Tα διεθνή βραβεία, o Mαντέλα, ο Κλίντον. Οι νύχτες που ξαγρύπνησε για να βρει λύσεις για πληγέντες από ασθένειες ή καταστροφές. Το 24ωρό της που αρχίζει στις 6 το πρωί, το πρώτο τηλεφώνημα της ημέρας, η εικόνα στην οθόνη του κινητού της, το νέο στοίχημα για το εμβόλιο του Covid: Η Μαριάννα B. Βαρδινογιάννη σε μια συνέντευξη-ποταμό στο iefimerida.gr.
Οποιος έχει βρεθεί στις εγκαταστάσεις της «Ελπίδας» και έχει δει τi συμβαίνει κάθε φορά που το επισκέπτεται η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, πώς αντιδρούν τα παιδιά και οι γονείς, δεν χρειάζεται να διαβάσει ή να μάθει τίποτα άλλο για την Μαριάννα Βραδινογιάννη. Η εικόνα αυτή περικλείει τα πάντα -και είναι καταλυτικά ισχυρότερη από κάθε της φωτογραφία πλάι σε κορυφαίες μορφές του κόσμου, από πλανητάρχες μέχρι νομπελίστες.
Η Πρόεδρος του Ίδρυματος Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ», Πρόεδρος της Διεθνούς Τιμητικής Κοσμητείας του Επετειακού Ετους «Θερμοπύλες-Σαλαμίνα 2020, Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Unesco, βραβευμένη με το βραβείο Νέλσον Μαντέλα για το 2020, αποκαλύπτει μέσα από τη συνέντευξη στο iefimerida τον μεθοδικό τρόπο που εργάζεται και κυρίως το καύσιμο που την κινεί στη δημόσια παρουσία και προσφορά της. Μιλά για τις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει για το εμβόλιο εναντίον του covid 19 και κυρίως τη δίκαιη και ευρεία κυκλοφορία του σε όλο τον πληθυσμό, αλλά και για την αδιάρρηκτη πίστη της στους Ελληνες. Αυτό αποτυπώνεται στις εκδηλώσεις και την υποδομή που δημιουργήθηκε με αφορμή τον εορτασμό των 2.500 χρόνων από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη Μάχη των Θερμοπυλών.
Σήμερα το απόγευμα θα γίνει συμβολική εκδήλωση μνήμης και έμπνευσης για το μέλλον στις 18.00 στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων παρουσία της Α.Ε. Προέδρου της Δημοκρατίας, κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, και του Πρωθυπουργού κυρίου Κυριάκου Μητσοτάκη. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από την ΕΡΤ2καθώς και διαδικτυακά στην ιστοσελίδα thermopylaesalamis.gr ώστε να δοθεί η δυνατότητα να την παρακολουθήσει και η διεθνής κοινότητα.
Ο εορτασμός των 2.500 χρόνων από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη Μάχη των Θερμοπυλών δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τις αρχικές ανακοινώσεις εξαιτίας της πανδημίας. Όμως, αποφασίσατε να στρέψετε μέρος της προσπάθειας και των κονδυλίων στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Από την πρώτη στιγμή που ο Πρωθυπουργός κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης μού εμπιστεύθηκε την Προεδρία της Τιμητικής Κοσμητείας του Επετειακού Έτους «Θερμοπύλες-Σαλαμίνα 2020» η σκέψη μου ήταν πως στο επίκεντρο των σχεδιασμών μας πρέπει να είναι ο Άνθρωπος. Γιατί το μεγαλείο αυτών των μαχών βρίσκεται στη δύναμη της ψυχής των αγωνιστών του κι όχι στην υπεροχή των αριθμών και των όπλων. Όταν ξέσπασε, λοιπόν, ο εφιάλτης της πανδημίας δεν δίστασα ούτε στιγμή. Πήρα την απόφαση το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων που το Ίδρυμά μας είχε προϋπολογίσει για το Επετειακό Έτος να διατεθούν για τη στήριξη των συνανθρώπων μας. Ακόμα και μέσα στην περίοδο του lockdown, φροντίσαμε να σταλεί ανθρωπιστική βοήθεια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας: από τη Σαλαμίνα και τις Θερμοπύλες, μέχρι την Κρήτη και την Αρκαδία καταφέραμε να φτάσουμε όπου υπήρχε ανάγκη. Υγειονομικό υλικό, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης. Κανείς δεν έμεινε χωρίς βοήθεια. Αλλά και τώρα, με τον τυφώνα ‘’ΙΑΝΟ’’, προσπαθήσαμε να είμαστε χρήσιμοι και ουσιαστικοί, στο πλευρό των πληγέντων από τη θεομηνία.
