Την ώρα που το κλίμα στη Μονή Σινά παραμένει τεταμένο, η γυναίκα που βρέθηκε στο επίκεντρο της κόντρας μεταξύ των στασιαστών μοναχών και του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού σπάει τη σιωπή της.
Ειδικότερα, η Κατερίνα Σπυροπούλου, που σύμφωνα με το υπόμνημα των μοναχών «έκανε ό,τι ήθελε» τον Δαμιανό, απέστειλε επιστολή στην ιστοσελίδα orthodoxia.info, κάνοντας λόγο για «κουτσομπολίστικο βούρκο», για «ανθρωποφαγία» και «κανιβαλισμό», κι όπως υπογραμμίζει, μιλάει γιατί το οφείλει στα παιδιά της, «που επίσης ψευδώς έχουν λοιδορηθεί».
Παράλληλα, η 70χρονη καθηγήτρια και μητέρα τεσσάρων παιδιών εξηγεί ότι η αφοσίωσή της προς τον Αρχιεπίσκοπο Δαμιανό πηγάζει από ευγνωμοσύνη σε αυτόν χάρη στην πνευματική στήριξη που της παρείχε κατά την πολύχρονη μάχη της κόρης της, Χριστίνας, με βαριά ασθένεια, εξαιτίας της οποίας τελικά έχασε τη ζωή της.
Στο πλαίσιο αυτής της ευγνωμοσύνης εντάσσει και το ότι έμεινε στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου για διάστημα άνω των έξι μηνών, όταν εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε στη Μονή χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε διαφορετικά νοσοκομεία της Αιγύπτου.
Η ίδια δηλώνει ότι «πολεμούμαι σαν μάνα, σαν πολύτεκνη, σαν γυναίκα, σαν αγωνίστρια, σαν προσηλωμένη σε υψηλά ιδανικά γιατί αφιέρωσα τα τελευταία χρόνια μου στο να συντρέξω τον πνευματικό μου πατέρα» και κλείνοντας προειδοποιεί ότι θα κινηθεί νομικά κατά όσων τη συκοφάντησαν.
Η επιστολή της γυναίκας που περιέλαβαν οι στασιαστές μοναχοί στο υπόμνημα κατά του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η "ΑΚ" ή "ΑΣ"
Τελευταία, τα πυρά των «πραξικοπηματιών» μοναχών του Σινά έχουν συγκεντρωθεί στο πρόσωπό μου με απώτερο στόχο να πλήξουν το σεπτό πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Σινά κ.κ. Δαμιανού. Είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω για τον εαυτό μου, γιατί, με πρόσχημα το πρόσωπό μου, βάλλεται ο Αρχιεπίσκοπος Σινά κ. Δαμιανός.
Είμαι λοιπόν η Κατερίνα Σπυροπούλου, που τις τελευταίες μέρες έχω γίνει αντικείμενο συκοφαντιών και λοιδοριών χωρίς τη θέλησή μου. Μέχρι τώρα υπέμεινα με πολλή ταπείνωση για να μην ανακατεύεται ο κουτσομπολίστικος βούρκος που έστησαν οι φερόμενοι ως ορθόδοξοι μοναχοί. Αλλά μετά από όλη αυτή την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό, οφείλω στα παιδιά μου, που επίσης ψευδώς έχουν λοιδορηθεί, να μιλήσω, να καταθέσω την αλήθεια μου.
Έχει, νομίζω, σημασία να τονίσω ότι είμαι στο εβδομηκοστό έτος της ηλικίας μου. Η ίδια είμαι φιλόλογος και συνταξιούχος καθηγήτρια (κατ’ άλλους αγράμματη!) αφού δίδαξα 30 χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση. Επίσης, δίδαξα σε σχολεία του εξωτερικού, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και στη Νυρεμβέργη Γερμανίας. Έχω φοιτήσει και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών μέχρι το 4ο έτος. Δεν πήρα πτυχίο για τους λόγους που θα κατανοήσετε παρακάτω.
