Λίγο πριν την εξόδιο ακολουθία της μαραθωνοδρόμου, Δήμητρας Ιορδανίδου, τέσσερις φίλοι της μιλάνε στο iefimerida.gr
Χτες (02/11) το πρωί η μαραθονοδρόμος και αθλήτρια τριάθλου, Δήμητρα Ιορδανίδου, έχασε τη ζωή μετά από τροχαίο δυστύχημα στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο οδηγός του φορτηγού παρέσυρε την ποδηλάτισσα όταν επιχείρησε να στρίψει επί της Λαμπράκη, στο ύψος της Αγίου Δημητρίου. Η γυναίκα εγκλωβίστηκε κάτω από τις ρόδες του οχήματος, ενώ για τον απεγκλωβισμό της χρειάστηκε η επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Η σορός της άτυχης κοπέλας έχει μεταφερθεί από τις 11.30 στον Άγιο Γεώργιο Κουφαλίων και η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί στις 15.00 προκειμένου η οικογένεια, η οποία πριν τρία χρόνια έχασε το πρώτο της παιδί, και οι φίλοι να της πούνε το τελευταίο αντίο.
Η Δήμητρα Ιορδανίδου ήταν ένα αγαπητό κορίτσι, με ενδιαφέρουσα φιλοσοφία ζωής, αθλήτρια και όλοι οι γνωστοί και φίλοι δεν μπορούν να πιστέψουν το άδικο τέλος.
Συνομιλώντας με ανθρώπους που την είχαν γνωρίσει κάνουν λόγο για ένα άνθρωπο με όραμα, ευαισθησίες, κοινωνικό. Ο χαμός του αδερφού της είχε στοιχήσει πολύ στην Δήμητρα, παρόλο αυτά προσπαθούσε να κοιτάζει μόνο μπροστά «όπως συμβαίνει με το τρέξιμο και το ποδήλατο, πας πάντα μπροστά» έλεγε χαρακτηριστικά.
Ντενίζ Δημάκη για Δήμητρα Ιορδανίδου: Θέλω να ξαναθυμηθώ τα παλιά, μου έλεγε δυο ημέρες πριν
«Την Δήμητρα τη γνωρίζω πολλά χρόνια, έχουμε συμμετάσχει σε πάρα πολλά αθλητικά events. Όμως, τα τελευταία τρία χρόνια δεν την είχα δει από κοντά γιατί εκείνη έδωσε περισσότερο βάρος στο τριάθλο και συμμετείχε σε αγώνες στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και λόγω covid-19 που είχαν ακυρωθεί όλες οι αθλητικές διοργανώσεις. Αυτό το διάστημα είχαμε διαδικτυακή επικοινωνία και χάρηκα πολύ που την ξανα είδα την περασμένη Κυριακή σε αγώνες ανώμαλου δρόμου στα Τρίκαλα. Δεν περίμενα πως θα ερχόταν και εκτός από εμένα και άλλοι αθλητές και διοργανωτές χάρηκαν με τη συμμετοχή της. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε,κάναμε πλάκες μεταξύ μας και δύο μέρες μετά έμαθα πως τραυματίστηκε θανάσιμα σε τροχαίο. Θυμάμαι την περασμένη Κυριακή που την είδα και σχολίασε «θέλω να ξαναθυμηθώ τα παλιά» και τελικά που να ξέρω πως ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα... Σαν αποχαιρετισμός...
Η Δήμητρα ήταν μια πολύ καλή αθλήτρια και καλό πλάσμα, ευγενική, με θετική ενέργεια και καθόλου ανταγωνιστική με την κακή έννοια της λέξης. Φυσικά και οι δυο μας για την νίκη πηγαίναμε, αλλά στο ζέσταμα πριν ξεκινήσει ο αγώνας κάναμε πλάκες, λέγαμε τα προσωπικά μας. Η Δήμητρα είχε στεναχωρηθεί πολύ με τον θάνατο του αδερφού της, ήταν δεμένοι μεταξύ τους. Όμως ήταν χαμογελαστή, δεν την έβλεπες με κατεβασμένα μούτρα.
