάξουμε την πραγματικότητα.
Ο Ηλίας Νικολακόπουλος γεννήθηκε μέσα στην τραγωδία του εμφύλιου.
Τον ντάντεψαν και τον νανούρισαν στο Τρίκερι η εξόριστη μητέρα του και οι επίσης εξόριστες φίλες της. Τον σημάδεψε η εξορία και η φυλακή του πατέρα του. Στερήθηκε την εποχή της παιδικής αθωότητας τους γονείς του, που τους αντικατέστησε μια τρυφερή γιαγιά, μητέρα της μητέρας του, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του πενήντα.
Παιδί του εμφύλιου και των μετέπειτα δύσκολων χρόνων, δεν έδωσε ωστόσο ποτέ χώρο στην εμπάθεια. Οργανώθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ και στη νεολαία Λαμπράκη, αλλά το χαμόγελο συνόδευε πάντα τα λόγια του όταν εξιστορούσε τις μάχες για τη δημοκρατία και την ομαλότητα. Ακόμα και όταν εξιστορούσε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
Το χαμόγελο συνόδευε τις λαμπρές σπουδές του, τις φιλίες, τη σχέση με τους μαθητές του, τη σχέση με την Αριστερά. Το χαμόγελο συνόδευε τα λόγια του και αργότερα, όταν μας μάθαινε την αλφαβήτα των εκλογικών συμπεριφορών, των κοινωνιολογικών αναλύσεων, της Ιστορίας. Της Ιστορίας που άφησε τα σημάδια της πάνω του. Αλλά κατάφερε να βάλει κι αυτός το δικό του σημάδι πάνω της.
Ο Ηλίας ήταν φίλος, σύντροφος, σύμβουλος. Ο Ηλίας για πολλούς ήταν δάσκαλος. Ο Ηλίας ήτανε ένα ανοιχτό βιβλίο για όλους μας.
Στα άγουρα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στα ώριμα χρόνια της διακυβέρνησης και μετέπειτα, ως χτες, ήταν για μας, για μένα, για τον προοδευτικό χώρο, ένα σημείο αναφοράς.
Η σιγουριά της επιστήμης δεμένη με την επιθυμία της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλλαγής, της προόδου. Αλλά και η επιστήμη, δεν ξέρω πώς αλλιώς να την πω, η επιστήμη της σιγουριάς.
Ήταν σίγουρος για ό,τι έλεγε γιατί δεν τον κινούσε ο κάπως συνηθισμένος σε μας αυθορμητισμός του δίκιου μας, αλλά η βαθύτερη μελέτη της ιστορίας, των αριθμών, των πολιτικών συμπεριφορών, των κοινωνικών ρευμάτων.
Γι' αυτό και υπήρξε ο μόνος ίσως επιστήμονας που "εκτέθηκε" στη σκληρή δημοσιότητα της τηλεόρασης, με τις εκλογικές του προβλέψεις και αναλύσεις, και κέρδισε όχι μόνο την εκτίμηση, αλλά και την αγάπη όλων.
Όποιο πολιτικό Θεό κι αν πίστευαν.
Το αποτύπωμα του Ηλία σε όλους εμάς αλλά και σε κάθε πολίτη που έμαθε να αναζητά την εκτίμηση του σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εδώ και τριάντα χρόνια, είναι τελικά πολύ βαθύτερο από όσο γνωρίζαμε όσο τον είχαμε δίπλα μας.
Ο Ηλίας μας χάρισε τις γνώσεις, τη νηφαλιότητα, το χαμόγελο που αναζητά την αλήθεια και αμφισβητεί τα δόγματα, τη σεμνή στράτευση, το αναντικατάστατο ήθος. Άνοιξε νέους δρόμους στη σκέψη μας αλλά και στην επιστήμη της εκλογικής κοινωνιολογίας.
Έδωσε νέο περιεχόμενο στα Αρχεία Κοινωνικής Ιστορίας ως πρόεδρός τους.
Έδεσε το σήμερα με το χτες και την ιστορία με τον πιο παραστατικό τρόπο στις εκπομπές του στο Κόκκινο.
Εξασφάλισε τέλος την πιο αναμφισβήτητη αμεροληψία και εγκυρότητα στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία για την εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής στο κόμμα μας.