Αντιλαμβάνομαι ότι το ενδιαφέρον σας είναι έντονο για την ανάπτυξη του εμβολίου και κυρίως την ευρεία κυκλοφορία του ώστε να φτάσει σε κάθε πολίτη. Πώς κινείστε προς αυτή την κατεύθυνση;
H πανδημία του COVID19 είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του αιώνα μας. Βιώνουμε πρωτόγνωρες συνθήκες και για αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι να λάβουμε πρωτόγνωρα μέτρα και μάλιστα όχι σε εθνικό επίπεδο, αλλά στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας συνεργασίας. Μέσα από τις διεθνείς μου επαφές έχω συστρατευθεί με πρωτοβουλίες που υπογραμμίζουν ακριβώς αυτή την ανάγκη. Είχα την τιμή να συνυπογράψω διεθνείς εκκλήσεις μαζί με αρχηγούς κρατών, νομπελίστες και σημαντικές προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο για παγκόσμια συνεργασία και δωρεάν διάθεση του εμβολίου όταν αυτό βρεθεί.
Τι ζητάτε μέσα από αυτές τις εκκλήσεις;
Στο πλαίσιο αυτών των εκκλήσεων ζητάμε από τη διεθνή κοινότητα τα αυτονόητα: Να υπάρξει ανταλλαγή επιστημονικών στοιχείων ανάμεσα στα κράτη που θα συμβάλουν στην πιο γρήγορη ανάπτυξη του εμβολίου, να ξεκινήσουν οι συζητήσεις με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και να γίνουν οι απαραίτητες συμφωνίες έτσι ώστε να διατεθεί δωρεάν και σε όλους το εμβόλιο, να στηριχθεί η μαζική παραγωγή του και βέβαια να γίνουν επιπλέον προσλήψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που θα πραγματοποιήσει τον εμβολιασμό. Αν δεν γίνουν αυτά τότε το εμβόλιο θα αποτελέσει ένα προνόμιο για τους λίγους. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει σαφές είναι πως αν δεν εμβολιαστούν όλοι, τότε το πρόβλημα θα συνεχίσει να υφίσταται. Αυτό είναι και το μήνυμα αυτής της κρίσης που δοκιμάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Η πανδημία δεν κάνει κανενός είδους διάκριση. Είτε το αντιμετωπίζουμε όλοι μαζί, είτε χανόμαστε όλοι μαζί.
Ο κορυφαίος ιστορικός του Yale, Frank Snowden, δήλωσε στο iefimerida ότι όπως έχουμε μάθει από τον Ομηρο και την αρχαία Ελλάδα, ο άνθρωπος γίνεται πιο σοφός μετά από μια καταστροφή. Πιστεύετε ότι η πανδημία θα μας κάνει σοφότερους και προς ποια κατεύθυνση;
Όχι μόνο σοφότερους, αλλά ελπίζω και καλύτερους. Όσα τραγικά βιώνουμε το τελευταίο διάστημα έχουν αλλάξει τον κόσμο όπως τον ξέραμε. Διαπιστώσαμε πόσο αδύναμες παραμένουν οι κοινωνίες μας σε παγκόσμιο επίπεδο αφού με τον πιο σκληρό τρόπο διαπιστώσαμε πως δεν είχαμε στηρίξει όσο έπρεπε τα εθνικά συστήματα υγείας και δεν είχαμε δημιουργήσει ένα ικανοποιητικό δίχτυ προστασίας για τους πιο αδύναμους. Από την άλλη πλευρά βέβαια διαπιστώσαμε κάτι ακόμα: πόσο σημαντικό αγαθό είναι η υγεία, η κοινωνική αλληλεγγύη, η προσφορά στον συνάνθρωπο, ότι δεν μπορώ να είμαι καλά εγώ αν δεν είναι ο διπλανός μου. Αυτό είναι μια ελπίδα για το αύριο και πρέπει να φροντίσουμε ώστε να γίνει και η παρακαταθήκη αυτής της μεγάλης περιπέτειας.
