Πορεία στο Κολωνάκι έκανε το βράδυ του Σαββάτου ο Ρουβίκωνας, πετώνας τρικάκια και γράφοντας συνθήματα στους δρόμους.
Οπως γράφει ηγετικό στέλεχος του Ρουβίκωνα στο Facebook:
«100 περίπου σύντροφοι-ες πραγματοποιήσαμε πριν λίγο πορεία στην πλατεία Κολωνακίου και στους γύρω δρόμους.
Πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια και γράφτηκαν συνθήματα στους τοίχους.
Αποχωρήσαμε όλοι χωρίς πρόβλημα».
O Ρουβίκωνας ανάρτησε αργότερα κείμενο σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, εξηγώντας τους λόγους της παρέμβασης.
«Αναγνωρίζοντας όμως ότι τα «Εξάρχεια» εκφράζονται σε μια δεδομένη ιστορικότητα είμαστε υποχρεωμένοι να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Ασφαλώς και σε αυτό παίζει ρόλο η κατασταλτική και «επικοινωνιακή» επίθεση του κράτους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πρέπει να κοιτάμε παραπέρα, αν δεν κάνουμε βήμα πίσω τότε βήμα μπορεί να γίνει μόνο μπροστά. Ένα κέντρο υπερσυσσώρευσης αρνήσεων δεν είναι-για-τον-εαυτό-του άλλωστε.
Κατά μία διαβολική σύμπτωση δίπλα στην γειτονιά των Εξαρχείων υπάρχει μια άλλη εξίσου εμβληματική γειτονιά της μητρόπολης, το Κολωνάκι. Προϊόν κι αυτή μιας ιστορικότητας μοιράζεται πολλές ομοιότητες με τα Εξάρχεια. Έχει κι αυτή ας πούμε λόφο, αν και πολύ ψηλότερο, είναι το ίδιο μουντό αστικό τοπίο, αν και πιο τακτοποιημένο, είναι γεμάτη μαγαζιά και χώρους διασκέδασης, αν και πολύ ακριβότερα, ανθεί κι εκεί η εμπορία ναρκωτικών αν και πολύ καλύτερη ποιότητας, υπάρχουν και εκεί διάφορες νόμιμες ή παράνομες μαφίες αν και ασχολούνται με την χοντρική σε αντίθεση με την λιανική των Εξαρχείων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι Εξάρχεια και Κολωνάκι είναι αντεστραμμένα είδωλα. Το ένα για τους προλετάριους, την βάση, το άλλο για τους αστούς, την κορυφή. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε το γεγονός ότι και οι δύο γειτονιές εξυπηρετούνται με τα ίδια ΜΜΜ, κάτι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους της τάξης μας… Το Κολωνάκι είναι ένας προφανής πειρασμός.
Φυσικά μια τέτοια επέκταση δεν γίνεται ούτε τεχνητά, ούτε βολονταριστικά. Οι ιστορικές συνθήκες είναι που θα καθορίσουν την βιωσιμότητα μιας τέτοιας προοπτικής, τα υποκείμενα όμως, παίζουν τον δικό τους ρόλο. Αυτό τον ρόλο αποφασίσαμε να παίξουμε κι εμείς του βράδυ του Σαββάτου 14/12/2019. Ένα μπλοκ συντρόφων/ισσων, εργαζόμενοι, άνεργοι, υποαπασχολούμενοι αποφασίσουμε «να ρίξουμε μια ματια» σε μια τόσο συμβολική περιοχή ακριβώς δίπλα στα Εξάρχεια που για χρόνια αντιμετωπίζονταν με σνομπισμό. Ήρθε όμως η ώρα να ανοίξουμε τα φτερά μας και οι πρώτες εικόνες είναι θετικές. Παρά την τόση εγκληματικότητα στο Κολωνάκι, παρά το ότι είναι το αληθινό άβατο ανομίας στην Αθήνα, δεν υπάρχουν διμοιρίες σε κάθε στενό, η αστυνομία δεν ξεβρακώνει και δεν εξευτελίζει κόσμο, υπάρχουν γνώριμοι μποτιλιαρισμένοι δρόμοι, ωραίες μικρές πλατείες, τοίχοι για συνθήματα και τόσα άδεια σπίτια.
Δεν είμαστε βέβαια οι πρώτοι που σκεφτήκαμε το Κολωνάκι, και στο παρελθόν κομμάτια του κινήματος είχαν παρέμβει στην περιοχή. Και δεν είμαστε και οι πρώτοι που σκεφτήκαμε ότι ο αγώνας της περιόδου είναι διμέτωπος. Από την μία να υπερασπιστούμε τα Εξάρχεια και από την άλλη να επεκτείνουμε τα «Εξάρχεια» και σε άλλες γειτονιές, κι αυτό δεν είναι απλά μια τακτική αναγκαιότητα είναι στρατηγική επιλογή. Ενας διμέτωπος αγώνας ενός κινήματος που φάνηκε τόσο την 17η Νοέμβρη όσο και την 6η Δεκέμβρη».