Χτες το πρωί που ετοιμαζόμουν να πάω για προπόνηση είδα με τον άντρα μου στις ειδήσεις το τροχαίο- ακόμα δεν είχαν δώσει στη δημοσιότητα το όνομα. Μόλις είδαμε το ποδήλατο καταλάβαμε πως ήταν επαγγελματίας ποδηλάτης και λίγη ώρα μετά σοκαρίστηκα όταν είδα στα social πως πρόκειται για τη Δήμητρα».
Λευτέρης: Το ποδήλατο ήταν φιλοσοφία ζωής
«Ένα απίθανο πλάσμα, γλυκιά, ευγενική και με εξαιρετικές επιδόσεις στο αθλητικό κομμάτι. Το ποδήλατο ήταν το μέσο μετακίνησης της όλα αυτά τα χρόνια, ήταν φιλοσοφία και στάση ζωής. Με το ποδήλατο πήγαινε στη δουλειά της. Μάλιστα, πολλοί της έλεγαν να μην το κάνει γιατί έχει κινδύνους και η ίδια προχωρούσε πάνω σ΄αυτό το motto πως η ζωή προχωράει μπροστά... Θεωρούσε πως πρέπει να είναι μέρος μιας συνολικής αλλαγής και στην Ελλάδα. Ήταν η κακιά στιγμή...
Τη γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια τη Δήμητρα. Ήταν πολύ ωραίος άνθρωπος και εξαιρετική αθλήτρια- μάλιστα έχει πάρει σημαντικές διακρίσεις σε πρωταθλήματα. Απίθανα καλή αθλήτρια με ωραίο και ενδιαφέρον κοινωνικό προφίλ. Σινεφίλ, της άρεσε πολύ η φωτογραφία. Επίσης ήταν πολύ ευαισθητοποιημένη κοινωνικά.
Πριν τρία χρόνια έχασε τον αδερφό της και ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση για την ίδια και φυσικά την οικογένεια της. Σε μια παρουσίαση βιβλίου είχε κάνει μια απίθανη ομιλία για τον αδερφό της και ήταν στο κοινό οι γονείς της...».
Φώφη: Ηταν ένας άγγελος που μετακόμισε στον ουρανό
«Η Δήμητρα ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι,πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και με θετική ενέργεια. Όλη μέρα, η καθημερινότητα της ήταν δουλειά και προπόνηση. Ήταν χαμηλών τόνων. Την αγαπούσα πολύ, όπως την αγαπούσαμε όλοι στο Καυταντζόγλειο. Ήταν ένας άγγελος, ο οποίος μετακόμισε στον ουρανό».
Τεό Καρανίκας: Η φωτογραφία που τρέχει προς το ηλιοβασίλεμμα
Μια φωτογραφία ένα απόγευμα την ώρα του ηλιοβασιλέματος ήταν η αφορμή για να γνωρίσει ο Θοδωρής τη Δήμητρα.
«Αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία που την τραβηξα, δεκα χρόνια πριν. Μου είχε πει πως της άρεσε που έπιασα τη στιγμή που έτρεχε προς το ηλιοβασίλεμα. Η Δήμητρα ήταν ένας άνθρωπος πολύ ιδιαίτερος, ευαίσθητος, δυναμικός, γλυκός... Όσες φορές την συναντούσα είχε ένα τεράστιο χαμόγελο, ακόμα και όταν έκρυβε θλίψη. Κρίμα κι άδικο, να φύγει έτσι.. Της άρεσε πάρα πολύ η Μαριέττα Φαφούτη και τραγούδια όπως το «The girl who loved the rain». Ειρωνεία που έφυγε μια βροχερή ημέρα και ίσως κι αυτό συντέλεσε στο να φύγει. Θα την αποχαιρετήσω με τα δικά της λόγια που μου είχε πει σε συζητήσεις: «Έχω πονέσει και πονάω ακόμη για να μπορώ να κάνω αυτό που φαίνεται τόσο όμορφο απέξω... Θα έδινα και την τελευταία μου ανάσα για να μη το χάσω ποτέ από τη ζωή μου.. Πάθος ναι...Αλλά πόσοι ξέρουν τι τους κάνει πραγματικά χαρούμενους;» λέει ο Τεό Καρανίκας στο iefimerida.gr