Έχει ενδιαφέρον πώς η αρχαία Ελλάδα εμπνέει και δη αυτές τις δύσκολες μέρες της πανδημίας έγινε σημείο αναφοράς για δημιουργούς και επιστήμονες. Ενώ στην Ελλάδα έχουμε μάθει να είμαστε καχύποπτοι με θέματα της Ιστορίας, του παρελθόντος. Ήταν αυτός ένας παράγοντας που λάβατε υπόψιν στον σχεδιασμό και το περιεχόμενο του 2.500 από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη Μάχη του Μαραθώνα;
Οι Θερμοπύλες και η Σαλαμίνα είναι δυο ιστορικά γεγονότα αδιαμφισβήτητης σημασίας, κάτι που σπάνια συμβαίνει. Άλλαξαν τον ρου της ιστορίας όλου του κόσμου κι έβαλαν τα θεμέλια του Δυτικού πολιτισμού, γι΄ αυτό κι αποτελούν πηγή έμπνευσης για Έλληνες και ξένους. Οι μάχες είναι πολύ πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε. Ο καθένας από εμάς καλείται καθημερινά να δώσει τους δικούς του αγώνες και να αντιμετωπίσει τις δικές του «Θερμοπύλες» και «Σαλαμίνες». Με προσωπικές θυσίες, αγώνες, ήττες και θριάμβους. Είχαμε την τύχη να γεννηθούμε Έλληνες. Οι αξίες και οι έννοιες που μας έχουν κληροδοτήσει οι πρόγονοί μας διατρέχουν τον πολιτισμό μας έως σήμερα. Η πατρίδα μας, ο πολιτισμός μας και η ιστορία μας είναι ο φυσικός μας χώρος, το «αυτονόητο» στη ζωή μας. Το εντυπωσιακό είναι όμως και μεγαλειώδες είναι το πως οι αξίες αυτές έχουν γίνει αιώνιες και διαχρονικές και διατρέχουν συνολικά ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο και όχι μόνο. Είναι λοιπόν προφανές ότι επηρέασε και τον σχεδιασμό μας αφού από την αρχή στόχος μας ήταν και παραμένει να αναδείξουμε το ταξίδι των αξιών και των ιδεών 2.500 χρόνια μετά και πως αυτές παραμένουν τόσο επίκαιρες, ειδικά σε εποχές τόσο δύσκολες όπως είναι σημερινές.
Λέτε συχνά ότι έχετε πίστη στους Έλληνες. Και νομίζω ότι μέσω του 3ορτασμού θέλατε να αναδείξετε αυτή την πίστη και να φωτίσετε τα στοιχεία των Ελλήνων που σας την εμπνέουν. Η πανδημία, η στάση των Ελλήνων, μετακίνησε αυτή την πίστη, την δικαίωσε, την άλλαξε;
Ναι έχω μεγάλη πίστη στους Έλληνες και πραγματικά πιστεύω πως η στάση που κρατήσαμε ως λαός, ιδιαίτερα στην περίοδο του lockdown, δικαιώνει απόλυτα την πεποίθησή μου. Καταφέραμε να γίνουμε υπόδειγμα για ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνο υπόδειγμα αυτοσυγκράτησης αλλά και κοινωνικής συνοχής. Αλληλεγγύης. Οι Έλληνες χρειαζόμαστε μια σπίθα και μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Αυτό πιστεύω.
Νικητής είναι ένας οραματιστής που δεν τα παρατάει, λέει ο Νέλσον Μαντέλα. Εσείς αισθάνεστε περισσότερο ως οραματίστρια ή ως εργάτρια; Αναρωτιέμαι πόσο πείσμα έχετε, πόση υπομονή για να δείτε αυτό που ξεκινά ως όραμα να γίνεται πράξη.
