Αστείρευτο ταλέντο, μελαχρινή γοητεία, οφθαλμοφανές σεξαπίλ, αγνή καρδιά, ακομπλεξάριστο χιούμορ. Σπάνια βρίσκεις άνθρωπο να συνδυάζει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά∙ Κι όμως, η Μάρθα Καραγιάννη τα είχε όλα.
Αγαπήθηκε όσο λίγες από το φιλοθεάμον -και όχι μόνο- κοινό, στην τεράστια διαδρομή της στον ελληνικό κινηματογράφο. Οι σπουδές της στον χορό -με παραστάσεις από οκτώ μόλις ετών στη Λυρική Σκηνή με το παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου- της έδωσαν τα εφόδια για να γίνει αυτό που καμία άλλη δεν κατάφερε την «χρυσή εποχή» του ελληνικού κινηματογράφου. Μια πρωταγωνίστρια που μπορούσε να τραγουδά, να χορεύει και να παίζει εξίσου καλά, μαγεύοντας τον κόσμο.
Πέθανε η Μάρθα Καραγιάννη
Η κινηματογραφική της πορεία ξεκίνησε το 1955, σε ηλικία 17 ετών, με την ταινία της Φίνος Φιλμς «Η άγνωστος», ένα κοινωνικό δράμα στο οποίο κατείχε έναν μικρό ρόλο. Η μοίρα, όμως, της επεφύλασσε πολύ μεγαλύτερα πράγματα...
Η συνεργασία με τον Γιάννη Δαλιανίδη που άλλαξε τον ρου της ιστορίας για τη Μάρθα Καραγιάννη
Το 1957 ήταν μια χρονιά καθοριστική για τη Μάρθα Καραγιάννη. Τότε έρχεται στη ζωή της ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο οποίος έμελλε να είναι ο άνθρωπος που θα την εδραιώσει στο καλλιτεχνικό τοπίο. Στην πρώτη της θεατρική συμμετοχή στην επιθεώρηση «Ελέφαντες και ψύλλοι» γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη των αξεπέραστων επιτυχιών κι από εκεί και μετά όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η συνεργασία τους ξεκινά το 1961 στην ταινία «Ζητείται ψεύτης», αλλά και στον «Σκληρό άντρα». Δύο χρόνια αργότερα, γίνεται το μεγάλο «μπαμ» με το πρώτο μιούζικαλ που σκηνοθετεί ο Δαλιανίδης και το μοναδικό στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χορεύει. Το «Μερικοί το προτιμούν κρύο» εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σκηνοθέτη, με την αγαπημένη ηθοποιό να υποδύεται την περίφημη «Λέλα» που περιμένει εναγωνίως την ημέρα του γάμου της με τον Λάκη (Ντίνος Ηλιόπουλος).
«Ένα κορίτσι για δύο», «Κάτι να καίει», «Κορίτσια για φίλημα», «Ραντεβού στον αέρα», «Ξυπόλυτος πρίγκηψ», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Νύχτα γάμου», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Γοργόνες και μάγκες», «Η ωραία του κουρέα», ήταν μόλις μερικές από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε τη δεκαετία του 1960, το τέλος της οποίας σηματοδοτεί και το τέλος της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου.
Ακολουθούν πιο περιορισμένες εμφανίσεις στη μεγάλη οθόνη, με τις πιο δημοφιλείς να είναι εκείνη στο «Μαριχουάνα στοπ» του 1971 και στο «Πεθαίνω για σένα» του 2009. Τα χρόνια που μεσολάβησαν, η Μάρθα Καραγιάννη επέλεξε να αφοσιωθεί περισσότερο στο θέατρο, με τις συμμετοχές της σε παραστάσεις και επιθεωρήσεις να είναι πραγματικά αμέτρητες. Παράλληλα, επιδόθηκε στα ταξίδια που λάτρευε, καθώς δήλωνε «πολίτης του κόσμου».
«Ποια Καρέζη; Ποια Λάσκαρη; Η Μάρθα Καραγιάννη!»
Η διαφορά της Μάρθας Καραγιάννη από όλες τις άλλες πρωταγωνίστριες του θεάτρου και του κινηματογράφου εκείνης της εποχής, όμως, ήταν εκείνη που την έκανε να μην την συγκρίνουν με καμία. Σε μια εποχή που τα «στρατόπεδα» των θεατών είχαν χωριστεί ανάμεσα σε Βουγιουκλάκη και Καρέζη, η Καραγιάννη ήταν... κοινής αποδοχής.
Την αγαπούσαν όλοι. Ο άντρες την αποθέωναν, οι γυναίκες τη λάτρευαν, μικροί και μεγάλοι γελούσαν με τις ξεκαρδιστικές ατάκες και το πηγαίο ταλέντο της, θαύμαζαν την αυθεντική ομορφιά της, το νάζι και την αστείρευτη ενέργεια. Την ώρα που άλλες συμπρωταγωνίστριές της την περίοδο εκείνη προσπαθούσαν να υιοθετήσουν το προφίλ της «απρόσιτης σταρ» εκείνη επέλεγε να είναι το «κορίτσι της διπλανής πόρτας» που αγαπούν τα λαϊκά στρώματα.
Από την άλλη, δεν έλειπαν και οι τολμηρές εμφανίσεις που αναστάτωναν το μυαλό των ανδρών. Ειδικά στα μιούζικαλ, ο Γιάννης Δαλιανίδης εκμεταλλεύεται -σχεδόν- στο έπακρο το θηλυκό κορμί της πρωταγωνίστριας, με τον σπουδαίο Νίκο Κούρκουλο να κάνει την χαρακτηριστική, θρυλική δήλωση: «Ποια Καρέζη; Ποια Λάσκαρη; Η Μάρθα Καραγιάννη!».