Στο τέλος μας εκμυστηρεύτηκες ότι σε κουράσαμε και ότι χρειάζεσαι επειγόντως διακοπές. Στη τελευταία μας συνάντηση, αφού μας μίλησες για πρώτη φορά για το πως έφερες για πρώτη φορά στη χώρα τις δημοσκοπικές έρευνες στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, κάποια στιγμή πριν ολοκληρωθεί η σύσκεψη, κοίταξες στο ρολόι σου και σηκώθηκες να φύγεις βιαστικά. "Φεύγει το καράβι για τη Τζιά;", σε ρωτήσαμε. "Όχι μιλάει ο Κωνσταντίνος" μας απάντησες. "Δε σας χαιρετώ, θα τα ξαναπούμε σύντομα", μας ειπες. Ήταν μάλλον επιθυμία σου να μη μας χαιρετήσεις αλλά να φύγεις βιαστικά.
Άξαφνα.
Θα μας λείψεις, σύντροφε Ηλία. Μας λείπεις ήδη από την πρώτη στιγμή που έφτασε σε μας το μαντάτο του απροσδόκητου χαμού σου.
Και είμαι βέβαιος, ξέρω, ότι δεν θα σε θυμόμαστε απλώς.
Θα είσαι μαζί μας στις σκέψεις, τις αναζητήσεις αλλά και στις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Καλό σου ταξίδι».
Ο επικήδειος του Θοδωρή Λιβάνιου: Δάσκαλε δεν μπορώ να πιστέψω ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα είμαστε μαζί
Ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Θοδωρής Λιβάνιος είχε εργασθεί μαζί με τον Ηλία Νικολακόπουλο. Ως εκ τούτου, και εκείνος σε προσωπικό τόνο, απευθυνόμενος στο δάσκαλο και συνεργάτη του είπε: «δεν μπορώ να πιστέψω ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα είμαστε μαζί. Να σε περιμένουμε να έρθεις, αφού ψηφίσεις, να πάρεις τα πρώτα στοιχεία από το exit poll, να μας πεις να μην βιαζόμαστε γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα. Να ζούμε με την αγωνία και το άγχος μέχρι να έρθουν τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα και να βεβαιωθούμε ότι όλα πήγαν καλά».
Με την επισήμανση, στη συνέχεια, ότι του οφείλει τα πάντα - εργάσθηκαν μαζί από το 2004 έως το 2019 - ο Θ. Λιβάνιος είπε χαρακτηριστικά: «Ήθελα να γίνω σαν εσένα. Όταν όμως σε γνώρισα κατάλαβα αμέσως ότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί να είναι σαν εσένα. Αποτέλεσες τη γέφυρα μεταξύ των μαθηματικών και της πολιτικής επιστήμης. Συνέθεσες δύο φαινομενικά διαφορετικές επιστήμες και άνοιξες το δρόμο σε όλους, όσοι διαλέξαμε όταν ήμασταν μικροί τις θετικές επιστήμες, αλλά, μας γοήτευσαν χάρη και σε σένα, οι εκλογές. Ο τρόπος που ερευνούσες τα δεδομένα και αναζητούσες την αλήθεια ήταν μοναδικός. Όμως ακόμα πιο ξεχωριστός ήταν ο τρόπος που τα ερμήνευες. Και η δουλειά που έκανες στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών ήταν πρωτοποριακή».
Επιπλέον, «ξέρω επίσης καλά ότι οι εκλογές ήταν μόνο μια από τις πλευρές του χαρακτήρα σου. Τσαντιζόσουν με όποιον σε έλεγε δημοσκόπο και εκλογολόγο», παρατήρησε ο Θ. Λιβάνιος, που πρόσθεσε: «Χάρισες στην επιστήμη και στην κοινωνία πολλά και υπέροχα βιβλία. Όποιος δεν έχει διαβάσει την "Καχεκτική Δημοκρατία", δεν μπορεί να κατανοήσει όλα όσα συνέβησαν στη χώρα μεταξύ 1946 και 1967. Όποιος δεν έχει διαβάσει την βιογραφία του Ηλία Ηλιού, δεν μπορεί να διανοηθεί πως γίνεται να διηγείσαι τη ζωή ενός πολύ μεγάλου πολιτικού μέσα και από τα προσωπικά βιώματά σου. Έλεγες ότι σε αυτόν τον τόπο λείπουν οι βιογραφίες, αλλά έχουμε γεμίσει αγιογραφίες».
Τελικώς, «οι ιστορικές σου διηγήσεις ήταν σαν παραμύθι. Είτε αφορούν πρόσωπα του εμφυλίου ή του μεσοπολέμου είτε αφορούν ιστορίες των εκλογών. Είτε σε άκουγε κάποιος συζητώντας δια ζώσης στο καφέ στην Πλάκα, είτε σε μια ακαδημαϊκή εκδήλωση, είτε στα αγαπημένα σου ΑΣΚΙ είτε στην κυριακάτική σου ραδιοφωνική σου εκπομπή στο "Κόκκινο". Μέσα από τα βιώματά σου, δημιουργήθηκε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος. Μέσα από τον εμφύλιο, τα Ιουλιανά, μέσα από τη δικτατορία, από τα απόνερα του γαλλικού Μάη του 1968, από την μεταπολίτευση και τη σταθεροποίηση της δημοκρατίας. Ένας βαθιά προοδευτικός και δημοκρατικός άνθρωπος», συμπέρανε ο Θοδωρής Λιβάνιος.