Ένα από τα βασικά μου χαρακτηριστικά ήταν, και παραμένει, ότι δεν το βάζω ποτέ κάτω. Προχωρώ πάντα ξεπερνώντας τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο μου με μεγάλο πείσμα, υπομονή και επιμονή. Εργάζομαι ασταμάτητα προκειμένου να υλοποιήσω τους στόχους μου, γιατί τι αξία έχει ένα όραμα όταν δεν συνοδεύεται από πρωτοπόρες κινήσεις που του ανοίγουν το δρόμο; Και βέβαια από σκληρή δουλειά;
Θυμάστε τις στιγμές που γεννήθηκαν, που συλλάβατε, τα σημαντικότερα σημεία της δράσης σας στον τομέα της προσφοράς και της αλληλεγγύης;
Φυσικά. Σε όποια απόφαση οδηγήθηκα στην πορεία της δράσης μου, με οδήγησαν πάντοτε οι πραγματικές ανάγκες της ζωής, της κοινωνίας γύρω μου. Γιατί είτε μας αφορούν είτε όχι κάποια προβλήματα, οφείλουμε να είμαστε ‘’παρόντες’’, να κάνουμε κάτι γι αυτά. Η «ΕΛΠΙΔΑ» δημιουργήθηκε ως Σύλλογος, το 1990, από το δράμα των γονιών που βλέπαμε να συντελείται γύρω μας!! Να χάνονται παιδιά που μοναδική ελπίδα είχαν μια μεταμόσχευση μυελού των οστών γιατί η χώρα μας δεν διέθετε καμία σχετική ιατρική υποδομή και ελάχιστες οικογένειες μπορούσαν να επωμιστούν το οικονομικό κόστος των 500.000 δολαρίων για νοσηλεία του παιδιού τους στο εξωτερικό. Έτσι γεννήθηκε η ΕΛΠΙΔΑ, δημιουργήθηκε η πρώτη κι ακόμα μοναδική παιδιατρική μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών στη χώρα μας, το πρώτο Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά της Ελλάδας, το πρωτοποριακό κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής θεραπείας, η Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των οστών. Ακόμα κι ο ξενώνας, το δεύτερο έργο της ΕΛΠΙΔΑΣ, μετά την Μονάδα Μεταμόσχευσης έγινε παραμονή Χριστουγέννων, πηγαίνοντας στη Μονάδα να ευχηθώ και να δώσω στα παιδιά τα δώρα τους, είδα γονείς να κάθονται έξω στα παγκάκια! Χιόνιζε! Κι όμως, όπως μου είπαν, εκεί θα πέρναγαν τη νύχτα, γιατί ήταν από την Περιφέρεια και δεν είχαν που να μείνουν. Εκείνο το βράδυ που από την στεναχώρια μου δεν έκλεισα μάτι, γεννήθηκε ο Ξενώνας. Κι όλα μας τα έργα. Η ανάγκη του ενός, μας οδηγεί στο επόμενο..
Θυμάμαι τη Μαίρη Κατράντζου να μου μιλά με αφορμή το show στο Ναό του Ποσειδώνα και να στέκεται με δέος στην παρουσία σας, στην προσφορά σας. Ένιωθα ότι την εμπνέετε, την ωθείτε και μόνο με την παρουσία σας στο να προσφέρει με τον δικό της τρόπο. Το πέρασμα της σκυτάλης στη νέα γενιά, πόσο σημαντική είναι για εσάς;
Πιστεύω πολύ στην νέα γενιά. Είναι το μέλλον. Πάντα προσπαθώ να έχω κοντά μου νέους ανθρώπους και δημιουργώ μια σχέση αμφίδρομη γιατί μαθαίνω κι εγώ πολλά από εκείνους: για τις νέες τεχνολογίες, τα νέα ρεύματα σκέψης , τους προβληματισμούς και τα προβλήματα των νέων. Θέλω να νιώθω τον παλμό τους. Να τον μοιράζομαι. Στην «ΕΛΠΙΔΑ» εμπιστεύθηκα τη δημιουργία του «ΕLPIDA Youth» στην εγγονή μου Μαριάννα Λαιμού, η οποία σε συνεργασία με την Πριγκίπισσα Τατιάνα Μπλάτνικ ,την Λάουρα Λαλαούνη, την Γενική Γραμματέα της ΕΛΠΙΔΑΣ, Τζωρτζίνα Έλληνα και μια ομάδα πολύ νέων μελών μας, δεν σταματούν να με εντυπωσιάζουν με τις σημαντικές και πρωτοπόρες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν για να στηρίξουν τα παιδιά με καρκίνο. Η Μαίρη Κατράντζου, στην οποία