Απέκτησα 4 παιδιά -δύο αγόρια και δύο κορίτσια-, τα οποία μεγάλωσα με πολλή αγάπη και αφοσίωση παρέχοντάς τους με τον πρώην σύζυγό μου κάθε υλικό και πνευματικό εφόδιο. Όλα τα τέκνα μου είναι κάτοχοι πτυχίων και διδακτορικών ή μεταπτυχιακών σπουδών. Είμαι γιαγιά μιας υπέροχης εγγονής. Το μόνο πράγμα στη ζωή μου για το οποίο περηφανεύομαι είναι τα παιδιά μου, γιατί έγιναν καλοί και αγαθοί άνθρωποι, με αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Αλλά το μεγαλύτερο βραβείο μου και η περηφάνια μου και η ελπίδα μου είναι η καλή μου Χριστίνα, τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού και έγινε ο δικός μου άγγελος που με προστατεύει από εκεί πάνω. Η Χριστίνα λοιπόν έζησε 42 χρόνια έναν μεγάλο σταυρό, αφού έπασχε από μια σπάνια ασθένεια, την Οζώδη Σκλήρυνση, που προκαλούσε σωματική και πνευματική αναπηρία. Έκανε πέντε εγχειρήσεις ανοικτού εγκεφάλου, με όλες τις συνέπειες, και καθηλώθηκε παραπληγική σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Την υπηρέτησα αγόγγυστα με υπομονή, φροντίδα και πολλή αγάπη και στοργή. Και η μόνη λεξούλα που έλεγε συνειδητά όταν με έβλεπε και με αισθανόταν δίπλα της στη διάρκεια της πονεμένης ζωής της ήταν "μα-μά", και τα δικά μου μάτια δάκρυζαν και σπάραζε η ψυχή μου. Έτσι, πάνω στην πράξη διδάχθηκα και απέκτησα τις γνώσεις της νοσηλευτικής.
Σε αυτή τη διαρκή δυσκολία της ζωής μου βοήθησε ο παρηγορητικός και ενισχυτικός λόγος του πνευματικού πατρός μου κ. Δαμιανού, ώστε να αντέξω και να σηκώσω τον σταυρό μου με θάρρος, τόλμη και ελπίδα.
Γνωρίζω το Σινά από τον Ιανουάριο του 1978, όταν ευρισκόταν κάτω από την ισραηλινή κατοχή και οι Βεδουίνοι έμεναν σε σκηνές και ουσιαστικά ασφαλτόδρομοι δεν υπήρχαν. Γοητεύτηκα από την ομορφιά του γρανιτένιου τοπίου, αλλά και από την πνευματικότητα του τόπου.
Το έτος 2018 ο πνευματικός μας πατέρας είχε ένα σοβαρό ατύχημα στο φρεάτιο, βάθους τεσσάρων μέτρων, του μικρού ασανσέρ μέσα στη Μονή λόγω έλλειψης προνοίας στην κατασκευή του από κάποιον μοναχό. Ένιωσα ότι ήρθε η στιγμή να του ανταποδώσω την ευεργεσία του όπως το ευεργετημένο παιδί στον πατέρα του. Έμεινα στη νοσηλεία του 6 μήνες, πρώτα στο στρατιωτικό νοσοκομείο El-Galaa στην Ειδική Μονάδα Θεραπείας όπως επέτρεψαν οι Αιγύπτιοι ιατροί επειδή είδαν τις γνώσεις μου όσον αφορά στη νοσηλεία ενός πολυτραυματία και την ψυχολογική ενίσχυσή του στους τρομερούς πόνους του. Απετράπη η σηψαιμία. Άλλους δύο μήνες σε δωμάτιο του νοσοκομείου όπου του έγινε ειδική θεραπεία στο αριστερό του πόδι για να μην το κόψουν και έγινε μεταμόσχευση δέρματος. Άλλους δύο μήνες στο Μετόχι Καΐρου με τις συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο για αλλαγές. Το αποτέλεσμα ήταν να εξέλθει από αυτή την περιπέτεια και να είναι σε καλύτερη κατάσταση στην υγεία του απ' ό,τι πριν, κατά την ομολογία όσων τον έβλεπαν.
Είμαι Ελληνίδα χριστιανή, πολύτεκνη μάνα και απευθύνομαι προς κάθε γυναίκα και μητέρα και σε κάθε λογικό άνθρωπο. Να τονίσω ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός προστάτευσε και έστερξε τις γυναίκες. Δεν ξεχώρισε άνδρα από γυναίκα. Πολεμούμαι σαν μάνα, σαν πολύτεκνη, σαν γυναίκα, σαν αγωνίστρια, σαν προσηλωμένη σε υψηλά ιδανικά, γιατί αφιέρωσα τα τελευταία χρόνια μου στο να συντρέξω τον πνευματικό μου πατέρα.
Επιφυλάσσομαι για τα νόμιμα δικαιώματά μου για όσους ενυπογράφως με συκοφάντησαν και αναπαρήγαγαν ψευδείς ειδήσεις και συκοφαντίες κατά του προσώπου μου και της βλαπτικής συνέπειας στη φήμη μου και στην αξιοπρέπειά μου. Τα ποσά που θα προέλθουν από τις δικαστικές προσφυγές θα αποδοθούν στην Ι. Μονή Σινά.
Συγχωρέστε με, αδελφοί, που χρησιμοποιήθηκα στον σκανδαλισμό σας».