Στη σύλληψη του γιου της Ελένης Παπαδοπούλου της οποίας ο θάνατος μέσα στο διαμέρισμα της στο Κολωνάκι αποδείχθηκε έγκλημα, προχώρησαν οι αρχές.
Καθ΄όλη τη διάρκεια της έρευνας έπεφτε σε αντιφάσεις και σύμφωνα με πληροφορίες το κίνητρο της δολοφονίας ήταν οικονομικό, καθώς ο γιος της είχε αρκετα χρέη. Ο άνδρας φέρεται να ήθελε να πουλήσει στο σπίτι που διέμενε η μητέρα του, ωστόσο, εκείνη αρνούνταν.
Κολωνάκι: Το «ατύχημα» που αποδείχθηκε έγκλημα
Για σχεδόν τέσσερα χρόνια, στο περιβάλλον της ηλικιωμένης χήρας του γνωστού πλαστικού χειρουργού και πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Παπαδοπούλου, κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι ο θάνατός της οφειλόταν σε ατύχημα. Πίστευαν πως είχε αποκοιμηθεί με αναμμένο τσιγάρο, προκαλώντας άθελά της τη φωτιά καθώς όλοι γνώριζαν ότι ήταν φανατική καπνίστρια. Ακόμη και τα πιο κοντινά της πρόσωπα εμφανίζονταν βέβαια ότι αρχικά έχασε τις αισθήσεις της από τις αναθυμιάσεις και στη συνέχεια τη ζωή της.
Η εξήγηση, όμως, δεν ταίριαζε με την εικόνα του τόπου καταστροφής, καθώς η ένταση της φωτιάς ήταν μεγάλη. Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα της Αγγελικής Νικολούλη, έμπειροι αξιωματικοί πραγματογνώμονες του ανακριτικού της πυροσβεστικής συμπέραναν αότι ο καναπές του καθιστικού, ο γύρω χώρος, αλλά και το ίδιο το σώμα της άτυχης γυναίκας είχαν διαβραχεί πρώτα με μεγάλη ποσότητα εύφλεκτου υγρού. Κάτι που παραπέμπει σε πρόθεση και εγκληματική ενέργεια.
Οι άνδρες της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, που παρέλαβαν τα ρούχα του θύματος, ταυτοποίησαν το εύφλεκτο υγρό, ως βενζίνη, με την οποία άγνωστος φέρεται να περιέλουσε τη γυναίκα και να την πυρπόλησε.
Από την άλλη, τα τοξικολογικά ευρήματα, που αποκάλυψε η εκπομπή, διαπίστωσαν ότι στο σώμα της γυναίκας εντοπίστηκε ηρεμιστική ουσία, ενώ το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα της μετρήθηκε μόλις στο 5%, ποσοστό συμβατό με αυτό μιας καπνίστριας και όχι με άτομο που πέθανε από εισπνοή καπνού πριν απανθρακωθεί.
Αυτά οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η γυναίκα δεν μπορούσε να αντιδράσει. Προηγήθηκε η θανάτωσή της, ακολούθησε η διαβροχή με εύφλεκτο υγρό και στη συνέχεια ο εμπρησμός, προκειμένου να μην υπάρχουν ίχνη για το έγκλημα.