αναφερθήκατε, είναι ένα πλάσμα υπερταλαντούχο, μια Ελληνίδα που έχει κάνει γνωστή την χώρα μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Την θαυμάζω και την αγαπώ βαθιά. Η συνεργασία μας με την εκδήλωση στο Σούνιο, ένα σημαντικό παγκόσμιο πολιτιστικό γεγονός, ήταν μια πρωτοφανής σύμπραξη του ελληνικού πολιτισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της δημιουργικότητας της νέας γενιάς. Νιώθω πραγματικά υπερήφανη για όσα καταφέραμε εκείνο το βράδυ που οι εικόνες της χώρας μας έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Εσάς, ποιος σας ενέπνευσε;
Έτσι μεγάλωσα. Η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι μια έννοια βαθιά ριζωμένη μέσα μου και αυτό το οφείλω πρώτα απ’ όλα στην μητέρα μου. Δεν μπορώ να σκεφτώ με διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ αυτονόητο να μοιράζεσαι με τους συνανθρώπους σου τις ευλογίες που σου έχει χαρίσει ο Θεός, να επιστρέφεις από τα δώρα της ζωής. Και είναι μεγάλο δώρο να παίρνεις, αλλά ακόμα μεγαλύτερο να προσφέρεις. Άλλωστε αυτές τις αρχές ασπάζεται κι ο σύζυγός μου, Βαρδής, που είμαστε από μικροί μαζί. Ο ίδιος βάζει πάνω από όλα την προσφορά στην πατρίδα και στην κοινωνία. Για ολόκληρη την οικογένειά μας η προσφορά αποτελεί τρόπο ζωής.
Ποια είναι η συμβουλή που σας έδωσαν και δεν θα ξεχάσετε ποτέ; Ποια συμβουλή δίνατε πάντα στα παιδιά και στα εγγόνια σας;
Η μητέρα μου έλεγε πάντα «Δώσε στα παιδιά σου φτερά να πετάξουν και ρίζες για να μπορούν να γυρίζουν σε σένα» Έτσι προσπάθησα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, κι εκείνα με τη σειρά τους, τα εγγόνια μου. Επίσης, μας έμαθε να δίνουμε προτεραιότητα και να θεωρούμε ‘’προίκα’’ στη ζωή μας, τη μόρφωση κι γνώμονα να έχουμε πάντοτε τη συνείδηση μας και την αγάπη στον συνάνθρωπο.
Μάσκες, προσοχή στις αγκαλιές, απολύμανση: ένας κόσμος ανυποχώρητος για τα παιδιά της Ελπίδας. Οσο ακούω τις γκρίνιες για τις μάσκες και την προσοχή που απαιτεί ο κορωνοϊός, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι αυτά τα παιδιά.
Νομίζω πως η ιστορία της Ελπίδας είναι ένας αγώνας για την ίδια τη ζωή. Ένα μάθημα ζωής που μας δίνουν με το θάρρος τους και τη δύναμη της ψυχής τους, τα ίδια τα παιδιά ‘’μας’’, το κουράγιο των γονιών και η πίστη των γιατρών στη νίκη.
Πόσες ζωγραφιές παιδιών έφτασαν στο Ιδρυμα αναφορικά με τον εορτασμό των 2.500 ετών της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και της Μάχης των Θερμοπυλών; Υπάρχουν κάποιες που ξεχωρίσατε;
Ξεπέρασαν τις χίλιες από μαθητές όλης της Χώρας κι από Σχολεία της ομογένειας. Με πολύ μεγάλη δυσκολία η αρμόδια επιτροπή επέλεξε 12 νικητές, 2 παιδιά από κάθε τάξη του Δημοτικού. Όλες οι ζωγραφιές ήταν υπέροχες! «Ζωγράφιζαν» την υπερηφάνεια των παιδιών για την πατρίδα μας και για τις συγκεκριμένες μάχες αλλά και με φαντασία και συμβολισμούς που φανερώνουν την ξεχωριστή ποιότητα των μαθητών μας. Βέβαια, εξίσου σημαντικό για εμάς – και κεντρικός λόγος αυτού του Διαγωνισμού- ήταν ότι τα παιδιά άκουσαν, διάβασαν κι έμαθαν για τις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα και τη σημασία αυτών των μαχών στην εξέλιξη όχι μόνον της ιστορίας μας αλλά και της ιστορίας ολόκληρου του κόσμου.
