Στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, πενήντα χρόνια μετά τη χρονιά της αποφοίτησής τους -το 1969- συναντήθηκαν οι απόφοιτοι του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Σχολής. Μαζεύτηκαν εξήντα, περίπου οι μισοί.
Από αυτούς που δεν ήταν εκεί οι τριάντα δεν βρίσκονται εν ζωή. Κι αν τα μαλλιά των περισσοτέρων από τους παρόντες άσπρισαν ή αραίωσαν το σκηνικό της συνάντησης δεν άλλαξε πολύ: Το γνωστό κυλικείο και το Αμφιθέατρο «Παναγής Παναγιωτόπουλος».
Την πρωτοβουλία για το ξανασμίξιμο έλαβε μία πεντάδα της «φουρνιάς» του '69, που έμειναν στη Θεσσαλονίκη και συνέχισαν μέχρι σήμερα να κάνουν παρέα. Πρόκειται για την οργανωτική επιτροπή αποτελούμενη από τους πολιτικούς μηχανικούς Ασημίνα Ξηροτύρη, Όλγα Κόλλια, Ευμένιο Κοζυράκη, Κοσμά Λίλιο και Αργύρη Στεφανίδη.
«Αργήσαμε πολύ να ξανασμίξουμε. Τους τελευταίους δύο μήνες, έχοντας αποφασίσει να το οργανώσουμε, βρισκόμασταν τακτικά εμείς οι πέντε. Βασικό ζητούμενο ήταν να βρούμε τον κατάλογο των ονομάτων όσων τελειώσαμε το 1969 το Τμήμα. Τον βρήκαμε, είχε και κάποια τηλέφωνα, τα περισσότερα όμως δεν ίσχυαν και έπρεπε μέσω όσων είχαμε κρατήσει επαφή, επιστρατεύοντας και όσους στη συνέχεια εντοπίζαμε, να βρούμε όσους περισσότερους μπορούσαμε», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Ξηροτύρη.
Το κλίμα καθώς ξεκίνησαν να συγκεντρώνονται οι παλιοί συμφοιτητές ήταν φορτισμένο συναισθηματικά και παρά τις πέντε δεκαετίες που μεσολάβησαν δεν υπήρχε αμηχανία, αλλά μία οικειότητα και ζεστασιά, που πήγαζε από την κοινή μνήμη. «Είναι γεγονός ότι, όταν οι άνθρωποι συναντούνται μετά από πολύ καιρό, κυριαρχούν τα συναισθήματα», λέει η κ. Ξηροτύρη, προσθέτοντας ότι ο στόχος της επανένωσης ήταν «να δημιουργήσουμε νέες αναμνήσεις, να επανασυνδεθούμε όλοι μαζί με διαφορετικό τρόπο, σε μία άλλη νέα διάσταση, όπου η ετοιμότητα της αυτοκριτικής, το χιούμορ και τα πειράγματα, αλλά και η ελαφρότητα για την αιώνια νιότη και ζωή έκαναν τη συνάντηση μας πολύ ζωντανή και ζεστή».
Το ραντεβού ανανεώθηκε και η υπόσχεση δόθηκε αυτή τη φορά να μην καθυστερήσει. Όπως ευχήθηκε η οργανωτική επιτροπή κλείνοντας στο καλωσόρισμα «από καρδιάς με τον στίχο του συνοδοιπόρου μας στη μουσική Θεσσαλονικιό του Ε', τον Διονύση Σαββόπουλο: Να μας έχει ο Θεός καλά πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε».