Νεαρός πρώην φιλοξενούμενος στην «Κιβωτό του Κόσμου» ισχυρίστηκε πως το περιβάλλον του π. Αντωνίου τού πρόσφερε χρήματα προκειμένου να μην υποστηρίξει τις κατηγορίες εις βάρος του.
Στο εδώλιο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου κάθονται ο πατήρ Αντώνιος Παπανικολάου και ακόμα 7 πρώην εργαζόμενοι της Οργάνωσης, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πλημμεληματικού βαθμού κατηγορίες για σωματικές τιμωρίες.
Ο νεαρός καταγγέλλων υποστήριξε σήμερα στη δίκη ότι από το περιβάλλον του π. Αντωνίου ασκήθηκαν πιέσεις πριν από τη δίκη σε δεύτερο βαθμό να μην προχωρήσει σε δήλωση προς υποστήριξη της κατηγορίας και να αλλάξει την κατάθεσή του.
Μάλιστα, ο καταγγέλλων υποστήριξε πως ο γιος του ιδρυτή της «Κιβωτού» προσέφερε και σε αυτόν και σε άλλους νεαρούς μετρητά για να ανακαλέσουν τις καταθέσεις τους.
Δίκη π. Αντωνίου: Ασκήθηκαν πιέσεις για να ανακαλέσουμε τις κατηγορίες
«Ασκήθηκε πίεση και προσπάθειες να πεισθεί να ανακαλέσει και να αλλάξει την κατάθεσή του» είπε στο δικαστήριο ο δικηγόρος του νεαρού, με την πρόεδρο του δικαστηρίου να ζητεί εξηγήσεις για το τι συνέβη.
- Πρόεδρος: Γιατί ανακαλέσατε; Σας απείλησαν;
- Μάρτυρας: Όχι, βρέθηκα με τον πατέρα.
- Πρόεδρος: Σας πίεσε κάποιος; Φοβηθήκατε;
- Μάρτυρας: Όχι.
- Πρόεδρος: Γιατί αλλάξατε γνώμη;
- Μάρτυρας: Γιατί ήθελα να αθωώσω τον πατέρα Αντώνιο, όχι τους υπόλοιπους.
- Πρόεδρος: Πότε σας προσέγγισαν και ζήτησαν να αλλάξετε την κατάθεση;
- Μάρτυρας: Τετάρτη βράδυ. Λίγο πριν τη δίκη.
- Πρόεδρος: Σας έδωσαν κάτι;
- Μάρτυρας: Ήμασταν σε σπίτι φίλου και μας έδωσαν χρήματα, 100 στον καθένα και στον έναν 300. Ήρθε ο γιος του πατρός Αντωνίου και μας τα έδωσε.
Η δίκη συνεχίστηκε με την κατάθεση της βοηθού του Συνηγόρου του Πολίτη, Θεώνης Κουφονικολάκου, η οποία μίλησε για τις ενέργειές της αφότου πληροφορήθηκε τις καταγγελίες.
Μεταξύ άλλων, σημείωσε πως η απομόνωση, η οποία αποτελούσε είδος τιμωρίας, είναι μια «απολύτως τραυματική πρακτική», με τα παιδιά της «Κιβωτού» να έχουν «κανονικοποιήσει» αυτές τις πρακτικές.
«Είχαν συγκεκριμένα συναισθήματα, άγχος, φόβο, ''τι θα πάθω τώρα που τα λέω…''. Ο πατήρ Αντώνιος στα μάτια τους ήταν ο σωτήρας τους. Ένα παιδί είπε ''με βάλανε απομόνωση, αλλά είχαν δίκιο''. Αυτό είναι η κανονικοποίηση της βίας. Ένα κορίτσι έλεγε ότι το τιμωρούσαν κάθε φορά που έκανε λάθος, απαγορεύοντάς της να βλέπει την οικογένειά της. Μας έλεγε ότι δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα να βλέπει το αυτοκίνητο με τη μαμά της να φεύγει. Μας είπε ότι δέχτηκε βία, ενώ υπήρξε και μάρτυρας βίας εις βάρος άλλης κοπέλας από υπεύθυνο της δομής. Είπε, επίσης ότι το play room χρησιμοποιείται ως δωμάτιο απομόνωσης», υποστήριξε η μάρτυρας.
Σημείωσε, δε, ότι «τα κακοποιημένα παιδιά αγαπούν τους φροντιστές κακοποιητές τους» και πως η σωματική και η ψυχολογική βία τα εγκλωβίζει σε έναν κύκλο απουσίας αυτοεκτίμησης.
- Εφέτης: Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να υπάρχει σε ένα παιδί ο φόβος και η αγάπη. Πώς γίνεται αυτό; Είδαμε εδώ ένα παιδί το πρωί σε πλήρη σύγχυση. Αυτό το παιδί αγαπάει ή φοβάται; Μιλάμε για μια δουλική εξάρτηση.
- Μάρτυρας: Όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία συνεχίζουν να αγαπούν τον κακοποιητικό μπαμπά και τη μαμά. Συνυπάρχουν.
- Εφέτης: Δηλαδή, τα παιδιά που κακοποιούνταν αγαπούσαν παράλληλα τον πατέρα Αντώνιο;
- Μάρτυρας: Κάποια παιδιά μάς είπαν αυτό.
- Εφέτης: Είναι αγάπη αυτό ή είναι φόβος και εξάρτηση που μεταφράζεται έτσι;
- Μάρτυρας: Θεωρώ ότι κάποια παιδιά είδαν τον πατέρα Αντώνιο σαν πατρική μορφή. Είναι δυνατόν ένα παιδί να αγαπάει και να κακοποιείται ταυτόχρονα.