Ο θρίαμβος στη Σαλαμίνα. Η ήττα στις Θερμοπύλες. Ποια ιστορία σας εμπνέει όμως περισσότερο, η Σαλαμίνα ή οι Θερμοπύλες; Τα παιδιά που συμμετέχουν στις εκπαιδευτικές δράσεις του Εορτασμού από τι γοητεύονται περισσότερο;
Η κάθε μάχη ήταν ξεχωριστή. Και δεν είναι τυχαίο το ότι η ‘’ήττα’ στις Θερμοπύλες σε όλα τα ιστορικά κείμενα έχει περάσει ως στιγμή συνειδητής και ύψιστης αυτοθυσίας. Μεγαλύτερο μάθημα ήθους, και αγάπης στην Πατρίδα, δεν μπορεί να υπάρξει. Όσο για τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, διδάσκει τον καθέναν μας και προπαντός τα παιδιά, πως όλη η δύναμη βρίσκεται στην ψυχή και στο πνεύμα μας, κι όχι στην υπεροχή των αριθμών. Οι ‘’λίγοι’’ κέρδισαν τους ‘’πολλούς’’ στη Σαλαμίνα, γιατί είχαν δύναμη ψυχής και στρατηγική σκέψη.
Βλέποντας κανείς τις δράσεις σας, αναρωτιέται εύλογα: πώς είναι το 24ωρο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη;
Όταν είσαι ταγμένος σε αυτό που κάνεις, αφιερώνεις τη ζωή σου σ αυτόν το σκοπό. Δεν σταματάς να δουλεύεις γι’ αυτόν. Κι αν ασχολείσαι με πολλά αντικείμενα, η ενασχόληση σου γίνεται συνεχής. Η μέρα μου ξεκινά στις 6 το πρωί και τελειώνει αργά το βράδυ. Αν έχεις σύστημα και προγραμματισμό είναι αφάνταστο πόσα χωράει μια μέρα! Αφού κάνω τον προγραμματισμό της ημέρας, επικοινωνώ τηλεφωνικά με τα παιδιά μου για να μάθω αν είναι καλά. Επόμενο τηλεφώνημα στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων για να μάθω πως είναι τα παιδιά μας, αν κάποιο χρειάζεται κάτι και αν όλα είναι καλά. Στη συνέχεια επικοινωνώ με τους συνεργάτες μου και ενημερώνομαι για όλες τις υποχρεώσεις και τις εκκρεμότητες της ημέρας. Στις 9 είμαι ήδη στο γραφείο όπου παραμένω μέχρι το μεσημέρι. Ακόμα όμως και όταν επιστρέφω στο σπίτι δεν σταματώ να εργάζομαι. Χρησιμοποιώντας όλες τις νέες τεχνολογίες συνεχίζω να εργάζομαι μέχρι το βράδυ, κάνοντας βέβαια τα απαραίτητα διαλείμματα για να αφιερώσω χρόνο στην οικογένειά μου, που για εμένα αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα.