Ο οποίος συνέχισε με την επισήμανση, «η ζωή σου είναι παράδειγμα σε όλους μας. Και πρέπει να είναι οδηγός για να μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Να γυρίσουμε την πλάτη στους διχασμούς και στις εμφύλιες διαμάχες, στις εξορίες και στα παιζομαζώματα, στις μαύρες σελίδες της Ελλάδας. Όμως για να μην ξαναγίνει αυτό, για να μην ξαναπολεμήσει αδερφός τον αδερφό, έλεγες ότι πρέπει να μάθουμε την ιστορία μας. Εμείς που ζούμε σε αυτήν εδώ τη μικρή αλλά όμορφη γωνιά του κόσμου μπορούμε να διαφωνούμε. Μπορούμε να διαφωνούμε στο μέσο αλλά όχι στο σκοπό. Αυτός είναι κοινός».
Εν κατακλείδι, «πάντα ήσουν δίπλα σε όλους μας. Πάντα με την γλυκύτητά σου, με την καλοσύνη σου, με την ατέλειωτη υπομονή σου μας άκουγες. Και πάντα είχες ένα μοναδικό τρόπο να αποδομήσεις, σφάζοντας με το βαμβάκι, όσα δεν σου φαίνονταν σωστά. Με το χαμόγελό σου. Δεν μπορώ να σου πω αντίο», είπε κλείνοντας ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Είχε προηγηθεί ο επικήδειος του, και μαθητή του, διδάκτορα Πολιτικής Επιστήμης, Παναγιώτη Κουστένη. Στην αρχή, η είδηση της απώλειας τού φάνηκε κάτι σαν στατιστικό λάθος, όπως είπε, και μίλησε για τη σχολή που δημιούργησε και αφήνει πίσω του. Στη δύσκολη ώρα εκτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος, ο Ηλίας Νικολακόπουλος συνιστούσε ότι, εκτός από τους αριθμούς, υπάρχει και η πολιτική λογική. Εν τέλει, «οι εκλογικές βραδιές δεν θα είναι ίδιες πια…», συμπέρανε.
Από την πλευρά του, ο Κώστας Καρπόζηλος, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας - ο εκλιπών ήταν ο πρόεδρος των ΑΣΚΙ - μίλησε για τον ιστορικό Νικολακόπουλο. Με τη ριζοσπαστική ματιά του ανανέωσε, μαζί και άλλοι, έναν κόσμο που έδειχνε ότι δεν μπορούσε να ανανεωθεί. Κατέγραψε την «καχεκτική δημοκρατία» - ο όρος από το ομώνυμο βιβλίο του Ηλ. Νικολακόπουλου -, δηλαδή τη μετεμφυλιακή δημοκρατία. Αν είναι να κρατήσουμε ένα στοιχείο από εκείνον, ας είναι το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του, πρότεινε κλείνοντας.
Ακολούθως, ο ομ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Δημήτρης Πλουμπίδης μίλησε για τον παιδικό του φίλο, για την ελευθερία που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, για την προσωπική, οικογενειακή σχέση που ανέπτυξαν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ενώ περιέγραψε την ικανότητα του Ηλ. Νικολακόπουλου να «διαβάζει» τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. «Μοιράστηκε μαζί μου τις τεράστιες γνώσεις του και την εξαιρετική μνήμη του στην έρευνα μου για ανθρώπους, με πρώτο τον Νίκο Πλουμπίδη» (σ.σ. πατέρα του Δ. Πλουμπίδη).
Τέλος, ο πανεπιστημιακός και κοινωνιολόγος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς περιέγραψε το φίλο του, Ηλία, με την ήρεμη σταθερότητα, το ακατάβλητο ήθος, τη στερεότητα των στοχασμών που τον διέκριναν. Όπως και το πλατύ χαμόγελό του, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Δείτε φωτογραφίες από την πολιτική κηδεία του Ηλία Νικολακόπουλου:
Η οικογένεια του Ηλία Νικολακόπουλου επιθυμεί αντί στεφάνων να ενισχυθεί το έργο των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος.
Δείτε εδώ:
- ΑΣΚΙ
- Alpha Bank
- GR9401403620362002002016123