Ποια βιβλία υπάρχουν στο γραφείο ή το κομοδίνο σας; Ποια φωτογραφία στην οθόνη του κινητού;
Η φωτογραφία στην οθόνη του κινητού μου είναι η φωτογραφία της οικογένειας μου, με τον σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Η οικογένεια μου αποτελεί ό, τι πολυτιμότερο έχω στη ζωή και θέλω με κάθε τρόπο να τους νιώθω κοντά μου. Σε ό, τι αφορά τα βιβλία στο κομοδίνο μου, αυτά αλλάζουν συχνά καθώς δεν σταματώ να διαβάζω. Συνήθως επιλέγω βιβλία σχετικά με την τέχνη και την αρχαιολογία καθώς αποτελούν δυο τομείς που με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα μαζί και με τη διάσωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, πάνω σε αυτά δουλεύω και ως Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO. Το τελευταίο διάστημα έχω στο κομοδίνο μου και ένα βιβλίο με τις επιστολές του Νέλσον Μαντέλα μέσα από τη φυλακή. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα λόγια του κορυφαίου αυτού αγωνιστή και δεν σταματώ να εντυπωσιάζομαι από το φως της ελπίδας που εκπέμπουν, ενώ γράφτηκαν μέσα στο σκοτάδι της φυλακής. Λόγια και σκέψεις που αποτελούν για εμένα πυξίδα και οδηγό.
Τι μπορεί πραγματικά να σας συγκινήσει, αλλά και τι να σας οργίσει; Εχετε ποτέ σκεφθεί να εγκαταλείψετε κάποια δράση;
Ο,τι έχει σχέση με παιδιά με συγκινεί βαθύτατα κι ο πόνος που υπάρχει γύρω μας. Και με συγκλονίζει το μεγαλείο της ψυχής. Από τον μικρό μαθητή που δίνει τι χαρτζιλίκι του για τα παιδιά της ΕΛΠΙΔΑΣ, μέχρι τον εθελοντή διασώστη. Η αλληλεγγύη είναι κατά τη γνώμη μου η έκφραση του μεγαλείου ενός ανθρώπου. Όσο γι αυτά που με εξοργίζουν, ασφαλώς είναι πολλά. Όμως, δεν επηρεάζουν την κρίση μου.
Ποιο είναι το καύσιμό σας; Αυτό που σας κάνει να επιμένετε;
Η αγάπη της οικογένειας μου. Ότι ζήτησα από τον Θεό. Ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια κι είμαι ευγνώμων που την έχω. Αυτή είναι η έμπνευση μου και η εσωτερική μου δύναμη. Αυτό που με κάνει να επιμένω, είναι πρώτα απ’ όλα ο χαρακτήρας μου. Όταν πιστεύω πως κάτι είναι σωστό, καμία δυσκολία δεν με κάνει να το βάλω κάτω! Άλλωστε η ζωή μας διδάσκει ότι όλες οι μεγάλες αλλαγές στην αρχή φαίνονταν αδύνατες. Φαίνονταν ουτοπίες. Όπως έλεγε ο Νελσον Μαντέλα ‘’Κάτι φαίνεται αδύνατο μέχρι να.. γίνει’’
Αν από όλες τις συνεντεύξεις, τις ομιλίες σας, έμενε μια φράση για να σας χαρακτηρίζει ποια θα ήταν Μια σκυτάλη σας στην επόμενη γενιά, ποια θα ήταν αυτή;
Ότι η ζωή ενός μόνον παιδιού κι ενός μόνον ανθρώπου αξίζει για να αγωνίζεσαι. Οταν γυρίζω σπίτι μου και δεν μπορώ να ξεχάσω τα δακρυσμένα μάτια των γονιών που το παιδί τους κινδυνεύει, φέρνω αμέσως στο μυαλό μου τη χαρά όλων μας από τη νίκη ότι σώθηκε η ζωή ενός ακόμα παιδιού. Κι υπόσχομαι πως θα σταματήσω να αγωνίζομαι μέχρι 4 στα 4 παιδιά στο Νοσοκομείο μας να γίνονται καλά.
Πόσο εύκολο, πόσο διαφορετικό, πόσο φυσικό είναι να επικοινωνείτε με την ίδια ευκολία με τον Μπιλ Κλίντον αλλά και με ένα παιδί έξι ετών στην πτέρυγα της Ελπίδας;
Ήμουν και είμαι πάντα ο εαυτός μου, είτε μιλώ με ένα παιδί στην Ογκολογική μας Μονάδα είτε με τον Αρχηγό ενός κράτους. Δεν κρύβω ποτέ την αλήθεια μου, ούτε παίζω ρόλους. Είμαι η Μαριάννα και για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά αλλά και τιμή από τις στιγμές που ο απλός κόσμος με προσεγγίζει, μου μιλά και μου ανοίγεται χρησιμοποιώντας μόνο το μικρό μου όνομα. Η πραγματική ζωή είναι γύρω μας και κρύβεται στις μικρές, καθημερινές στιγμές και στους μικρούς, καθημερινούς αγώνες.
Έχετε τιμηθεί με δεκάδες βραβεία, διεθνώς, όμως το Βραβείο Νέλσον Μαντέλα αποτελεί ένα όριο που λίγοι έχουν περάσει. Είναι μια επιπλέον αίσθηση ευθύνης;
Η συγκεκριμένη διάκριση ήταν κάτι που δεν περίμενα και δεν είχα ποτέ φανταστεί. Για εμένα τα βραβεία και οι τιμητικές διακρίσεις δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Κάνω πάντοτε αυτό που πιστεύω πως είναι σωστό, να προσφέρω δηλαδή στο συνάνθρωπο μου. Και να προσφέρω με ειλικρίνεια και ανοιχτή καρδιά. Δεν μιλώ για χρήματα. Μιλώ για συμπαράσταση στον πόνο του άλλου. Να του κρατήσεις το χέρι, να του ανοίξεις την αγκαλιά σου. Να είσαι εκεί. Αυτό είναι για εμένα προσφορά. Τα βραβεία και οι διακρίσεις πραγματικά με τιμούν και σίγουρα αποτελούν μεγάλη ευθύνη. Ο ΓΓ του ΟΗΕ κύριος Αντόνιο Γκουτέρες κατά την τελετή απονομής μου είπε πως πια φέρω την ευθύνη να διατηρήσω ζωντανή την παρακαταθήκη του Νέλσον Μαντέλα και να συνεχίσω το έργο του. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια τεράστια ευθύνη και πραγματικά θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να σηκώσω επάξια αυτόν το ρόλο κι αυτήν την αποστολή!
Ο Μπιλ Κλίντον πρόσφατα με αφορμή τη βράβευσή σας με το Βραβείο Νέλσον Μαντέλα είπε ότι είστε μια γυναίκα που τον εμπνέετε. Ποια είναι η ιδιαίτερη σχέση που έχετε διαμορφώσει με τον Μπιλ Κλίντον και πως οικοδομήθηκε αυτή;
Πράγματι με τον Bill και με την Hillary Clinton μας συνδέει μια στενή οικογενειακή σχέση, η οποία ξεκίνησε από την οικογένεια Kennedy, με την οποία διατηρούμε ισχυρούς δεσμούς από τη δεκαετία του 1960. Είχαμε την τιμή και την χαρά να είμαστε καλεσμένοι στην ορκωμοσία του Bill Clinton από την κυρία Ethel Kennedy. Αμέσως μετά την ορκωμοσία είχαμε την τιμή να παραβρεθούμε στο δείπνο που ακολούθησε σε στενό φιλικό και οικογενειακό κύκλο στο ιστορικό Hickory Hill, την κατοικία της οικογένειας των Kennedy. Εκεί γνωριστήκαμε με τον Bill και την Hillary Clinton και αποκτήσαμε στενούς φιλικούς δεσμούς που κρατούν μέχρι και σήμερα. Όσο ήταν Πρόεδρος Bill Clinton επισκεφθήκαμε πολλές φορές τον Λευκό Οίκο, σε σημαντικές στιγμές. Θυμάμαι πως όταν ο τότε Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο ήμασταν παρόντες, όπως και με άλλες σημαντικές προσωπικότητες. Ο Bill Clinton είναι μια προσωπικότητα πραγματικά ξεχωριστή και έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές μέσα από τα Ιδρύματά μας. Διατηρούμε τακτική επικοινωνία και η σκέψη του να με συγχαρεί πραγματικά με συγκίνησε.
Ποιο είναι το επόμενο όραμα; Η επόμενη μέρα; Το επόμενο σημείο που θα μπει ο πήχης;
Είμαι άνθρωπος των πράξεων και όχι των λόγων. Μιλώ μόνο με το έργο μου. Εκείνα που ανακοινώνω είναι εκείνα που ήδη έχω ξεκινήσει. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως έχουμε πολλά μπροστά μας. Δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο για ολόκληρο τον κόσμο.